⭕️در نکوهش استبداد استاد ✍️علی‌اشرف فتحی در ادبیات مذهبی ما برای تکریم معلمان و استادان، اغلب به سخنی منسوب به پیامبر(ص) یا امام علی(ع) اشاره می‌شود که مضمون آن ترسیم رابطه «ارباب-برده» بین استاد و شاگرد است و استعاره برده به معنای ضرورت اطاعت از معلم و استاد در نظر گرفته می‌شود. این سخن با عبارات مختلفی همچون «من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا»، «من تعلمت منه حرفا صرت له عبدا» یا «أنا عبد منْ علّمنی حرفا واحدا» نقل شده و طبق جستجوی مختصری که داشتم، به نظر می‌رسد قدیمی‌ترین منبع برای این جمله، کتاب «تعليم المتعلّم فى طريق التعلّم» اثر برهان‌الدین زرنوجی؛ فقیه حنفی‌مذهب اهل بخارا باشد که این کتاب را در آخرین دهه قرن ششم هجری نوشته و در صفحات 8 و 9 از قول امام علی(ع) و بدون ذکر سلسله سند، نقل کرده که: «من برده کسی هستم که یک حرف به من بیاموزد؛ اگر خواست مرا بفروشد، اگر خواست آزادم کند و اگر خواست مرا به بردگی بگیرد». چند دهه بعد، همین مضمون به دو شکل در کتاب «آداب المتعلمین» آمده و از آنجا که این کتاب به خواجه نصیرالدین طوسی نسبت داده شده، میان شیعیان هم مورد اقبال قرار گرفته است.هرچند برخی پژوهشگران معاصر مثل جویا جهانبخش معتقدند که این کتاب را خواجه نصیر ننوشته و صرفا گزیده‌ای از کتاب زرنوجی است. نقطه عطف دیگر این مضمون را در پایان قرن نهم هجری در کتاب «عوالی اللئالی» ابن ابی جمهور اَحسائی می‌بینیم که او نیز از قضا همانند زرنوجی گرایش به تصوف داشته و در نقل روایات نیز سهل‌انگار بوده است. او این مضمون را به دو شکل متفاوت به پیامبر اسلام نسبت داده است. در جایی از قول پیامبر آورده که: «هر کس به فردی یک مساله را بیاموزد، او را به بردگی گرفته است». در ادامه روایت آمده که فردی از پیامبر می‌پرسد: «یعنی می‌تواند او را بفروشد؟». پیامبر نیز پاسخ داده که: «نه، می‌تواند به او دستور بدهد» (ج 4، ص 71). در اوایل کتاب نیز به شکل ساده‌تر «من تعلمت منه حرفا صرت له عبدا» آمده است (ج 1، ص 292). نکته اینجاست که این مضمون، نیم قرن پیش از کتاب ابن ابی جمهور، در تفسیر «غرائب‌ القرآن» نظام‌الدین قمی نیشابوری معروف به نظام اعرج، به یکی از علما نسبت داده شده است (ج 3، ص 361). جالب‌تر آنکه صاحب غرائب نیز با وجود شافعی‌مذهب بودن، همچون زرنوجی و ابن ابی‌جمهور به تصوف گرایش داشته است. به هر حال با نقل این روایت در عوالی‌اللئالی، مجلسی نیز آن را در بحار می‌آورد و سپس نراقی در جامع‌السعادات به آن اشاره می‌کند و در زمان ما نیز علمایی چون علامه طباطبایی، مرحوم مطهری و آقای مکارم به‌وفور به این استعاره بردگی به عنوان یک کلام حکیمانه برای بزرگداشت مقام معلم اشاره کرده‌‌اند (طباطبایی، تعالیم اسلام، ص 210). خلاصه آنکه اولا انتساب این مضمون به پیامبر اسلام و امام علی(ع) بسیار دشوار است و دوم آنکه رد پای صوفیه در نقل این مضمون با عبارات مختلف نشان می‌دهد که مضمون ارباب-برده با نظام مراد و مریدی رایج در میان اهل تصوف سازگار بوده و به مذاق آنان خوش آمده که چنین نظامی را برای رابطه استاد و شاگرد نیز ترسیم کنند. در جوامع استبدادزده که قرن‌ها به نظام اربابی خو کرده و در همه روابط (پدر و فرزندی، زن و شوهری، استاد و شاگردی، حاکم و مردم) استعاره بردگی را به کار می‌برده‌اند، شاید زمانی استبداد معلم و استاد همچون استبداد پدر و شوهر و حاکم، فوایدی برای گسترش و تقویت نظام دانش داشت، اما تضعیف فرهنگ نقد و گفتگوی علمی و خلاقیت را نیز باید از زیان‌های این‌گونه رابطه دانست. حفظ احترام استاد و معلم واجب است، همان‌گونه که حفظ احترام دانش‌آموز و دانشجو نیز واجب است. از این نظر فرقی میان آنها نیست. اما نه استبداد استاد و معلم پسندیده است و نه استبداد دانش‌آموز و دانشجو. استبداد اساسا مخرب است و زیان‌های فراوان آن به فواید اندکش می‌چربد. به‌ویژه در وادی دانش و اندیشه، جایی برای بردگی و مریدبازی نیست و مکانیزم حفظ حرمت و احترام باید به سود دانش تغییر کند. 🆔 @Howzaviat

