🔸شیوه پاسخگویی به طلبه 🎙 طلبه گاهی از روی عادت، پرسش می کند نه از روی نیاز. به هرحال برخی پرسش‌ها برخاسته از تحلیل دانسته هاست اینها پرسشهای واقعی است که پرسشگر به پاسخ آن احساس نیاز و احساس تشنگی می کند تا ذهن خود را سیراب و تغدیه کند و رابطه دانسته های پیشین را ایجاد کند. اما برخی پرسش‌ها از روی تشنگی نیست، از روی دانایی نیست، از پی تحلیل دانسته های پیشین نیست بلکه بداهه و یا از روی عادت و بدون تامل صادر می شود یا اینکه پرسشگر این پرسش را از جایی عاریه گرفته است. در این موارد پاسخ دادن استاد و پاسخ شنیدن طلبه، افزوده و ره آوردی برای او ندارد لذا بهتر است استاد در این موارد به جای پاسخ دادن صریح و مستقیم، تلاش کند چند پرسش مرتبط درباره آن موضوع در ذهن طلبه ایجاد کند پرسشهایی که به سان پرسش های فرعی باشند برای آن پرسش اصلی، یعنی پرسش طلبه را به چند زیرپرسش تبدیل کند تا او روی آنها فکر و #پژوهش کند و برای آنها جواب پیدا کند آنگاه خود به خود با تحلیل آن به سمت پاسخ به پرسش اصلی دلالت می شود. معتقدم اگر پرسش ما برخاسته از علم نباشد و دغدغه ذهن نباشد بهترین جوابها جز لرزش پرده گوش ثمر دیگری ندارند و ذهن را درگیر نمیکند. تا لب، تشنه نباشد آب را نمی خواهد و تا انسان، خسته نباشد خواب را در وقت شب نمی جوید. این روزها هم روز شعر و ادب است¹ به قول قیصر امین پور شاعر پارسی سرای گتوندی: می خواهمت چنانکه شب خسته خواب را / می جویمت چنانکه لب تشنه آب را ای خواهشی که خواستنی تر ز پاسخی/ با چون تو پرسشی چه نیازی جواب را. 🔺 از سخنان حجت الاسلام و المسلمین رضا حیدری در جمع اساتید حوزه - اهواز ۱۴۰۲/۰۶/۲۶ ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ ۱- بیست و هفتم شهریور ماه، سالروز درگذشت محمدحسین شهریار، روز شعر و ادب پارسی نام‌گذاری شده است. @Heydari_org

🔰بزرگترین مانع پژوهش و تحقیق 🎙این ایام، هفته پژوهش است. واژه پژوهش که یک واژه به زبان فارسی است در لغت عرب به آن 《تحقیق》می گویند. #تحقیق بر وزن تفعیل درواقع معنایش این است که شخص دنبال حق می گردد. شخص برای رونمایی از حق تلاش می کند. محقق کسی است که می خواهد ببیند؛ حق چیست!؟ وقتی می خواهیم ببینیم؛ 《حق چیست!؟》در واقع می خواهیم ببینیم؛ درستی چیست!؟ یعنی آنچه که با واقع، منطبق است چیست؟ آنچه که بر حقیقت، منطبق است چیست؟ اینکه یک انسانی بخواهد محقق باشد و به دنبال حق بگردد و حق را بجوید و برای جستن حق، راه را بپوید، یعنی پوینده ی راهی باشد با هدف جویندگی حق. لذا محقق یعنی حقجو! یعنی رهپوی حق! کسی که راه را می پیماید! پس طبیعتاً در آن تلاش و کوشش نهفته است. نمی تواند انسان بنشیند یک جا و بگوید: 《من محقق هستم》. محقق تلاش می کند کتابها را می بیند، عالمان را می بیند و سخنان صاحب نظران را می شنود. از موانع پژوهشگر بودن یکی این است که شخص گمان کند آنچه او فکر می کند لابد درست است؛ 《درست آن است که من فکر می کنم! 》این بزرگترین مانع تحقیق و پژوهش است. آن کسی که فکر می کند خودش حرف درست را می زند و بدتر از آن اینکه وقتی بگوید؛《 حق این است و جز این نیست، مطلب تماما همین است که من گفتم》 این خیلی خطرناک است. این فرد هیچگاه به سمت حق و حقیقت حرکت نخواهد کرد. این جزمگویی ( که داستان همین است که من گفتم) ریشه در یک جزم اندیشی و جزم پنداری دارد و این جزمیت و این هیچ احتمال خلاف ندادن، هیچ به دنبال شنیدن اقوال دیگران نبودن، هیچ به دنبال زاویه های دیدِ دیگر نبودن، این بزرگترین مانع پژوهش و تحقیق است. 🔻پاسخ استاد رضا حیدری به پرسش طلاب درباره #پژوهش/ اهواز. آذر ۱۴۰۱ @Heydari_org