#امام_زمان_ولادت
#رباعی
از سامره جلوه بر رُسُل کرد خدا
شب را به سوی بهشت پُل کرد خدا
می‌رفت که کفر، باغ را خشک کند
از بیت حَسَن دوباره گُل کرد خدا
.......
نه نوحی و نه خلیل و نه موسایی
نه شیثی و نه شعیب و نه عیسایی
من ماه ندیده‌ام شبیهت کامل
خورشید ندیده‌ام به این زیبایی
.......
یک روز شبیه ابرها گریانم
یک روز چنان شکوفه‌ها خندانم
دیروز کتیبه‌ی محرم بودم
امروز چراغ نیمه‌ی شعبانم
......
از بدر، هنوز هم خبر می‌آید
با سیصد و سیزده نفر می‌آید
تا پر شود از قسط و عدالت دنیا
تیغ دو سر از غلاف در می‌آید
#میلاد_حسنی
#رباعی
روشن شده در شهر ، چراغ صلوات
گیرند فرشتگان سراغ صلوات
تقدیم به یک نگاه گرم مولا
صد دسته گل از بهار باغ صلوات
#کمیل_کاشانی
🌺امشب خبر ز عالم بالا رسیده است
زیباترین ستاره ی دنیا رسیده است
🌺امشب حکیمه باش و ببین پور عسکری
با هیبت و شمایل طاها رسیده است
🌺در او خلاصه گشته خِصال پیمبران
موسی رسیده است، مسیحا رسیده است
#السلام_علیڪ_یا_بقیة_الله❣️✨
#سامره_امشب_کند_جلوه_گری
#امام_زمان_ولادت
💚🍀💚🍀💚🍀💚🍀
سامره امشب کند جلوه گری
امشـبش دارد ز هـر شب بـرتـری
چون به بر گیرد گل پیغمبری
آخــریـن فـرزنـد نسـل حیـدری
مهدی آمـد بـه جمـالش صلوات
بـه پـدر مادر و آلش صلوات
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
آمــد آن مِــرآت روی ذوالجــلال
آنکـه وصــف او نگنـجد در خیـال
چون محمدچون علی نیکوخصال
چـارده معصوم بین در یک جمال
بی قـراران را قـرار آمده است
با همین یک گل بهار آمده است
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
احمـد ثـانی کـند جلـوه گـری
آمـده تـا کــه کــند پیغـمبری
این پسـر مـا را نمـاید پدری
تـا شـویم آسوده از در بدری
از حـرا گـویا کـه احمـد آمده
نـور جان بخش محمد آمده
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
ایـن پسر بـاشد نـوید اهـل بیت
ایـن پسر بـاشد امید اهـل بیت
مـژده ی صبـح سپید اهـل بیت
هـم ظهورش روز عید اهل بیت
ازشب میلاد کرد احساس دین
شد شعارش یـالثارات الحسین
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
دارد امشب سـامـره زیبـا سحر
هاتف بیت ولا شد خوش خبر
عسکری قـرص قمر دارد بـه بـر
آمـد از نسل علـی خیرالبشر
نرجس او را بوسه باران می کند
شکر بر درگاه جانان می کند
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
ای بــه قـربان خـم ابـروی او
رشته ی حبل المتین گیسوی او
نــور گیـرد آفتــاب از روی او
چون رسول الله خُلق وخوی او
من چه گویم،هرچه داردحسنات
بـه جمـال و جلـواتش صلـوات
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
جسم پاک جان پاک ونسل پاک
از قدومش مفتخر گردیده خاک
در زمین دارد هزاران سینه چاک
عـرشیان بهر تماشایش هلاک
بـرده انـد قنـداقـه اش را آسمان
تـا تمـاشایش نمـایند عـرشیان
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
یوسفِ یوسف ترین ها آمده
آخرین حجت بـه دنیا آمده
قــوم اسـرائیـل مـوسیٰ آمده
ای مسیحـیّون عیسـیٰ آمده
مهـدی آمـد عـدل را بـر پـا کند
ایـن جهـان را جَنّـة الاعلـیٰ کند
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
مـا نـدیده عـاشق رویـش شدیم
