▶️ من از این یخ زدگی می ترسم! 🔹این روزها بار دیگر فلسطین و مردم مظلومش، حرف اول جهان شده اند. ندای انسانیت در درون آزادگان جهان، از خاموش شدن شمع وجود کودکانش بیدار شده است. 🔸مگر می شود چشمان #فرشته سه ساله غزه را دید و از بسته شدن آنها نلرزید؟! مگر می شود ضجّه ی پدران و مادران در سوگ نشسته را شنید و فریاد نکشید؟! خانه های ویران، پرچم هایی که کفن شده اند، هراس دخترکان و پسر بچه ها را از صفحه ی رسانه ها نظاره کرد و نمرد؟! 🔸تکرار مکرّر تراژدی فلسطین، میزانی شد برای تشخیص انسان ماندن موجودات دو پایی که انسان نامیده شدند. غربی و شرقی، لیبرال و دموکرات، مسلمان و مسیحی، ترک و عرب و عجم را به واکنش واداشت اما... 🔴اما دریغ از سرزمین من، ایران انقلاب اسلامی که روزی تنها صدای مظلومیت فلسطین بود. ملتهای آزاده جهان از سبعیت و درندگی رژیم غاصب صهیونیستی به فریاد آمدند الا مردمان کشوری که خودش را امّ القرای جهان اسلام می داند!!! ⚪️ این #یخ_زدگی از چیست؟ این بی تفاوتی عجیب به نمایش درآمده در ساخت اجتماعی ما از چیست؟ نکند «قدس» و «فلسطین» و «دفاع از مظلومین عالم» نیز مثل واژگان «عدالت» و «آزادی» و «مهرورزی» و «تدبیر و امید» و «راستگویی» و... به واژه هایی #مبتذل، #فاقد_ارزش و بار معنایی تبدیل شده است؟! نکند وجدان و احساسات ما هم #سیاسی شده و درد ستمدیدگان نیز با شاقول سیاست و مطلوبیت و نامطلوبیت هایش تراز می شود؟! من از این یخ زدگی احساس و عقل و سیاست ایرانی می ترسم. من از مرگ انسانیت می ترسم. به فلسطین نه، به داد انسانیتمان برسیم!