بی کسی یعنی تنهاتر از حیدر بشی یعنی که کشته ی غمای مادر بشی بی کسی یعنی از همه غریب تر بشی کشته ی زهرِ کینه های همسر بشی وای حسن وای حسن بی کسی یعنی نداری حتی هم صحبتی ، اه عجب طاقتی هنوزم مثل همون روزا توی غربتی ، اه عجب طاقتی روضه میخونم و میسوزم از این همه روضه های ناگفته هرجا که اسم تو میاد اقا دست خودم نیست میشم اشفته جانم حسن جانم حسن جانم بند دوم از قفس این دلِ شکسته پر میزنه تودلم باز هوای مدینه رفتنِ اسمون گریه میکنه برای حسین کربلا مشغول وای حسن گفتنِ وای حسن وای حسن از تو میخوام همه چیمُ از همون بچگیم ، یا حسن یا کریم روشن از نورِ نگاتِ همه ی زندگیم ، یا حسن یا کریم وقتی تو این همه کرم داری یه صحن با صفا رو کم داری یعنی یروزی میرسه اقا بگن مثِ حسین حرم داری جانم حسن جانم حسن جانم بند سوم وای اگه بخونه مادرتون روضه رو جون بدیم پای روضه شبای اخرو دستشُ روی پهلو میگیره مادرت کاش یکی بود بگیره دستای مادرو روضه میخونه برای همه اُمّ الشهید ، زینبش هم رسید گفت از اون لحظه که رو نیزه خورشیدو دید ، خون ازش میچکید خون از رگِ بریده جاری بود مقتلِ تو چه نیزه زاری بود خیلی گذشت از اون روزا اما وای حسین چه روزگاری بود جانم حسین جانم حسین جانم #خادم_زینب #شور_احساسی_روضه_ای #بیست_و_هشت_صفر #هفت_صفر