📜 نامه ۴ 🔺(نامه به يكى از فرماندهان نظامى در سال ۳۶ هجرى، برخى نوشتند به عثمان بن حنيف فرماندار بصره نوشته شد). 🔸روش گزينش نيروهاى عمل كننده: اگر دشمنان اسلام به سايه اطاعت باز گردند پس همان است كه دوست داريم، و اگر كارشان به جدايى و نافرمانى كشيد با کمک فرمانبرداران با مخالفان نبرد كن، و از آنان كه فرمان مى‌برند براى سركوب آنها كه از يارى تو سرباز مى‌زنند مدد گير. 🔹زيرا آن كس كه از جنگ كراهت دارد بهتر است كه شركت نداشته باشد، و شركت نكردنش از يارى دادن اجبارى بهتر است. #از_علی_بخوان

📜 نامه ۷ 🔺نامه اى ديگر به معاويه (يكى از پاسخهاى امام در اواخر جنگ صفّين در سال ۳۸ هجرى به نامه معاويه است). 🔺افشاى چهره نفاق معاويه و مشروعيّت بيعت: 🔸پس از نام خدا و درود، نامه پند آميز تو به دستم رسيد که داراى جملات به هم پيوسته، و زينت داده شده بود كه با گمراهى خود آن را آراسته، و با بد انديشى خاص خود آن را امضاء كرده بودى، نامه مردى كه نه خود آگاهى لازم دارد تا رهنمودش باشد، و نه رهبرى دارد كه هدايتش كند، تنها دعوت هوس‌هاى خويش را پاسخ گفته، و گمراهى عنان او را گرفته و او اطاعت مى‌کند، كه سخن بى‌ربط مى‌گويد و در گمراهى سرگردان است. 🔹(از همين نامه است) همانا بيعت براى امام یک بار بيش نيست، و تجديد نظر در آن ميسّر نخواهد بود، و كسى اختيار از سر گرفتن آن را ندارد. آن كس كه از اين بيعت عمومى سر باز زند، طعنه زن، و عيب جو خوانده مى شود، و آن كس كه نسبت به آن دو دل باشد، منافق است. #از_علی_بخوان