عاشق آن خال و ابرویش شدیم
مستمندان سـر کـویش شـدیم
تشنهٔ یک جرعه ازجویش شدیم
آنقـدر گـوییم یـا یـابن الحسن
تـا رسـد از یـوسف مـا پیرهن
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
او صـدای بـی صدایان می شود
یاور هـر چه غـریبان می شود
بر تن بی جانشان جان می شود
عالم از این گل گلستان می شود
ای خوشا آنان که در فصل سرور
زنده اند تـا صبح زیبای ظهور
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
یارب آن جان جهان را برسان
سـرور و مـولای مـان را برسان
آن امــام مهربـان را بـرسان
مهـدی صـاحب زمـان را برسان
بـرسان آن کـه چراغ راه است
تــالـیِ تِلْــو رسـول الله اسـت
💚🍀💚🍀💚🍀💚🍀
#علی_اکبراسفندیارمداح
#سامره_امشب_کند_جلوه_گری
#امام_زمان_ولادت
💚🍀💚🍀💚🍀💚🍀
سامره امشب کند جلوه گری
امشـبش دارد ز هـر شب بـرتـری
چون به بر گیرد گل پیغمبری
آخــریـن فـرزنـد نسـل حیـدری
مهدی آمـد بـه جمـالش صلوات
بـه پـدر مادر و آلش صلوات
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
آمــد آن مِــرآت روی ذوالجــلال
آنکـه وصــف او نگنـجد در خیـال
چون محمدچون علی نیکوخصال
چـارده معصوم بین در یک جمال
بی قـراران را قـرار آمده است
با همین یک گل بهار آمده است
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
احمـد ثـانی کـند جلـوه گـری
آمـده تـا کــه کــند پیغـمبری
این پسـر مـا را نمـاید پدری
تـا شـویم آسوده از در بدری
از حـرا گـویا کـه احمـد آمده
نـور جان بخش محمد آمده
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
ایـن پسر بـاشد نـوید اهـل بیت
ایـن پسر بـاشد امید اهـل بیت
مـژده ی صبـح سپید اهـل بیت
هـم ظهورش روز عید اهل بیت
ازشب میلاد کرد احساس دین
شد شعارش یـالثارات الحسین
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
دارد امشب سـامـره زیبـا سحر
هاتف بیت ولا شد خوش خبر
عسکری قـرص قمر دارد بـه بـر
آمـد از نسل علـی خیرالبشر
نرجس او را بوسه باران می کند
شکر بر درگاه جانان می کند
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
ای بــه قـربان خـم ابـروی او
رشته ی حبل المتین گیسوی او
نــور گیـرد آفتــاب از روی او
چون رسول الله خُلق وخوی او
من چه گویم،هرچه داردحسنات
بـه جمـال و جلـواتش صلـوات
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
جسم پاک جان پاک ونسل پاک
از قدومش مفتخر گردیده خاک
در زمین دارد هزاران سینه چاک
عـرشیان بهر تماشایش هلاک
بـرده انـد قنـداقـه اش را آسمان
تـا تمـاشایش نمـایند عـرشیان
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
یوسفِ یوسف ترین ها آمده
آخرین حجت بـه دنیا آمده
قــوم اسـرائیـل مـوسیٰ آمده
ای مسیحـیّون عیسـیٰ آمده
مهـدی آمـد عـدل را بـر پـا کند
ایـن جهـان را جَنّـة الاعلـیٰ کند
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
مـا نـدیده عـاشق رویـش شدیم
عاشق آن خال و ابرویش شدیم
مستمندان سـر کـویش شـدیم
تشنهٔ یک جرعه ازجویش شدیم
آنقـدر گـوییم یـا یـابن الحسن
تـا رسـد از یـوسف مـا پیرهن
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
او صـدای بـی صدایان می شود
یاور هـر چه غـریبان می شود
