🌸🍃🌸🍃 #همنشینی_با_شیطان قرآن میگه غفلت از یاد خدا، سبب همنشینی با شیطان میشه: وَ مَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمٰنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطٰاناً فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ (زخرف/۳۶) هر کس که از یادِ خدایِ رحمان رویگردان شود، شیطانی برایش برانگیخته میشود که همواره قرین و همنشین او باشد. این شیطان، نه تنها تو این دنیا، که تو اون دنیا هم همراهِ این شخصِ غافل هست: حَتّٰی إِذٰا جٰاءَنٰا قٰالَ یٰا لَیْتَ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ بُعْدَ اَلْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ اَلْقَرِینُ (زخرف/۳۸) تا زمانی که در قیامت نزد ما حاضر میشود، خطاب به آن شیطانِ همراهش می‌گوید: "ای کاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود، چه بد همنشینی هستی تو". این شیطانِ همراه، هر نوع شیطانی میتونه باشه. حتی میتونه از شیاطینِ انس باشه: مثلاً یه دوست ناباب، یا همسر و فرزندانِ فاسد، یا شریکِ فاسد، یا.... خلاصه اینکه اگه غفلت داشته باشیم، و خدایِ رحمان رو یادمون بره، مجبوریم همنشینِ شیاطین باشیم. @Hossein_qoran

🍂 سخته اما گاهی در زندگی باید از چیزی که دوستش داری بگذری تا به چیزی که صلاحته برسی . . . آدم ها فقط ادم هستند نه بیشتر نه کمتر ! اگر کمتر از چیزهایی که هستند نگاهشان کنی آنها را شکسته ای اگر بیشتر از ان حسابشان کنی آنها تو را می شکنند بین این آدمها فقط باید عاقلانه زندگی کرد نه عاشقانه . . . ‌ ‌#حفظ_سه_بعدی_قرآن ‌‌@Hossein_qoran

هم اکنون افتتاحیه همایش تمدن نوین اسلامی در اندیشه شهدای خدمت و مقاومت دانشگاه ملی شهرستان جیرفت تلاوت قران کریم توسط قاری محترم و مایه افتخارمان حسین خالصی @Hossein_qoran

🔷♦️🔷♦️🔷♦️🔷♦️ ✅ سلام و عرض ادب روز یکشنبه زیبایتان به خیر ‌ 💫اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُمْ 💫 ✅ اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن ✅ آیات صفحه (۳۴۹)🌹را به نیت سلامتی آقا امام زمان(عج)، آمرزش اموات،برآورده شدن حاجات یاهر نیت دیگری که دارید تلاوت می کنیم : ✅ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ 🔷♦️🔷♦️🔷♦️🔷♦️ به جمع ما بپیوندید

