🕌🕌🕌 نمونه هایی از حقوق زائران مذهبی در کشورهای میزبان از منظر حقوق بین الملل گردشگری: ۱) حق بر کرامت و منزلت: منزلت زائر در امور متعددی از زیارت بقیع می تواند نشان داده شود از جمله ممنوعیت تکفیر زائران شیعه و سنی و یا دیگر گردشگران دینی از سایر ادیان و ممنوعیت توهین و رفتار دور از شان با زائران ۲) حق بر دریافت رفتارهای برابر و ممنوعیت رفتار تبعیض آمیز در این خصوص دو مطلب در رویه دولت عربستان مشهود است. مورد نخست رفتار تبعیض آمیز میان «آثار باستانی» و «آثار تاریخی دینی از جمله قبرستان بقیع» است. نکته دوم در مورد دسترسی زنان و زیارت زنان زائر است که حتی با وجود استناد فقهی، ممنوعیت زیارت زنان، قول شاذ و نادر در مذاهب عامه است. استناد به سایر اقوال یعنی کراهت نیز نمی تواند پشتوانه ای برای محرومیت حق بشریت ویا اقلیت های دینی نسبت به هویت و میراث فرهنگی متعلق به خود قرار گیرد. ۳) حق دسترسی به اطلاعات مربوط به اماکن مقدس و نیز اطلاعات مربوط به ابدان مدفون ۴) حق بازتاب ذهنی مثبت از مقصد گردشگری: رضایت گردشگر یک حق حاکم و غایی و نیز عامل سنجش توفیق مقصد گردشگری در رعایت حقوق گردشگران است. در این زمینه نیز نقض حق های پیش گفته، حس تعلق زائر به مقصد گردشگری و رضایت او را تحت تاثیر قرار می‌دهد. البته علیرغم نقض حق گردشگر، ارتباط احساسی و عاطفی قوی گردشگر با مقصد زیارتی حفظ می شود ولی احساس تعلق کارکردی او ناشی از کارآمدی مقصد گردشگری و رعایت حقوق او و رضایت پیشایند اوست. ۵)حق بروز ویژگی ها و هویت تمدنی (شعائر و سنتهای دینی) در کشور میزبان گردشگر ۶) آزادی ورود و خروج به مناطق گردشگری: در حقوق بین الملل گردشگری، آزادی ورود و خروج، مبتنی بر حق طبیعی عام در حیات اجتماعی است که نیازمند شرع و قانون نیز نخواهد بود ولی اعمال محدوديتهای زائد، دائمی و فاقد توجیه منطقی محمل حقوقی ندارد. ۷) حق دادخواهی: در خصوص حق دادخواهی به عنوان حقی رویه ای و جبرانی برای حقهای مطرح شده جز در دو کشور (تایلند و ابوظبی امارات متحده) دادگاهی به نام دادگاه گردشگری پیش بینی نشده است. #حقوق_زائر #حقوق_بین_الملل_گردشگری کانال عصر حقوق بشر https://eitaa.com/HumanRightsInWorld