بر تن بی جانشان جان می شود
عالم از این گل گلستان می شود
ای خوشا آنان که در فصل سرور
زنده اند تـا صبح زیبای ظهور
┄┄┅┅┅❅💚❅┅┅┅┄┄
یارب آن جان جهان را برسان
سـرور و مـولای مـان را برسان
آن امــام مهربـان را بـرسان
مهـدی صـاحب زمـان را برسان
بـرسان آن کـه چراغ راه است
تــالـیِ تِلْــو رسـول الله اسـت
💚🍀💚🍀💚🍀💚🍀
#علی_اکبراسفندیارمداح
#امام_زمان_ولادت
#بحر_طویل
کشتی برده فروشان، ز ره دور عیان است که برعرشه ی آن بانوی مُلک دو جهان است، بگو فخر زنان است، بگو مادر مولای زمان است، بود منتظر مقدم او بُشر سلیمان که به عنوان کنیزش بخرد، تا ببرد بر ولی قادر منّان، حسن عسکری آن یازدهم اختر تابان ولایت، به کف بُشر یکی نامه از آن شمس هدایت ،که ز اسرار خدا داشت حکایت، نگه دخت یشوعا چو بر آن نامه بیفتاد، قرار از کف خود داد و ببوسید و روی چشم نهاد و گـُل لبخند به لب گفت که: این نامه ی یاراست، خطش را خبر از وصل نگاراست، سپس گفت که ای بُشر مپندار کنیزم که زده فاطمه گل بوسه به پیشانی و خوانده است عزیزم، شرفم بس که عروس علی و فاطمه ام، داده خداوند به من این شرف و قدر و بها را.
من از نسل یشوعا که همان دختر شاهنشه رومم، چه بسا ماه وشانی که ز عزت همه بودند کنیزم، چه بسا سرو قدانی که به محفل همه بودند غلامم، دو پسر عم که مرا شیفته بودند و ز من خواستگاری بنمودند، کشیشان همه انجیل گشودند، یکی را به سر تخت نشاندند، گـُل و لاله فشاندند که دامادِ نگون بخت به کام اجل خویش نگون شد، ز سر تخت، شب آمد، به سر دست و قضا چشم مرا بست که در عالم رویا نگه اُفتاد مرا بر رخ زیبا پسری، نخل شرف را ثمری، صُنع خدا را اثری، دیده به ماه رخ زیباش گشودم، ز کفم رفت همه بود و نبودم، که ندا داد رسول مدنی احمد خاتم که: اَلا عیـــــــــــسی مریم، چه شود دخت یشوعای تو را بر پسرم عقد ببندم، لب جان بخش گشودند، یکی خطبه سرودند و مرا عقد نمودند بر آن شمس ولایت، که عیان دیدم از آن طلعت نورانی او روی خدا را.
چه مبارک شبی بود و چه فرخنده شبی بود، ولی حیف که بیدارشدم، سخت گرفتارشدم، شب همه شب در تب و در تاب شدم، شمع صفت آب شدم، تا که شبی فاطمه آمد ز ره لطف به خوابم، نگهی کرد به چشمان پر آبم، به ادب بوسه به دستش زدم و روی قدم هاش فتادم، ز فراق رخ جانان به شکایت دو لب خویش گشودم که: به دادم برس ای عصمت دادار ودودم، غم دوری یگانه پسرت کشت مرا، فاطمه فرمود: چگونه پسرم پیش تو آید، به تو این بخت نشاید، مگر آیین نصاری بگذاری و به اسلام روی بیاری سر تسلیم و رضا را.
من در آن عالم رویا لب جان بخش گشودم، به خدا و به رسول به علی بود درودم، چو شهادت به لب آوردم و اقرار نمودم، گـُل لبخند به گلزار رخ فاطمه دیدم، که گشود از کرم آغوش و مرا در بغل خویش گرفت و به رُخم بوسه زد وگفت: از امشب تو عروس منی ای پاکیزه سرشتم، گل باغ بهشتم، به تو تبریک که هرشب پسرم پیش تو آید، من از امشب همه شب لاله ز باغ رخ او چیدم و در خواب ورا دیدم، تا داد مرا وعده ی دیدار، که در سلک کنیزان ببرم روی به بیت الحرم یار، خوشا حال تو ای بُشـر، که مامور شدی از طرف حجت دادار، بر این کار، منم همسر آن نور دل احمد مختار، کز آن سید ابرار، بیارم به جهان منتقم خون شهدا را.
