امام را بخواهیم، اما دنبالِ دیدن او نباشیم. اینکه مدام به فکرِ قد و بالا و دیدن و #اظهار_محبت و... باشیم، عاشقی نیست. #عشق، تعین ندارد؛ معشوق، بی‌تعین است. به غیب، ایمان داشته باشیم و او را ورای صورت‌ها بیابیم. وگرنه دیدن که جای خود، سال‌ها کنارش هم بنشینیم، بهره‌ای نمی‌گیریم. اگر #دیدن_ظاهری لازم بود، خدای مهربان‌تر از مادر، امام را به غیبت نمی‌برد و تصویر "مَن رَآنی فَقَد رَأی الحق" را از ما دریغ نمی‌کرد. حتی قرار نیست مدام قربان‌صدقۀ او برویم؛ وگرنه می‌پنداریم که او را خوب می‌شناسیم و عاشقش هستیم و همین برایمان حجاب می‌شود. پس وقتی دلمان تنگ می‌شود، چه کنیم؟ به این بیندیشیم که چگونه می‌توانیم نه فقط در فعل و صفت، بلکه در #اندیشه و #قلب به او نزدیک شویم. مطمئن باشیم اگر جرعه‌ای از #معرفت_ولایت را به عمق جان بنوشیم و مشاهده کنیم، لذت قربش را با تمام وجودمان می‌چشیم و دل‌تنگی‌مان تنها، دردی می‌شود که از غیبتش در هستی داریم، نه دل‌تنگی برای شخص او. برگرفته از #بیانات_استاد_لطفی_آذر در #شب_نوزدهم ماه مبارک رمضان ۱۴۰۱ #شب_قدر 📱@Lotfiiazar 🌐 hamgaman-institute.ir