✍ رسول جعفریان: بنده دوست داشتم از نویسندگان قدیمی مجله مکتب اسلام و در رأس آنان آیت‌الله مکارم شیرازی و آیت‌الله شیخ جعفر سبحانی (خوشبختانه هر دو در قید حیاتند) سوال کنم: آن آمال و آرزوهایی که برای تحققش آن مقالات را می نوشتید، امروز در چه وضعی قرار دارد؟ در این باره چه نظری دارید؟ 🆔 @Howzaviat

✍بعد از هر خبر «مهم»، منتظر سیل شایعات باشیم. این یک اصل ابتدایی و مهم در حوزه «سواد رسانه» است. در شرایطی مثل آنچه اکنون در آنیم، چون افکار عمومی «تشنه دانستن» است، زود فریب می خورد. در همین سه چهار ساعت گذشته که خبر سانحه برای رئیس جمهور و هیئت همراه منتشر شده، با کوهی از اخبار درست و غلط و سیلی از شایعه مواجه بوده‌ایم که با همان سرعتی که می‌آیند، می‌روند و تکذیب می شوند. بهترین راه برای فریب نخوردن، پیگیری اخبار از رسانه‌های رسمی و شناسنامه‌دار است. 🆔 @Howzaviat

⭕️بررسی فقهی «درگذشت شهادت‌گونه یا شهادت»؟ برای پاسخ به اینکه آیا مرحوم رئیسی و برخی از همراهان، شهید هستند یا نه، باید از فقه کمک خواست. ما دو دسته فقه داریم؛ فقه الهی (فتوای مرجع تقلید) و فقه ولایی (حکم ولیّ‌امر یا دستگاه‌های مورد تأیید ولیّ‌امر). ◾️برپایه فتوای آیت‌الله خامنه‌ای، آقای رئیسی و برخی از همراهان ایشان شهید نیستند و غسل و کفن آنان واجب است. ◾️بر پایه قانون جمهوری اسلامی ایران که بر فتوای مراجع تقلید نیز مقدم است، تا جایی که بندهای گوناگون ماده ۲ «آیین نامه تعیین مصادیق عملی شهید» را بررسی کردم، این بزرگواران شهید نیستند و تنها بندی که می‌تواند آنان را «شهید» بشمار آورد، بند ۱۶ ماده ۲ است که آن نیز امام خامنه‌ای تا کنون آقای رئیسی، امیرعبداللهیان و برخی همراهان دیگر را شهید اعلام نکرده‌اند. از این رو کاربرد واژه شهید برای این درگذشتگان شهیدگونه، نادرست به گمان می‌رسد و تولید این ادبیات شاید دست مسئولان را در رعایت قانون ببندد. شوربختانه باز هم، مؤسسه حفظ و نشر آثار رهبر، که گویا یکی از میانداران آن آقای مهدی فضائلی است، واژه «شهید» را (برخلاف فتوای رهبر و قانون کشور)، برای درگذشتگان بسیار ارجمند این رخداد تلخ به کار می‌برد و شگفت اینکه این واژه را به امام خامنه‌ای هم نسبت می‌دهد! 🌐 ابرفقه 🆔 @Howzaviat