چارده شب چو گذشت از مه شعبان، مه عترت، مه قرآن، چه مبارک سحری بود، بگو نخل ولا را ثمری بود، بگو بحر کرامت گوهری داشت، بگوشمس ولایت قمری داشت، بگو نرگس زهرا پسری داشت، بگو مصلح کلِ بشری داشت، جهان دادگری داشت، خبر زآمدن حجت ثانی عشری داشت که شد دیده ی نرگس، دل شب باز ز رویا به دو صد ناز، وضو ساخت و اِستاد سحرگه به نمازشب و آیات خدایش به لب افتاد، به تاب و تب و از درد گـُل انداخت عذارش، ز کف افتاد قرارش، صلوات مـَلک از اوج فـَلک گشت نثارش، به رُخش جلوه ی بدر و به لبش سوره ی قدر و نفسش کرد معطـر همه امواج فضا را.
ناگهان دید حکیمه که شده حجره پر از شوق و شعف وشور، روان گشت حضور قمر برج ولایت، حسن عسکری آن مـــــــــــــــهر فروزان هدایت، به ادب گفت که: ای جان دو عالم به فدایت، شده در پرتو انوار نهان نرجس پاکیزه لقایت، گل لبخند حسن باز شد و گفت که: ای عمه پاکیزه سرشتم، گـُل خوشبوی بهشتم، به ادب رو به سوی حجره ی نرگس، گل زهرا ثمرم، همسر نیکو سِیَرم، سرزده قرص قمرم، یافت ولادت پسرم، آمده نور بصرم، رفت حکیمه به سوی حجره نرجس، نگه افکند به خورشید رخ حجت سرمد، گـُل نورسته ی احمد، مه اثنی عشر آل محمد، لب جان بخش گشوده، سخن از وحی سروده، به لبش نام خداوند و رسول و علی و حضرت زهرا و حسین و حسن و باز علی باز محمد پس از آن جعفر و موسی و رضا گفت، محمد و علی گفت، سپس نام ز خود بُرد، ندا داد به هرنسل و زمان اهل ولا را.
ندا داد منم مهدی موعود، منم حجت معبود، منم مصلح عالم، منم منجی عالم، منم وارث پیغمبر خاتم، منم حجت سرمد، منم عبد موید، منم حیدر و احمد، منم نجل محمد، منم آن منتقم خون خدا، طالب خون شهدا، زاده مصباح هدی، صاحب عمامه ی پیغمبر و تیغ علی و چادر زهرا، جگر پاک حسن، جامه ی خونین حسین، دست ابالفضل علمدار، منم وارث پیشانی بشکسته ی زینب، شود آن روز که از پرده ی غیبت به در آیم به سوی کعبه بیایم، برسد بر همه خلق ندایم که :من ای منتظران، مهدی موعود شمایم، پس از آن ره به سوی شهر مدینه
بگشایم، حرم فاطمه را
#امام_زمان_ولادت
#بحر_طویل
کشتی برده فروشان، ز ره دور عیان است که برعرشه ی آن بانوی مُلک دو جهان است، بگو فخر زنان است، بگو مادر مولای زمان است، بود منتظر مقدم او بُشر سلیمان که به عنوان کنیزش بخرد، تا ببرد بر ولی قادر منّان، حسن عسکری آن یازدهم اختر تابان ولایت، به کف بُشر یکی نامه از آن شمس هدایت ،که ز اسرار خدا داشت حکایت، نگه دخت یشوعا چو بر آن نامه بیفتاد، قرار از کف خود داد و ببوسید و روی چشم نهاد و گـُل لبخند به لب گفت که: این نامه ی یاراست، خطش را خبر از وصل نگاراست، سپس گفت که ای بُشر مپندار کنیزم که زده فاطمه گل بوسه به پیشانی و خوانده است عزیزم، شرفم بس که عروس علی و فاطمه ام، داده خداوند به من این شرف و قدر و بها را.
