@Zibaei_quran #گناهکاری که نماز هم می‌خواند! ❓در قرآن می‌خوانیم: إنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ(عنکبوت:45)، اما سوال این است براستی اگر نماز، انسان را از فحشاء‌ و منکرات بازمی‌دارد چرا برخی نمازگزاران گناه کبیره مرتکب می‌شوند؟ پاسخ #المیزان: 🔸«بازدارى از گناه، اثر طبیعى نماز است چون نماز، توجه خاصى است از بنده به سوى خداى سبحان. لیکن این اثر تنها به مقدار اقتضاء است، نه علیت تامه، تا تخلف نپذیرد و نمازگزار دیگر نتواند گناه کند نه، بلکه اثرش به مقدار اقتضاء است یعنى اگر مانع و یا مزاحمى در بین نباشد اثر خود را مى‌بخشد و نمازگزار را از فحشاء باز مى‌دارد ولى اگر مانعى و یا مزاحمى جلوی اثر آن را گرفت، دیگر اثر نمى‌کند و در نتیجه نمازگزار آن کارى که انتظارش ‌را از او ندارند مى‌کند. خلاصه یاد خدا، و موانعى که از اثر او جلو مى‌گیرند مانند دو کفه‌ی ترازو هستند هر وقت کفه یاد خدا چربید، نمازگزار گناه نمى‌کند، و هر جا کفه آن موانع چربید کفه‌ی یاد خدا ضعیف مى‌شود و نمازگزار از حقیقت یاد خدا منصرف مى‌گرد و گناه را مرتکب مى‌شود. و اگر خواننده عزیز بخواهد این معنا را لمس کند باید حال بعضى از افراد که نام مسلمان دارند و در عین حال نماز نمى‌خوانند، را در نظر بگیرد که اگر رفتار آنها را زیر نظر قرار دهد مى بیند که به خاطر نخواندن نماز، روزه را هم مى‌خورد و حج هم نمى‌رود و زکات هم نمى‌دهد و بالاخره سایر واجبات را هم ترک مى‌کند و هیچ فرقى بین پاک و نجس و حلال و حرام نمى‌گذارد و خلاصه در راه زندگى همچنان پیش مى‌رود، هر چه پیش آید خوش آید و هیچ چیزى را در راه خود مانع پیشرفت خود نمى‌بیند، نه ظلم ، نه زنا، نه ربا، نه دروغ ، و نه هیچ چیز دیگر. آن وقت اگر حال چنین شخصى را با حال کسى مقایسه کنى که نماز مى‌خواند، و در نمازش به حداقل آن یعنى آن مقدارى که تکلیف از گردنش ساقط شود اکتفاء مى‌کند، خواهى دید که او از بسیارى از کارها که بى‌نماز از آن پروا نداشت پروا دارد و اگر حال این نمازگزار را با حال کسى مقایسه کنى که در نمازش اهتمام بیشترى دارد، خواهى دید که دومى از گناهان بیشترى پروا دارد، و به همین قیاس هر چه نماز کامل‌تر باشد، خوددارى از فحشاء و منکرات بیشتر خواهد بود. 📚 ترجمه تفسير الميزان، ج16، ص201. @hamyanquran