در آینده نزدیک جایگاه و اقتدار ملت ها را بنیه و دارایی‌های نرم و فرهنگی‌ آنها مشخص خواهد کرد. پیشرفت‌های شگرف علوم و فناوری‌های سخت در طول قرن بیستم، به شکوفایی اقتصادی جوامع پیشرفته انجامید و نیازهای ذاتی بشر را تا آنجا ارضا کرد که بتواند به نیازهای عالی‌تر (نیازهای روحی و روحانی) خود بپردازد. پاسخ‌ گویی به این نیازها مستلزم توسعه‌ی شاخه‌ی نوینی از علوم و فناوری‌ها موسوم به علوم و فناوری‌های نرم و فرهنگی است که هدف آن‌ها شناخت هرچه بیش‌تر جنبه‌های ذهنی و روحی انسان و یافتن راهی برای اعتلای ذهنی و روحی او ، همچنین تنظیم رابطه‌ی بهتر انسان با محیط پیرامون است؛ محیطی که به اقتضای پیشرفت علوم و فناوری‌ های سخت هر روز پیچیده‌ تر می‌شود. تعریف فناوری نرم و هویت ساز همان‌طور که علوم و فناوری‌های سخت به شکل‌ گیری و توسعه‌ی خانواده‌ی بزرگ صنایع سخت (صنایع غالباً کارخانه‌ای) منتهی می‌شوند، علوم و فناوری‌های نرم نیز صنایع نرم را شکل می دهند؛ صنایعی که محصولات و خدماتِ حاصل از آن ها به اعتلای انسان، افزایش کیفیت زندگی و تسهیل رابطه‌ی او با محیط پیرامون کمک می‌کند. صنایع نرم انواع مختلفی دارند که یکی از مهم‌ترین شاخه‌های آن صنایع «خلاق و فرهنگی» است. این صنایع به طور کلی «اقتصاد خلاق» را شکل می دهد. صنایع خلاق و فرهنگی، در طول چند سال اخیر به قدری توسعه پیدا کرده‌ است که برخی آینده‌پژوهان، موج چهارم در فراسوی عصر اطلاعات و دانایی را موج خلاقیت یا عصر صنایع خلاق و فرهنگی می‌دانند.

آینده ی پیش رو و چالشهای حکمرانی در افق 1424

ترجمه کتاب *معمای شکوفایی* (چگونه نوآوری، ملتها را از فقر بیرون می آورد) که توسط تیمی از *اساتید دانشگاه هاروارد* در سال *2019* منتشر شده و *تجربه 20 کشور* مهم دنیا (آمریکا، کره جنوبی، ژاپن، مکزیک، برزیل و ...) را در زمینه فقرزدایی، ثروت آفرینی، *توسعه و شکوفایی* منعکس نموده است.