من از نسل یشوعا که همان دختر شاهنشه رومم، چه بسا ماه وشانی که ز عزت همه بودند کنیزم، چه بسا سرو قدانی که به محفل همه بودند غلامم، دو پسر عم که مرا شیفته بودند و ز من خواستگاری بنمودند، کشیشان همه انجیل گشودند، یکی را به سر تخت نشاندند، گـُل و لاله فشاندند که دامادِ نگون بخت به کام اجل خویش نگون شد، ز سر تخت، شب آمد، به سر دست و قضا چشم مرا بست که در عالم رویا نگه اُفتاد مرا بر رخ زیبا پسری، نخل شرف را ثمری، صُنع خدا را اثری، دیده به ماه رخ زیباش گشودم، ز کفم رفت همه بود و نبودم، که ندا داد رسول مدنی احمد خاتم که: اَلا عیـــــــــــسی مریم، چه شود دخت یشوعای تو را بر پسرم عقد ببندم، لب جان بخش گشودند، یکی خطبه سرودند و مرا عقد نمودند بر آن شمس ولایت، که عیان دیدم از آن طلعت نورانی او روی خدا را.
چه مبارک شبی بود و چه فرخنده شبی بود، ولی حیف که بیدارشدم، سخت گرفتارشدم، شب همه شب در تب و در تاب شدم، شمع صفت آب شدم، تا که شبی فاطمه آمد ز ره لطف به خوابم، نگهی کرد به چشمان پر آبم، به ادب بوسه به دستش زدم و روی قدم هاش فتادم، ز فراق رخ جانان به شکایت دو لب خویش گشودم که: به دادم برس ای عصمت دادار ودودم، غم دوری یگانه پسرت کشت مرا، فاطمه فرمود: چگونه پسرم پیش تو آید، به تو این بخت نشاید، مگر آیین نصاری بگذاری و به اسلام روی بیاری سر تسلیم و رضا را.
من در آن عالم رویا لب جان بخش گشودم، به خدا و به رسول به علی بود درودم، چو شهادت به لب آوردم و اقرار نمودم، گـُل لبخند به گلزار رخ فاطمه دیدم، که گشود از کرم آغوش و مرا در بغل خویش گرفت و به رُخم بوسه زد وگفت: از امشب تو عروس منی ای پاکیزه سرشتم، گل باغ بهشتم، به تو تبریک که هرشب پسرم پیش تو آید، من از امشب همه شب لاله ز باغ رخ او چیدم و در خواب ورا دیدم، تا داد مرا وعده ی دیدار، که در سلک کنیزان ببرم روی به بیت الحرم یار، خوشا حال تو ای بُشـر، که مامور شدی از طرف حجت دادار، بر این کار، منم همسر آن نور دل احمد مختار، کز آن سید ابرار، بیارم به جهان منتقم خون شهدا را.
چارده شب چو گذشت از مه شعبان، مه عترت، مه قرآن، چه مبارک سحری بود، بگو نخل ولا را ثمری بود، بگو بحر کرامت گوهری داشت، بگوشمس ولایت قمری داشت، بگو نرگس زهرا پسری داشت، بگو مصلح کلِ بشری داشت، جهان دادگری داشت، خبر زآمدن حجت ثانی عشری داشت که شد دیده ی نرگس، دل شب باز ز رویا به دو صد ناز، وضو ساخت و اِستاد سحرگه به نمازشب و آیات خدایش به لب افتاد، به تاب و تب و از درد گـُل انداخت عذارش، ز کف افتاد قرارش، صلوات مـَلک از اوج فـَلک گشت نثارش، به رُخش جلوه ی بدر و به لبش سوره ی قدر و نفسش کرد معطـر همه امواج فضا را.
ناگهان دید حکیمه که شده حجره پر از شوق و شعف وشور، روان گشت حضور قمر برج ولایت، حسن عسکری آن مـــــــــــــــهر فروزان هدایت، به ادب گفت که: ای جان دو عالم به فدایت، شده در پرتو انوار نهان نرجس پاکیزه لقایت، گل لبخند حسن باز شد و گفت که: ای عمه پاکیزه سرشتم، گـُل خوشبوی بهشتم، به ادب رو به سوی حجره ی نرگس، گل زهرا ثمرم، همسر نیکو سِیَرم، سرزده قرص قمرم، یافت ولادت پسرم، آمده نور بصرم، رفت حکیمه به سوی حجره نرجس، نگه افکند به خورشید رخ حجت سرمد، گـُل نورسته ی احمد، مه اثنی عشر آل محمد، لب جان بخش گشوده، سخن از وحی سروده، به لبش نام خداوند و رسول و علی و حضرت زهرا و حسین و حسن و باز علی باز محمد پس از آن جعفر و موسی و رضا گفت، محمد و علی گفت، سپس نام ز خود بُرد، ندا داد به هرنسل و زمان اهل ولا را.