⭕️ تعبیر شهادت یا شهادت گونه! ⁉️ آیا می‎توان به کشته شدگان خارج از معرکۀ قتال اطلاق شهید کرد؟ ✔️ استاد محمدحسین ملک‌زاده: از واضحات فقه ما است که احکام فقهی شهید، تنها برای مقتول در معرکۀ جهاد است. اما اجر شهید برای چه کسانی وجود دارد؟ آیا کسی که در میدان قتال به شدت زخمی شود و پس از چند روز بر اثر شدت جراحات در پشت جبهه از دنیا برود، اجر شهید ندارد؟! با توسعۀ مفهومی یا مصداقی ایجاد شده توسط شریعت برای «شهید»، این مفهوم گسترده می‎شود و اطلاق شهید بر کشته شده‎گانِ برای خدا و در مسیر خدمت به خلق خدا، مانعی ندارد. اگر برخی از مراجع از تعبیر شهادت‎گونه استفاده کرده‎اند خواسته‎اند از این واژه کمتر استفاده کرده باشند و با وسواس بیشتری سخن گفته باشند تا جلوی یک سری سوء استفاده‎ها و اظهار مخالفت‎ها و بهانه‎جویی‎ها را بگیرند. 🆔 @Howzaviat

🎬 مصطفی ملکیان خَره ! ❗️بشنوید| تناقضات آشکار فکری ملکیان از زبان غلامحسین ابراهیمی دینانی ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ تخریب قالیباف چرا و چگونه؟ ✍️ حجت‌الاسلام علی نهاوندی دشمن کارآمدی نظام را نشانه رفته چرا که کارآمدی به افزایش سرمایه اجتماعی منجر می‌شود. چه بخواهیم و چه نخواهیم یکی از نمادها و نشانه‌های غیر قابل انکار کارآمدی نظام و جبهه انقلاب در عملکرد مدیریتی دکتر قالیباف در مقاطع مختلف مسئولیتی ایشان بوده‌ است. اگر جبهه انقلاب در دوره چهاردهم ریاست جمهوری که ادامه دولت شهید رئیسی است، کارنامه کارآمدی نظام را با دست توانای شیر مردان جبهه انقلاب محقق کند و تحولی در معیشت مردم دیده شود، پیوند اعتماد جمهور به نظام کارآمد دینی حاصل شده و سرمایه اجتماعی از دست رفته یا لا اقل کم رنگ شده (که خواست دشمن بود) به سبد نظام اسلامی بر می‌گردد. بدانید و بدانیم دشمن جمهوریت نظام را نشانه رفته که با این حربه بتواند مشروعیت نظام را زیر سوال ببرد. شاید رمز اینکه مقام معظم رهبری تحلیل و معیار تشخیص را چنین فرمودند: (ملت ایران برای حفظ منافع و تثبیت عمق راهبردی خود در معادلات پیچیده بین‌المللی و برای اینکه بتواند ظرفیت‌ها و استعدادهای طبیعی و انسانی خود را ظهور و بروز بدهد تا کام کشور شیرین شود و همچنین برای اینکه بتواند حفره‌ها و رخنه‌های اقتصادی و فرهنگی را پر کند، به رئیس‌جمهوری فعال، پر کار، آگاه و معتقد به مبانی انقلاب احتیاج دارد)، ریشه در تحلیل فوق داشته باشد. ایشان در آخرین سخنرانی خود جمع نخبگان مدال آور نیز به این مطلب اشاره فرمودند که: (ببینید چه کسی به ملاک‌های انقلاب نزدیک‌تر است و توانایی کار در جهت ملاک‌های انقلاب را دارد). اینک عقل حکم می‌کند از میان نامزدهای جبهه انقلاب که بحمدالله همگی دارای ویژگی بارزی هستند، شخصیتی مانند جناب دکتر قالیباف که قابلیت های ممتاز و بالفعل دارند مورد وفاق و اجماع جبهه انقلاب قرار گیرد. با نشانه‌هایی که از آرایش میدان انتخابات دیده می‌شود، جبهه رقیب قصد دارد با شارلاتان بازی، هوچی گری، تخریب و دروغ فضای آرام انتخابات پیش رو را ملتهب کند و در جبهه انقلاب انشقاق وارد نماید. ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