بسم الله الرحمن الرحیم 📗 #روزی_یک_صفحه_قرآن 🕙 هر روز ساعت : 22 #صفحه_349

قرآن ترجمه المیزان سوره 23 سوره مبارکه المؤمنون صفحه 349 أَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَكُنْتُمْ بِهَا تُكَذِّبُونَ (105) [به آنان گفته مى شود:] آيا آيات من بر شما خوانده نمى شد و شما آنها را تکذيب مى کرديد؟! (105) قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَيْنَا شِقْوَتُنَا وَكُنَّا قَوْمًا ضَالِّينَ (106) مى گويند: پروردگارا! شقاوت ما بر ما غالب شد و ما مردمى گمراه بوديم. (106) رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ (107) پروردگارا! ما را از اين جا بيرون ببر، پس اگر [به گمراهى] برگشتيم حتماً ما ستمکار خواهيم بود. (107) قَالَ اخْسَئُوا فِيهَا وَلَا تُكَلِّمُونِ (108) مى گويد: [اى سگان!] دور شويد و خوار در آن جا بمانيد و [در باره رفع عذاب] با من سخن مگوييد. (108) إِنَّهُ كَانَ فَرِيقٌ مِنْ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (109) زيرا گروهى از بندگان من بودند که مى گفتند: پروردگارا! ما ايمان آورديم، پس ما را بيامرز و بر ما رحمت آور و تو بهترين رحمت آورانى. (109) فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِيًّا حَتَّىٰ أَنْسَوْكُمْ ذِكْرِي وَكُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَكُونَ (110) پس شما آنان را به مسخره گرفتيد تا آن جا که [از بس به آنان پرداختيد] ياد مرا از خاطر شما بردند و پيوسته به ايشان مى خنديديد. (110) إِنِّي جَزَيْتُهُمُ الْيَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ (111) همانا من امروز آنان را به خاطر اين که صبر پيشه کردند [بدين گونه] سزا مى دهم که آنان خود به مراد خويش رسيده اند. (111) قَالَ كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ (112) [خدا] مى گويد: به شمارِ سال ها چقدر در زمين مانديد؟ (112) قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّينَ (113) مى گويند: روزى يا بخشى از روزى مانديم، [درست نمى دانيم] پس از شمارگران بپرس . (113) قَالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ لَوْ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (114) مى گويد: جز اندکى درنگ نکرده ايد; اگر شما معرفت مى داشتيد [دنياى فانى را بر آخرتِ باقى ترجيح نمى داديد]. (114) أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ (115) پس آيا خيال کرده ايد که شما را بيهوده آفريده ايم و اين که شما به سوى ما بازگردانده نمى شويد؟! (115) فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَرِيمِ (116) پس متعالى است خدا، آن فرمانرواى حق [از اين که کار بيهوده کند]، هيچ معبودى جز او نيست، [او ]صاحب عرش گران قدر است. (116) وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ ۚ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الْكَافِرُونَ (117) و کسى که با خدا معبود ديگرى بخواند که هيچ دليلى بر آن ندارد، حسابش فقط نزد پروردگار او است; بى ترديد کافران پيروز نمى شوند. (117) وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَيْرُ الرَّاحِمِينَ (118) و بگو: پروردگارا! [مرا] بيامرز و [بر من] رحمت آور و تو بهترين رحمت آورانى. (118) #حفظ_سه_بعدی_قرآن @Hossein_qoran #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۴۹🌷 زندگی دنیا؛ کوتاه و هدفدار: جهان آفرینش، از نظر عظمت و نظم، بسيار وسیع و پرشکوه و اعجاب انگیز است. اسرار این جهان به قدری است که دانشمندانِ بزرگ معترف اند تمام معلومات بشـر در برابر آن، همچون قطره ای از دریاست. هر یک از کهکشان های بزرگ این جهان، میلیاردها ستاره دارد و شمار کهکشان ها و فاصله های آن ها آن قدر زیاد است که حتّی محاسبه‏ ی آن با سرعت حرکت نور ـ که سیصدهزار کیلومتر را در یک ثانیه طی می کند ـ شگفت آور است. نظم و دقّتی که در ساختمان کوچک ترین واحد این جهان به کار رفته، همانند نظم و دقّتی است که در ساختمان عظیم ترین واحدهای آن دیده می شود. در این میان ـ آن قدر که ما می شناسیم ـ انسان، کامل ترین موجودی است که پا به عرصه‏ ی گیتی نهاده است. از سوی دیگر، این عالی ترین موجود، نسبت به عمر دنیا، عمر بسیار کوتاهی دارد و در این مدّت کوتاه نیز با انواع ناراحتی ها و مشکلات دست و پنجه نرم می کند. در حدیثی از پیامبر اسلام(ص) نقل شده که وقتی فرشته‏ ی مرگ برای گرفتن جان حضـرت نوح (ع) نزدش آمد، گفت: «ای نوح، ای مسن ترین پیامبران، ای کسی که عمر بسیار طولانی داشتی، ای کسی که دعایت مستجاب می شد، گذر عمر در دنیا را چگونه دیدی؟» حضرت نوح فرمود: «مانند کسی که برایش خانه ای بنا کردند که دو در دارد و او از یکی داخل شده و از دیگری خارج شده است!» با وجود این آیا می توان باور کرد که هدف از خلقت دنیا و این اُعجوبه‏ ی آفریدگان که نامش انسان است، همین باشد که چند روزی در این جهان بیاید، این دوران های سه گانه را با رنج ها و مشکلاتش طی کند، قدری غذا صرف کند، چند لباس بر تن کند، شب ها و روزهایی را بخوابد و بیدار شود و در آخر نابود شده، همه چیز به پایان رسد؟! به راستی اگر چنین باشد، آیا آفرینش جهان، کار بیهوده ای نبوده است؟ آیا هیچ فرد عاقلی این همه تشکیلات عظیم را برای هدفی به این کوچکی برقرار می کند؟ فرض کنید که نسل انسان ها میلیون ها سال در این دنیا بمانند و یکی پس از دیگری بیایند و بروند، و علوم مادّی آن قدر پیشرفت کند که بهترین تغذیه و لباس و مسکن و بالاترین حدّ رفاه و آسایش و سرگرمی برای بشر فراهم شود، آیا این خوردن و نوشیدن و خوابیدن و بیدار شدن و لذّت بردنِ محدود و پایان پذیر، ارزش این را دارد که هدف خلقتِ این جهان پهناور باشد؟ حقیقت این است که بررسی و مطالعه‏ ی جهان هستی ـ با همه پهناوری و بزرگی اش چنین نتیجه می دهد که این جهان، مقدمه ای برای جهانی بزرگ تر گسترده تر و جاودانی است. تنها قبول وجود چنان جهانی است که می تواند به زندگی ما معنا و مفهوم بخشد و آن را از هیچی و پوچی درآورد. در روایتی آموزنده می خوانیم که شخصی به امام صادق(ع) عرض کرد: «ما برای هدف عجیب و غریبی آفریده شده ایم!» حضرت فرمود: «منظورت چیست؟» او عرض کرد: «ما برای نابود شدن آفریده شده ایم.» امام فرمود: «این حرف را نزن؛ ما برای زندگی همیشگی آفریده شده ایم. چگونه بهشتی که پایان نمی پذیرد و آتشی که خاموش نمی شود، از بین می رود؟ [ما نابود نمی شویم؛] بلکه از سرایی به سرای دیگر منتقل می شویم.» #حفظ_سه_بعدی_قرآن @Hossein_qoran #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