ندا داد منم مهدی موعود، منم حجت معبود، منم مصلح عالم، منم منجی عالم، منم وارث پیغمبر خاتم، منم حجت سرمد، منم عبد موید، منم حیدر و احمد، منم نجل محمد، منم آن منتقم خون خدا، طالب خون شهدا، زاده مصباح هدی، صاحب عمامه ی پیغمبر و تیغ علی و چادر زهرا، جگر پاک حسن، جامه ی خونین حسین، دست ابالفضل علمدار، منم وارث پیشانی بشکسته ی زینب، شود آن روز که از پرده ی غیبت به در آیم به سوی کعبه بیایم، برسد بر همه خلق ندایم که :من ای منتظران، مهدی موعود شمایم، پس از آن ره به سوی شهر مدینه
بگشایم، حرم فاطمه را
#امام_زمان_ولادت
دمی که سیر وجودم الی السما می شد
تمام صفحه ی شعرم پر از خدا می شد
گمان کنم خبر از یار می رسد امشب
که باب فیض الهی به سینه وا می شد
به زخم کهنه ی چشم انتظارها دیگر
نگاه مرحمت دلبری دوا می شد
چه جلوه ای شده بر ظرف کوچک قلبم
که بند بند وجودم زهم جدا می شد
کنار سفره ی زیباترین مسافر عرش
دلم ز پنجه ی تنگ قفس رها می شد
به هر نسیم که در زلف یار می پیچد
به هر کرشمه گره ها زکار وا می شد
در این زمانه که مردم همه غریبه شدند
در این سکوت کسی با من آشنا می شد
چه بیقرار دلم میل سامرا کرده
خدا به حضرت نرگس پسر عطا کرده
حریم کوچک سرداب ، عرش اعلا شد
نگار آمد و لبخندها شکوفا شد
سلام من به کسی که ز کاخ رم آمد
به ریسمان محبت اسیر آقا شد
خدا چه بخت بلندی به او عطا فرمود
ز راه دور رسید و عروس زهرا شد
عروس خانه غریب و امام خانه غریب
چقدر شادی این خانواده زیبا شد
نشسته یک پدری در کنار گهواره
ترنم لب او نغمه های لالا شد
شهادتین به لبهای او چه دیدن داشت
در ابتدا جلواتش شبیه عیسی شد
همه ذخیره ی حق در میان گهواره است
عصا بدست نگهبان خانه موسی شد
صدا صدای رسول خداست می آید
طنین یارب او مثل پور لیلا شد
ستاره ی سحر خانواده سر زده است
خلاصه ی همه ی اهل بیت آمده است
دل شکسته بداند قرار یعنی چه ؟
خبر نیامدن از تکسوار یعنی چه ؟
نگاه حضرت یعقوب می کند تفسیر
تمام عمر غم انتظار یعنی چه
بدست باد سحر بوی پیرهن آید
نسیم صبح بداند بهار یعنی چه ؟
فقط ز خون شهیدان به جلوه می آید
به تیری از مژه طعم شکار یعنی چه
ندیده عاشق رویت شدم که فاش کنم
اسیری دل و گیسوی یار یعنی چه ؟
کسی که طعم وصالت چشیده می داند
نگاه مرحمت سفره دار یعنی چه ؟
بگفت سید بحرالعلوم کی دانید
بغل گرفتن قد نگار یعنی چه
دگر برای وصالت بهانه میگیرم
اگر که دیر بیایی زغصه میمیرم
ز درد دوریت ای دوست شکوه ها دارم
خوشم اگرچه غریبم ولی تو را دارم
تمام سوز دل من زناله های شماست
ز درد هجر تو سوزی در این صدا دارم
گدایی در این خانه آرزوی من است
زنام توست اگر زره ای بها دارم
الا امیر سحر ای مسافر زهرا
امید وصل ترا بین هر دعا دارم
بیا و نامه ی اعمال من مرور نکن
