سلام علیکم 💐صبح جمعه مهدوی شما بخیر و شادی ✍در ادامه بیان #شاخصه_مؤمن آیه ۳ #سوره_بقره را بررسی می کنیم: 👌۷_۹) انسان مؤمن می بایست... 💠الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَيُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ 🌿(پرهیزكاران) كسانی هستند كه به #غیب [=آنچه از حس پوشیده و پنهان است‌] ایمان می‌آورند؛ و #نماز را برپا می‌دارند؛ و از تمام نعمتها و مواهبی كه به آنان روزی داده‌ایم، #انفاق می‌كنند. ✅نكته‌ها: قرآن، هستی را به دو بخش تقسیم می‌كند: عالم غیب‌ ‌(غیب به خداوند متعال، فرشتگان، معاد و حضرت مهدی علیه السلام اطلاق شده است.) و عالم شهود. متّقین به كلّ هستی ایمان دارند، ولی دیگران تنها آنچه را قبول می‌كنند كه برایشان محسوس باشد. حتّی توقّع دارند كه خدا را با چشم ببینند و چون نمی‌بینند، به او ایمان نمی‌آورند. چنانكه برخی به حضرت موسی گفتند: «لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّی نَرَی اللَّهَ جَهْرَةً» بقره، 55. ما هرگز به تو ایمان نمی‌آوریم، مگر آنكه خداوند را آشكارا مشاهده كنیم. این افراد درباره‌ی قیامت نیز می‌گویند: «ما هِیَ إِلَّا حَیاتُنَا الدُّنْیا نَمُوتُ وَ نَحْیا وَ ما یُهْلِكُنا إِلَّا الدَّهْرُ» ‌جاثیه، 24. جز این دنیا كه ما در آن زندگی می‌كنیم، جهان دیگری نیست، می‌میریم و زنده می‌شویم و این روزگار است كه ما را از بین می‌برد. چنین افرادی هنوز از مدار حیوانات نگذشته‌اند و راه شناخت را منحصر به محسوسات می‌دانند و می‌خواهند همه چیز را از طریق حواسّ درك كنند. متّقین نسبت به جهان غیب ایمان دارند، كه برتر از علم و فراتر از آن است. در درونِ ایمان، عشق، علاقه، تعظیم، تقدیس و ارتباط نهفته است، ولی در علم، این مسائل نیست. ❇️پیام‌ها: 1- #ایمان، از عمل جدا نیست. در كنار ایمان به غیب، وظایف و تكالیف عملی مؤمن بازگو شده است. «یؤمنون ... یقیمون ... ینفقون» 2- اساسی‌ترین اصل در جهان‌بینی الهی آن است كه هستی، منحصر به محسوسات نیست. «یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ» 3- پس از اصل ایمان، اقامه‌ی نماز و انفاق از مهم‌ترین اعمال است. «یُؤْمِنُونَ ... یُقِیمُونَ ... یُنْفِقُونَ» 4- برگزاری نماز، باید مستمر باشد نه موسمی و مقطعی. «یُقِیمُونَ الصَّلاةَ» (فعل مضارع بر استمرار و دوام دلالت دارد.) 5- در انفاق نیز باید میانه‌رو باشیم. «مِمَّا»، (مِن ما) است و یكی از معانی «من» بعض است. یعنی بعضی از آنچه روزی كرده‌ایم- نه همه را- انفاق می‌كنند. «مِمَّا رَزَقْناهُمْ» 6- از هرچه خداوند عطا كرده (علم، آبرو، ثروت، هنر و ...) به دیگران انفاق كنیم. «مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ» در اینگونه موارد كلمه «ما» به معنای هر چیز است. امام صادق علیه السلام می‌فرماید: از آنچه به آنان تعلیم داده‌ایم در جامعه نشر می‌دهند. ‌ 7- انفاق باید از مال حلال باشد، چون خداوند رزق‌ هر كس را از حلال مقدّر می‌كند. «رَزَقْناهُمْ» 8- اگر باور كنیم آنچه داریم از خداست، با انفاق كردن مغرور نمی‌شویم. بهتر می‌توانیم قسمتی از آن را انفاق كنیم. «مِمَّا رَزَقْناهُمْ» 📚برگرفته از تفسیر نور حجت الاسلام قرائتی