🔹پرسش: درباره ابوالشهید مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج سید علاء الدین موسوی که اواخر ماه رمضان درگذشت،چیزی نمی دانیم آیا استاد حیدری قدری از شخصیت آن مبلغ فقید می نویسند؟ ✍ پاسخ استاد شیخ رضا حیدری: آشنایی حقیر با آن عالم فقید از ابتدای طلبگی و از طریق دوستان همدرس از سادات جزایری بود. و معمولا در جلسات عمومی، جلسات عقد طلاب و مراسمات روضه ایشان را می دیدم. #سید_علاء_الدین فرزند حجت الاسلام سید محمدحسن سیدموسوی جزایری متولد شهرستان شوشتر در ۱۳۰۷ش بود. نسب او با ۷ واسطه به محدث کبیر سید نعمت الله می رسد. خواندن و نوشتن زبان فارسی و ادبیات عرب و قرآن را از مکتب شروع کرد و با ترغیب والدش که خود از روحانیون سرشناس و مورد اعتماد مردم شوشتر و وثوق مراجع عظام و معروف به "پیشنماز" بود در پانزده سالگی وارد حوزه علمیه شد. نزد علمای شوشترحضرات آیات؛ سید محمدحسن آل طیب، سید محمد موسوی جزایری، شیخ جعفر شوشتری(ایشان غیر از صاحب خصائص الحسینیه است) درس خواند و از ۱۸سالگی امامت جماعت را از مسجد میرزا هادی شوشتر شروع کرد. اقامه نماز جماعت سه وقت از ویژگیهای ایشان بود و پس از انتقال به اهواز نیز امامت جماعت را تا نیمه سال ۹۸ ادامه داد ؛نماز صبح در مسجد حاج علوان (خیابان حافظ -شهید موسوی)و ظهر و عصر ومغرب و عشا در مسجدحاج رضا (بازار کاوه). چهار سال در نجف در جلسات درس علما از جمله آیت الله شهید سید اسدالله مدنی شرکت کرد ( گفته اند؛ حوالی ۳۵تا ۴۰). مدتی هم در مدرسه مروی تهران درس گرفت و از سال ۱۳۴۸ به اهواز آمد. توزیع مجله مکتب اسلام و همراهی با مراجع و علما در اقدامات انقلابی و ضد طاغوت در دهه پنجاه و حضور درجبهه ها بعنوان نیروی رزمی تبلیغی و سفر تبلیغی به سوریه در دهه شصت از مجاهدتهای انقلابی اوست. چنانکه فرزندانش در دفاع مقدس حضور فعال داشتند و سید محمدحسین در عملیات کربلای چهار سال ۶۵مفقود الاثر شد و پانزده سال پیش، پیکر پاک آن طلبه شهید برگشت ودر بهشت آباد اهواز تدفین شد. از پنج فرزند ذکور دیگر او آقایان حجت الاسلام سید صادق و حجت الاسلام سید محمد نیز در سلک روحانیت هستند و به تدریس در مدارس علمیه و مسولیت در مراکز حوزوی اشتغال دارند. شخصیت اخلاقی او در فروتنی و صبر و حوصله در تبلیغ دین و آموزش احکام شرعی و معارف دینی نمایان بود .نظم ، خوش خط نویسی ، پوشش مرتب و آراسته، مردمداری او مایه جذب افراد به دین بود. صرف وقت برای فصل خصومات و تالیف قلوب، دریافت و توزیع وجوهات شرعیه بر اساس اجازاتی از مراجع و اعاظم علما نظیر آقایان میلانی،خویی، امام خمینی، سیستانی و... او را به ملاذ الانام تبدیل کرده بود و خانه او همواره محل مراجعه نیازمندان بود و به تعبیر بزرگان؛ هو ممن اجتمعت العصابه علیه. فرزندان و نزدیکان او تهجد و اقامه نماز جماعت صبح و تعقیبات پس از آن و پیاده روی یک ساعته بین الطلوعین را تا یکسال مانده به وفات، سیره مستمره او می دانند چنانکه به سفرهای تبلیغی به روستاها و مناطقی بین شوشتر و دزفول و نیز همراهی با زائران و حجاج به عنوان روحانی کاروان اهتمام داشت. یادداشتهای تبلیغی خود را در سال۱۳۷۸ش به یاری حاج سید محمد با عنوان #گنجینه_کمال منتشر کرد و درسال ۱۳۹۲ش کتاب #گنجینه_علوی چاپ شد. وی پس از هفت دهه تبلیغ و تربیت و ارشاد مردم در۹۲سالگی در تاریخ ۱خرداد۱۳۹۹ در اهواز دعوت حق را لبیک گفت و در بهشت آباد اهواز (قبل از قطعه یک، مقبره ۱۸ با کمی فاصله از فرزند شهیدش) به خاک سپرده شد. آیت الله جزایری زعیم حوزه های علمیه و حجت الاسلام و المسلمین نواب نماینده رهبری در سازمان حج، وفات او را تسلیت گفتند. حشره الله مع اجداده و طاب ثراه. رضاحیدری ۱۳۹۹/۳/۲۵ http://eitaa.com/Heydari_org