گوشیو برداشتم. دوستم پیام زده بود: فهمیدی #زلزله اومد؟ گفتم: نه! کی؟😳... به کسی نگید؛ اما اون شبو با ترس خوابیدم.😒 صبح که پا شدم، هنوز زمین و آسمون سر جاشون بودن؛ گفتم: خدا رو شکر.👍 چیزی نگذشته بود که یهو گفتن: #کرونا!👻 دربارش شنیده بودم؛ اما فکر نمی‌کردم اینجا هم بیاد. اعلام شد: دو نفر از دنیا رفتن؛ به بقیه هم داره سریع سرایت می‌کنه.🙈 حالا این یکی رو کجای دلم بذارم!🤷‍♀ این‌دفعه جدی‌تر ترسیدم. جوّ بدی بود. هرچی با خودم حرف می‌زدم، آروم نمی‌شدم. چطورش بماند؛ اما کم‌کم بهتر شدم.😊 با این حال، جوّ هنوز ادامه داشت؛ چه جورم. همه در بهترین حالت، مشغول دست شستن بودن🧼 و در بدترینش تو اضطراب و ترس.😨 چند روز به همین منوال گذشت. یک‌باره رجب شد؛ آره، یکباره!😵 می‌دونم تو تقویم از قبل نوشته بودن.😜 اما برای ما که این‌قدر غرق کرونا شده بودیم، کاملاً یهویی بود.😧 #رجب، همون شریعهٔ بهشتی، أین الرّجبیون، میلاد مولا، اعتکاف، «یا من أرجوه...»؛ همون ماه عاشقی که همیشه برامون شیرین بوده.❤️ اما امسال اون‌قدر از فضای معنوی‌ش دور بودیم که فقط از کنارش گذشتیم. اصلاً نفهمیدیم شب اولش کی اومد، ولادت و شهادت کدوم اماما بود، لیلةالرغائب چه جوری گذشت...؛ خلاصه بد جا موندیم، بد!🤦‍♀ یاد این افتادم که امام زمان(عجّل‌الله‌فرجه) هم بغتةً می‌آن؛ یعنی یهو! قرن‌هاست قراره بیان و همه منتظرشون هستن.👀 اما وقتی اومدن، اگر تو عالمشون نباشیم، واقعاً درکشون نمی‌کنیم و نمی‌تونیم باهاشون باشیم؛ چون تو جوّ دنیاییم.😭 خدایی، دیگه دربیایم از این فضا؛ بگذریم از #دنیا. معلوم نیست اون یهو، کی اتفاق بیفته. مبادا فرصت تموم شه و ما بمونیم و حسرت.🥺 اللهم عجّل لولیّک الفرج #من_مال_توام @Lotfiiazar

همه آرام هستیم. همدیگر را دوست داریم.💕 اگر هم ناخواسته اشتباه کنیم، حواسمان به دل‌های عزیزانمان هست و دوباره روابطمان را سروسامان می‌دهیم. خبری از دروغ و ریا و کلک و زیرآب‌زدن نیست.🚫 اما محبت و صداقت و صفا و وفا فراوان است. هم‌رنگیم هم‌روحیه‌ایم هم‌دلیم 👩‍❤️‍👩 و هم‌هدف قوانین #دنیا را می‌شناسیم و رعایت می‌کنیم؛ اما دلمان به قوانین معنا گرم است.☀️ می‌خوریم و می‌خوابیم و می‌پوشیم و می‌رویم...؛ اما برای همه‌شان مبنا داریم. می‌دانیم هستی‌مان اینجایی نیست که دچار کم و کاست و بالا و پایین شود. برای همین، جوروارجورِ دنیا را آسان می‌گیریم و آسان می‌گذرانیم و نمی‌گذاریم دلمان بلرزد.💔 شوخی که نیست! #دل است، عرش خدا؛ مراقبش هستیم، نباید دربند خرابی‌های دنیا شود... ساعت گوشی را تنظیم کرده بودم. صدای زنگش بیدارم کرد.🔔 یعنی همهٔ این‌ها را در خواب دیدم؟😴 پس آن‌همه زیبایی...؟ چرا اینجا اینقدر شلوغ و به‌هم‌ریخته است؟ یادم آمد؛ #کرونا...😒 ساز دلمان #همنواز کیست؟ @Lotfiiazar

