#به_وقت_شعر...✨ زیر ِ پل در گذر ِ ساکت ِ این شهر ِ شلوغ من به دنبال ِ رگ ِ گمشده ام میگردم فارغ از گربه ی یخ بسته، سرنگی در دست پی ِ تکرار ِ سگ ِ گمشده ام میگردم برف بی وقفه به رسوایی ِ تن میبارد من ولی گرمترین فاجعه ی اسفندم عابران بی خبر از قصّه ی پل میخندند من ِ مفلوک ،از این بی خبری خرسندم عکس ِ تاخورده ای از دخترکی مو مشکی شده تنها کس و دارائی ِ من از دیروز گوشه ی عکس ولی چهره ی مردی پیداست که زمانی به گمانم پدرش بود هنوز مطمئنم دو سه قرنیست که روحم مرده پُک به سیگار زنان...ناظر ِ این کابوسم زیر پل گوشه ی تابوت ِ زمان میخوابم و برای تن ِ خود منتظر ِ ناقوسم مرد ِ بیدار ِ درونم به زمستان خورده در تلاشم به رگ ِ یخ زده سوزن بزنم اگر از این شب ِ وحشی برسم زنده به صبح باز باید به سگ ِ یخ زده سوزن بزنم ۲ شهریور ۱۴۰۰ #مهردادعزیزیان •••✾•🌿🌺🌺🌺🌿•✾••• ✨@HidajeNoo ✨

#به_وقت_شعر...✨ من آن زمان که هر دو جهان در قرارِ اوست از رشکِ این قرار، دلم بیقرارِ اوست طاقت نباشدم چو ببینم به جز سرم سرهای دیگری به جهان مست ِ دارِ اوست از سوزِ عاشقی بِگُدازم قلم چو باز بینم که عاشقِ دگری یارِ غارِ اوست داند که من حسودم و چوبم نمیزند دانم که هر دقیقه تنم وامدارِ اوست من "بی تخلصم "چه کنم این گناه نیست چون نام و کنیه ها همه در اعتبارِ اوست با اینکه این غزل به خزان طعنه می زند چشمم همیشه در طلب ِ نوبهارِ اوست افسوس از شبی که نشد طی کنار ِ دوست روزی رسد که جان و تنم همجوارِ اوست من اشتباه رفته ام از راهِ مستقیم گویی که سیرِ خلقِ جهان در مدارِ اوست هر بیت کز زمین ِ سخن میکشم بُرون محصولِ رحمت و مدد و کشت و کارِ اوست باشد که ناسپاسیِ شاعر ببخشَدَش وقتی خبر بَرَم که دلم خاکسارِ اوست #مهردادعزیزیان •••✾•🌿🌺🌺🌺🌿•✾••• ✨@HidajeNoo ✨