که بر جبین عرق شرم از شما دارم
به کام خویش چشیدم غم جدایی را
امید رحمتی از یار آشنا دارم
بیا میان قنوتت مرا ز یاد مبر
که احتیاج شدیدی بر این دعا دارم
به آه نیمه شب تو قسم عنایت توست
اگر زبان مناجات با خدا دارم
قرار ما همه تنگ غروب صحن حسین
هوای بوسه ای از خاک کربلا دارم
چه می شود به نگاهی دلم تکان بدهی
چه می شود شب نیمه رخی نشان بدهی
رسیدی و دل ما غرق نور کردی تو
کلیم گشتی و جلوه به طور کردی تو
قسم به خون روی دستمال اشک تو
برای روضه دلم را جسور کردی تو
شبانه روز شده اشک تو شبیه به خون
ز بس مصیبت کوچه مرور کردی تو
همان زمان که لگد خورد مادرت زهرا
ز کو چه های مدینه عبور کردی تو
در آن دمی که به هم خورد گیسوان حسین
دل شکسته مادر صبور کردی تو
لبان تشنه ی زینب به خون حنجر خورد
زمان بوسه کنارش ظهور کردی تو
پی سری که به نیزه زدند نامردان
لسان عمه ی خود را شکور کردی تو
میان کوفه شبی کنج خانه ی خولی
چه گریه ها که کنار تنور کردی تو
تمام حاجتم این است با دلی پر درد
ترا به حق اسیری عمه ات برگرد
#قاسم_نعمتی
#کانال_مولودی_مجمع_الذاکرین
#امام_زمان_ولادت
#رباعی
#کانال_مولودی_مجمع_الذاکرین
💫🌟💫🌟💫🌟💫🌟
ای نور خداوند مبین در ظلمات
وی آن که توئی آل علی را جلوات
گفتم به دلم چه هدیه داری امشب
گفتا به گُل چهرۀ مهدی صلوات
.
💫💫💫💫💫💫
امروز ملک ز آسمان گل ریزد
رضوان بهشت از جنان گل ریزد
جبریل به شادی دل آل علی
در مقدم صاحب الزمان گل ریزد
💫💫💫💫💫💫💫
یوسف ز تماشای تو دل باخته است
جبریل زحُسنت عَلَم افراخته است
نرگس چو نظر کرد به تو دید رخُت
از بوسۀ عسکری گُل انداخته است
#صلوات
#سیدهاشم_وفایی
💫🌟💫🌟💫🌟💫🌟
#کانال_مولودی_مجمع_الذاکرین
#امام_زمان_ولادت
دمی که سیر وجودم الی السما می شد
تمام صفحه ی شعرم پر از خدا می شد
گمان کنم خبر از یار می رسد امشب
که باب فیض الهی به سینه وا می شد
به زخم کهنه ی چشم انتظارها دیگر
نگاه مرحمت دلبری دوا می شد
چه جلوه ای شده بر ظرف کوچک قلبم
که بند بند وجودم زهم جدا می شد
کنار سفره ی زیباترین مسافر عرش
دلم ز پنجه ی تنگ قفس رها می شد
به هر نسیم که در زلف یار می پیچد
به هر کرشمه گره ها زکار وا می شد
در این زمانه که مردم همه غریبه شدند
در این سکوت کسی با من آشنا می شد
چه بیقرار دلم میل سامرا کرده
خدا به حضرت نرگس پسر عطا کرده
حریم کوچک سرداب ، عرش اعلا شد
نگار آمد و لبخندها شکوفا شد
سلام من به کسی که ز کاخ رم آمد
به ریسمان محبت اسیر آقا شد
خدا چه بخت بلندی به او عطا فرمود
ز راه دور رسید و عروس زهرا شد
عروس خانه غریب و امام خانه غریب
چقدر شادی این خانواده زیبا شد
نشسته یک پدری در کنار گهواره
ترنم لب او نغمه های لالا شد
شهادتین به لبهای او چه دیدن داشت
در ابتدا جلواتش شبیه عیسی شد
همه ذخیره ی حق در میان گهواره است