#سایه_روشن ⁉️ منظور از اینکه در عالم امام باشیم، چیست؟ 🔑 برای اینکه معنی عالم را بفهمیم، یک مثال ملموس می‌زنیم. وقتی خبر ورود #کرونا به کشور منتشر شد، همه آن را باور کردیم. کنار آمدن با این شرایط، قواعد جدیدی می‌خواست و آن تعریف جدیدی از #بهداشت بود که همهٔ رفتارها و رفت‌وآمدهای ما را تحت تأثیر قرار می‌داد. ما نیز چنان خطر را به خود نزدیک دیدیم که بی چون و چرا به این قواعد سخت تن دادیم. یکی دو روز نگذشت که برایمان ملکه شد؛ تا جایی که می‌توان گفت: سبک زندگی‌مان تغییر کرد. دیگر لازم نبود کسی حواسش به ما باشد یا تذکر بدهد. بدون هیچ عامل و ناظر بیرونی، فرم جدید بهداشت را رعایت می‌کردیم. حتی لازم نبود به این قضیه فکر کنیم، یا حواسمان باشد و خود را مجبور به شستن دست‌ها کنیم؛ بلکه در هر حالی این ترس و احساس #ضرورت در دلمان بود و ناخودآگاه مراقب بودیم. این یعنی ما در عالم کرونا بودیم! کسی هم که در #عالم_امام است، آن‌قدر او را شناخته و نیازش را به او درک کرده که وجود امام را برای #حیات خود و بلکه هستی، ضروری می‌داند. پس بدون اینکه کسی به او بگوید، همیشه به یاد امام است. بدون اینکه نظر دیگران برایش مهم باشد، می‌خواهد شبیه او شود. بدون اینکه به خود تلقین کند یا مفاهیم را تذکر دهد، در هر میدان دنبال نظر امام می‌گردد و وظیفه‌ای را که امام از او می‌خواهد، انجام می‌دهد. خلاصه بدون اینکه خود را به تکلّف بیندازد یا نقشه و برنامه بچیند، هرلحظه با امام است و در هوای او نفس می‌کشد. یعنی حال و هوایش، فکر و ذکرش، سکوت و نگاهش، حرف و عملش، همه حول شمع وجود اوست و نمی‌تواند لحظه‌ای از او غافل شود. در عالم هرچیز بودن، به همین معناست. دیگر به خودمان بستگی دارد که در چه عالمی زندگی کنیم؛ عالم #خدا و امام و معارف یا عالم #دنیا و کرونا و فراز و نشیب‌های گذرای روزمره. برگرفته از #بیانات_استاد_لطفی_آذر @Lotfiiazar

#کرونا اومد و ارتباط‌هامونو محدود کرد دیگه نمی‌بوسیم دست نمی‌دیم از هم فاصله می‌گیریم شرایط خوبی نیست ولی حواسمون باشه میکروب #گناه و هوای نفس خیلی بدتر از ویروس کروناست! ارتباطمون رو با #خدا محدود می‌کنه و نمی‌ذاره به ملاقاتش برسیم برگرفته از #بیانات_استاد_لطفی_آذر @Lotfiiazar

🌸🌸🌸 یعنی واقعاً نیمۀ شعبان شد؟ باورم نمی‌شه! نه میشه #حرم رفت، نه #جمکران، نه هیئت و مسجد، نه حتی جشن‌های خیابونی! آخه مگه می‌شه؟ مگه داریم؟ همین جوریش که امام غایب هست؛ دیگه اینا هم نباشه، چه شود! همیشه می‌گفتن سرّ اصلی و فلسفۀ مهم #غیبت، اینه که مردم از حس دربیان و به عقل برسن. یعنی بدون اینکه امام رو ببینن، مستقیم باهاش ارتباط داشته باشن و سؤالاتشونو از ایشون بپرسن، خودشون حق رو پیدا کنن و اون‌قدر به بصیرت برسن که بتونن حکمت همه چیز رو درک کنن و وظیفه‌شونو همون‌طور که امام می‌پسنده، یعنی همون‌طور که #فطرت و وجودشون می‌خواد، تشخیص بدن. 🌸🌸🌸 الآن فکر می‌کنم شرایط پیش‌اومده، داره این چهرۀ غیبت رو به اوج خودش می‌رسونه؛ تا آدما حتی از نمادها و شعائر هم بگذرن. تا زمینه‌ای فراهم بشه که ناچار به عقلانیت برسن و ورای شور و #احساس و کارهای ظاهری، نور امام رو در وجودشون و در هستی پیدا کنن. این همون معرفتیه که تا بهش نرسیم، امام نمیاد. انگار همۀ هستی دست به دست دادن تا ما رو آماده کنن؛ ما اشرف مخلوقات که چهارده قرنه هنوز کاری نکردیم! 🌸🌸🌸 بالأخره دیر یا زود #کرونا هم مثل بقیۀ بلاهای طبیعی و غیرطبیعی دنیا برامون عادی می‌شه. کاش اون روز به این اضطرار رسیده باشیم که تو این دنیا هیچی جواب نمی‌ده و هیچ راه چاره و نجاتی برای انسان، جز امام نیست. شاید همین درد مشترک جهانی کمک کنه راحت‌تر به #وحدت قلوب برسیم؛ که شرط ظهوره. کاش نزدیک باشیم به آخر این #انتظار کاش... عجّل لوَلیّک الفرج 🌸🌸🌸 #نیمه_شعبان #میلاد_حضرت_مهدی (عجل‌الله‌فرجه) #من_مال_توام @Lotfiiazar