#متن_روضه_های_شب_عاشورا #محمود_ڪریمی شب اول محرم ِ، اول همه ے ڪارهامون رو بڪنیم، همه ے حرفامون رو بزنیم، مے خواهیم روضه بخونیم، ڪسے جا نمونه،اونایے ڪه پارسال بودن یا الان رو تخت بیمارستانند،پدر و مادراتون رو دعا ڪنید، هرڪے ما رو با امام حسین علیه السلام آشنا ڪرده؛ خدا به حق امام حسین بهش خیر بده، یه نفرے نمیشه روضه خوند،یه نفره نمیشه ناله ڪرد، هَلْ مِنْ مُعینٍ فَاُطیلَ مَعَهُ الْعَویلَ وَالْبُڪاءَ. بیایید ڪمک ڪنید، اَلا نوحو، اَلا نوحو یعنے بیایید نوحه بخونید بیایید گریه ڪنید. ڪمک بگیریم اول از شهدا، شب اول جلسه، شهدا بیان ڪمک، پدرهاے شهدا بیان ڪمک، مادرهاے شهدا بیان ڪمک، همه ڪمک ڪنند میخوام روضه بخونم. رَیان بن شَبیب خدمت امام رضا علیه السلام رسید، یه همچین شبے، امام رضا علیه السلام فرمود: یَا ابْنَ شَبِیبٍ إِنْ ڪُنْتَ بَاڪِیاً لِشَیْ‏ءٍ فَابْڪِ لِلْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیه السلام.هر وقت خواستے گریه ڪنے براے هرچیزے، فقط براے حسین گریه ڪن. چرا؟ براے ڪس دیگه گریه ڪنیم، عیبے نداره؟نه. یڪے از امام صادق علیه السلام پرسید آقاجان گریبان دریدن در عزاے برادر چه حڪمے داره.فرمود:مانعے نداره، آخه عمه ے ما هم گریبان چاک زد. فرمود: چرا باید فقط براے حسین گریه ڪنیم. آخه مصیبت اینقده بالاست، اگه به عمقش پے ببرید دیگه براے چیزے گریه نمے ڪنید. میگید اینها مصیبت نیست. مصیبت فقط مصیبت حسین، اما یه توضیحم بعدش داره. فَإِنَّهُ ذُبِحَ ڪَمَا یُذْبَحُ الْڪَبْشُ. جد ما ذبح شد، مثل گوسفند سر جد ما رو بریدند. خیلے مراعات مارو ڪرده امام رضا علیه السلام اینجورے فرموده، براتون میگم چرا: وقتے حضرت آدم داشت دنبال حوا مے گشت.رسید به ڪربلا. خار تو پاے آدم رفت. خدایا من ڪه رانده شدم، بیرون اومدم،توبه ڪردم. الان این زخم پا براے چیه؟ جبرئیل نازل شد، فرمود: این براے اینه ڪه خونت اینجا ریخته بشه، آخه یه روزے میآد پسر پیغمبر خاتم را، آدم فَیُذبَحُ، ذُبح الشاه من القفا. سر حسین رو مثل قربانے از قفا مے برند. چند تا اشاره دارم.براے لشڪر اهمیتے نداشت داشتند حسین رو قربانے مے ڪنند. رفقا:وقتے گوسفند قربانے میشه، احڪامش رو باید رعایت ڪرد، بَره نباید ڪنار گوسفند باشه، جلو بچه، جلو مادر، مادر باردار نباید گوسفند رو قربانے ڪرد. دارم میگم ڪه بدونے امام رضا علیه السلام چقدر به تو رحم ڪرد. معمولاً اگه بچه اے باشه میگن بچه رو ڪنار ببر، اما ارباب من و شمارو جلوے زن و بچه اش سر بریدند.حسین دست و پا مے زد، بچه هاش جزع و فزع مے ڪردند. دل ڪسے به حال قربانے نمیسوزه، دل ڪسے به حال قربانے نمیسوزه، دل اونها هم به حال قربانے نسوخت. علماء نوشتند، معالے سبطین،بیت الاحزان، ارشاد شیخ مفید، الاقطره، لهوف، همه رو بخونید. دومین شباهت، گوسفندے رو قربانے میڪردند و تو صحرا رهاش مے ڪردنند اینم یه شباهت، بدنش رو رها ڪردند، اما سجاد علیه السلام فرمود: عمه جان بدن خودیهاشون رو دفن ڪردند، بدن بابام روے زمین….یه چیزے براتون بگم:نگاه ڪرد دید بدن شیرخواره هم روے زمین.. اما وجه تفاوت هارو بگم:تفاوت آن بود ڪه سر گوسفند قربانے را بر نیزه نمے ڪنند. اسب بر بدنش نمے تازند، خلاصه میڪنم: گوسفند قربانے رو اول ذبح مے ڪنند بعد تیڪه تیڪه میڪنند، گوسفند رو آب میدن اول…..حسین…… قربانے رو از جلو سر مے برند.حسین….. زینت دوش نبے روے زمین جاے تو نیست خار و خاشاک زمین منزل و مأواے تو نیست از حرم تا قتلگه زینب صدا مے زد حسین دست و پا مے زد حسین زینب صدا مے زد حسین حسین…… تقصیر من است زیر و رویت ڪردم اے ڪاش گلوت را نمے بوسیدم خدایا فرج امام زمان ما را برسان،فرج آقامون رو برسان…