🎥 مستند «من رزمنده‌ام»؛ روایتی از زندگی محمدباقر قالیباف ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

🎬 حوزه قم پس از انقلاب به روایت عطاءالله مهاجرانی در شبکه BBC ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️راه‌های ورود به دموکراسی ✍️گفت‌و‌گو با حسین واله و حسین هوشمند درباره کتاب «نظریه سیاسی در اسلام» «نظریه سیاسی در اسلام» نوشته علی الزمیع با ترجمه حسین واله، تحلیلی انتقادی بر اندیشه سیاسی اسلام و تحولات تاریخی آن است که امکان تامل بر نظریه سیاسی در اسلام را فراهم می کند. الزمیع در این کتاب با ارجاع به مهم ترین دیدگاه ها و جریان های جهان اسلام می کوشد نظریه سیاسی اسلام را در پیوند با نظریه و عمل بازخوانی کند و در این مسیر با دقت در دیدگاه ها و رویکردهای مختلف، به بازخوانی انتقادی اسطوره ها و بدخوانی ها یا بدفهمی ها درباره نظریه سیاسی اسلام بپردازد. حسین واله، مترجم کتاب معتقد است کتاب «نظریه سیاسی در اسلام» بهترین و جامع ترین اثری است که در موضوع سیاست در جهان اسلام نوشته شده و هم از منظر تاریخی و هم از منظر تئوریک به موضوع پرداخته است. خاصه آنکه در روزگار ما و در وضعیتی که اغتشاشات مفهومی و ذهنی زیاد شده، به مسئله نظریه سیاسی در اسلام نوعی انسجام می بخشد و با نگاه جامع تئوریک تاریخی خود، اسلوب فکری می سازد. حسین هوشمند نیز معتقد است این کتاب حکایتی از کوشش روشنفکران دینی و مسلمانی است که طی صدسال گذشته به شیوه های متفاوت تلاش کردند بین آموزه های جهان شمول مثل حقوق انسان ها و کرامت انسانی، با ارزش های دینی خودشان سازگاری ایجاد کنند و به اجماع همپوشان بین آموزه های بنیادی دینی و ارزش های دموکراتیک دست پیدا کنند. اینجا: https://www.magiran.com/article/4520003 ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat

⭕️ پیام هشدار آمیز انتخاب چهاردهمین دوره ریاست جمهوری ✍️استاد علی نصیری مشارکت نه چندان مطلوب مردم ایران در انتخابات چهاردمین دوره ریاست جمهوری، برغم همه کوشش‌ها و توصیه‌ها و انتخاب از سر نه گفتن به گفتمان رایج انقلابی و نه از سر مصلحت اندیشی و عاقبت نگری، همه نشان از پیام های خفته در جان‌ و ذهن خسته یک جامعه دارد. همان‌گونه که انتخاب احمدی نژاد انتخاب از روی آگاهی نسبت به شخصیت، کارآیی و کارنامه شخص او نبود، بلکه اعتراضی بود به مشی و ممشای مدیریتی و اقتصادی مرحوم هاشمی رفسنجانی، حضور کمتر از پنجاه درصد در پای صندوق آراء در جمعه پیشین و انتخاب بدون امعان توجه به کارآیی و کارآمدی، از نوعی اعتراض به مشی و ممشای جاری در مدیریت کلان کشور در عرصه داخل و خارج حکایت دارد. باید هم جمعیت انبوه اشکبار زیر تابوت مرحوم رئیسی را دید و هم حرکت معنا دار مردم در پای صندوق آراء را! بارها تاکید شد که باید رفتارهای اجتماعی را شناخت و هشدار آنها را جدی گرفت؛ پیش از آن که دیر شود! حکومت چین پیام خونین جوانان دانشجو در دهه هشتاد در میدان تیان آن من پکن را شنید و تغییرات بنیادی در سیاست‌های خود را پی گرفت و به دومین اقتصاد دنیا تبدیل شد، اما ما بنا نداریم به حقایق گاه تلخ جاری در متن جامعه خود گوش سپاریم! ♨️«حوزویات» را به علاقه‌مندان معرفی کنید 🆔 @Howzaviat