میدونم شاید یه مادری یا یه همسر که بلندشدی برای اهل خونه سحری درست کنی یا یه کسی هستی ک نمیدونه چطوری ازشبهای ماه رمضان اونطور ک باید استفاده کنه و سردرگمه یا اصلا گذری گذرت به اینجا و این کانال افتاد و توی این وادیا نیستی یا اصلا سر کاری و شیفت شبی هرچی هست یه امشب رو فرمون دلت رو بده دست کسی ک تورو تا اینجا و این پیاما کشوند

بگذریم...

نه؟؟؟ پس داشتی چیکار میکردی؟ روزه بودی؟؟ خب روزه که این ایام از واجباته و خود روزه انجام واجبت بوده من منظورم اینه جدا از انجام واجباتت سراغ چه کارایی رفتی و نرفتی؟؟؟

تو دل چه اتفاقایی و کارایی قرار گرفتی؟؟

خودخواسته بودن یا ناخواسته؟؟ چطوری از اون موقعیتها اومدی بیرون؟؟

تونستی عملی کنی مبارزه با نفس رو‌؟

تونستی مصداق عملیِ مبارزه با نفس بشی ؟؟؟

تونستی امتحانات لحظه‌ایت رو که خدا در لحظه از همه‌مون میگیره رو خوب بدی و بیرون بیای؟؟

حواست به صفت و خصلتهای پنهونیت هست دیگه‌؟؟ ولی پنهونیه خودتم متوجهش نمیشی حق هم داری رفته تو وجودت و شده خلاء های روحی و از موانع اصلی رشدت شده خسته‌ت کرده پدرتم در اورده نمیدونی به چه دری بزنی

بگم؟؟

یه مدت بیا بخاطر این چیزایی ک روحت باهاشون درگیره بیخیالِ حاجتهای دیگه‌ی خودت بشو و به امام زمان پناه ببر و یمدت شروع کن برای امام حسین گریه کن یعنی روضه بزار گریه کن حالت گریه پیدا کنی یا یک قطره اشکت بیاد یا زار بزنی هق‌هق کنی همه‌ش میشه ولی باید به جایی برسی که تا بگن امام حسین توی درونت کربلایی به پا بشه

من نیومدم ک حرفای تکراریِ ای که احتمالا به هرجا سر میزنی هست بزنم من اومدم بگم بسه دیگه اگ عالم دهر هم هستی هم بسه اگ علم به این حرفها هم داری بسه دیگه بکش بیرون خودت رو بعضی وقتها باید نه فقط پات رو بلکه خودت رو همه چیت رو بکشی بیرون