عصا بدست نگهبان خانه موسی شد
صدا صدای رسول خداست می آید
طنین یارب او مثل پور لیلا شد
ستاره ی سحر خانواده سر زده است
خلاصه ی همه ی اهل بیت آمده است
دل شکسته بداند قرار یعنی چه ؟
خبر نیامدن از تکسوار یعنی چه ؟
نگاه حضرت یعقوب می کند تفسیر
تمام عمر غم انتظار یعنی چه
بدست باد سحر بوی پیرهن آید
نسیم صبح بداند بهار یعنی چه ؟
فقط ز خون شهیدان به جلوه می آید
به تیری از مژه طعم شکار یعنی چه
ندیده عاشق رویت شدم که فاش کنم
اسیری دل و گیسوی یار یعنی چه ؟
کسی که طعم وصالت چشیده می داند
نگاه مرحمت سفره دار یعنی چه ؟
بگفت سید بحرالعلوم کی دانید
بغل گرفتن قد نگار یعنی چه
دگر برای وصالت بهانه میگیرم
اگر که دیر بیایی زغصه میمیرم
ز درد دوریت ای دوست شکوه ها دارم
خوشم اگرچه غریبم ولی تو را دارم
تمام سوز دل من زناله های شماست
ز درد هجر تو سوزی در این صدا دارم
گدایی در این خانه آرزوی من است
زنام توست اگر زره ای بها دارم
الا امیر سحر ای مسافر زهرا
امید وصل ترا بین هر دعا دارم
بیا و نامه ی اعمال من مرور نکن
که بر جبین عرق شرم از شما دارم
به کام خویش چشیدم غم جدایی را
امید رحمتی از یار آشنا دارم
بیا میان قنوتت مرا ز یاد مبر
که احتیاج شدیدی بر این دعا دارم
به آه نیمه شب تو قسم عنایت توست
اگر زبان مناجات با خدا دارم
قرار ما همه تنگ غروب صحن حسین
هوای بوسه ای از خاک کربلا دارم
چه می شود به نگاهی دلم تکان بدهی
چه می شود شب نیمه رخی نشان بدهی
رسیدی و دل ما غرق نور کردی تو
کلیم گشتی و جلوه به طور کردی تو
قسم به خون روی دستمال اشک تو
برای روضه دلم را جسور کردی تو
شبانه روز شده اشک تو شبیه به خون
ز بس مصیبت کوچه مرور کردی تو
همان زمان که لگد خورد مادرت زهرا
ز کو چه های مدینه عبور کردی تو
در آن دمی که به هم خورد گیسوان حسین
دل شکسته مادر صبور کردی تو
لبان تشنه ی زینب به خون حنجر خورد
زمان بوسه کنارش ظهور کردی تو
پی سری که به نیزه زدند نامردان
لسان عمه ی خود را شکور کردی تو
میان کوفه شبی کنج خانه ی خولی
چه گریه ها که کنار تنور کردی تو
تمام حاجتم این است با دلی پر درد
ترا به حق اسیری عمه ات برگرد
#قاسم_نعمتی
#کانال_مولودی_مجمع_الذاکرین
#امام_زمان_ولادت
#رباعی
#کانال_مولودی_مجمع_الذاکرین
💫🌟💫🌟💫🌟💫🌟
ای نور خداوند مبین در ظلمات
وی آن که توئی آل علی را جلوات
گفتم به دلم چه هدیه داری امشب
گفتا به گُل چهرۀ مهدی صلوات
.
💫💫💫💫💫💫
امروز ملک ز آسمان گل ریزد
رضوان بهشت از جنان گل ریزد
جبریل به شادی دل آل علی
در مقدم صاحب الزمان گل ریزد
💫💫💫💫💫💫💫
یوسف ز تماشای تو دل باخته است
جبریل زحُسنت عَلَم افراخته است
نرگس چو نظر کرد به تو دید رخُت
از بوسۀ عسکری گُل انداخته است
#صلوات
#سیدهاشم_وفایی
💫🌟💫🌟💫🌟💫🌟
#کانال_مولودی_مجمع_الذاکرین