واسه آدم بودن یکم خستم ، کاش واسه یه مدت گل پتوسای رواق امام خمینی حرم بشم .

قرآن به سرم بود و تو را دیدمُ گفتم ده‌ مرتبه‌ با دیده‌ی گریان بک یا عشق ..

مداد های کوتاه تر ، داستان های بلند تری رو نوشتن ..

مشهدی های گل ؛ شیش ساعت دیگه توی راهپیمایی قدس میبینمتون 🪐.

- آیا چیزی انقدر قدرت دارد که مرا تا پنج صبح بیدار نگه دارد ؟ + بله بله ، درس !

گفتم هرچه میگردم پیدایَش نمیکنم ؛ مادرم امر کرد اتاق را تمیز کنم ، پیدا میشود .. اتاق را هم تمیز کردم ، اما نبود که نبود .. راستی ، شما « باتری اجتماعی بودن و انگیزه ی معاشرت با ادمها » یِ مرا ندیده‌اید ؟