🔸گزارشی از مبحث "دولت تأویل گر رؤیای اجتماعی"🔸 🔹برای بحث از رؤیای اجتماعی میتوان از سه گرایش مطالعاتی نام برد، یک منظر علوم اجتماعی است که میتوان رویای اجتماعی را مد نظر و مطالعه قرار داد، یک منظر دیگر با رویکرد آینده پژوهشی است که بحث رویا در این زمینه مطالعاتی الان شاید بیشتر شناخته می شود که نوعی آینده نگاری هم در پی دارد. و زمینه مطالعاتی سوم از منظر علوم سیاسی است که در سه ساحت: فلسفه سیاسی ، نظریه سیاسی و حکمرانی میتوان با رویای اجتماعی مواجهه داشت. آنچه مد نظر است بحث از منظر فلسفه و نظریه سیاسی که جایگاه دولت در تحقق رویای اجتماعی را مورد کنکاش علمی قرار دهیم. دانش سیاسی که صبغه دانش هنجاری دارد در باره ترسیم و تحقق یک زندگی خوب بحث میکند و نظریه های سیاسی به عنوان بازوی عملیاتی و معادلاتی برای فلسفه سیاسی عمل میکنند و آن باید و نباید را سوق میدهند به سمت پیاده سازی و تحقق عینی، لذا از رویای اجتماعی اینجا میشود بحث کرد. 🔹در منطق درونی اندیشه های سیاسی هم معمولا از سه مرحله: وضع موجود، وضع مطلوب و شرایط انتقال از وضع موجود به وضع مطلوب بحث میشود. در اینجا هم وضع مطلوبی که اندیشمند ترسیم میکند برخواسته از مطالعه و رجوع به عالم خیال و ساحت مثالی جامعه و پرداختن به این مساله که چگونه میتوان از نابسندگیهای زندگی در وضع موجود عبور کرد و برای این عبور نیاز به تصویری است که لاجرم برخواسته از ذخیره و انباشت فرهنگی جامعه خواهد بود. راوی این رویا متفکران و رهبران اجتماعی هستند که این رویا را تبدیل می¬کنند به بسیج سیاسی و به عالم تحقق و تعین نزدیک میکنند. در واقع رویای اجتماعی مولود قرار گرفتن یک جامعه در یک بن بست هاییست. در بن بستها هست که سراغ رویا میرویم و وضعیت نابسنده است که ما را دعوت به رویا میکند. رویای اجتماعی فرزند اعتراضهای بنیادین و فراگیری است که ساحت خیالی و مثال را آبستن یک رویا میکند. زاده حضور در شرایط آستانگی است. از یک طرف مایوس هستید و از سوی دیگر چشم انتظار و امیدوار یک روشنایی رو به فردا. تعبیری که حضرت آقا دارند در تحلیل آیه 110 سوره یوسف دارند که در زمان یأس رسل هست که نصرت الهی نازل میشود و نزول نصرت باعث جهش میشود. از یک سو یک یأس فراگیر وجود دارد و از یک سوهم رهبران از یک امید قابل تحقق حرف میزنند و ایمان دارند. اینجاست که میتوانیم از یک رویا صحبت کنیم. 🔹ادامه دارد.....

فایل صوتی نشست اندیشه ورزی با موضوع : "دولت تأویل گر رؤیای اجتماعی" 🎤ارائه آقای دکتر محمدحسین طاهری @Ideation

🔸جامعه اندیشکده ها با حضور مهدی خراتیان، نویسنده و سیاست پژوه، به موضوع «اندیشکده شناسی» پرداخته است. ❇️محورهای لایو 🔹تفاوت اندیشکده‌ها و شبه‌اندیشکده ها 🔹انواع سنت های اندیشکده ای در جهان 🔹مدل ایرانی اندیشکده فایل صوتی این نشست تقدیم میشود 👇🏻👇🏻👇🏻

ادامه ....🔸 🔹در علم سیاست دو نوع رویا داریم یک رویای اتوپیک هست و یک رؤیا که تبدیل به چشم انداز شده است. در رؤیای اتوپیک دنبال تحقق نیستید و میدانید که رسیدنی هم نیست مانند آنچه در اندیشه فارابی و افلاطون هست، که بیشتر جنس عالم مثالی دارد و شما تنها به آن تقرب می جویید و و تحققش دست شما نیست. اما در ادبیات حکمرانی رؤیا از جنس چشم اندازاست که میتوان تبدیل به پروژه کرد. و برای رسیدن به آن برنامه ریزی عملیاتی نمود. هر دو نوع رؤیا در رؤیای ایرانی وجود دارد. رؤیایی که در عصر ظهور محقق میشود و ما به آن تقرب می جوییم. و رؤیایی که با عنوان تمدن نوین اسلامی رؤیای تحقق پذیر ایرانیان میتواند باشد. جامعه نمونه اسلامی که محقق شده رؤیای اجتماعی مورد مطالبه است مگر بشرط تحقق دولت اسلامی شدنی نیست. در گرو تعیّن دولت مطلوب میتوان انتظار ساخت جامعه نمونه را داشت. بنا براین رؤیای اجتماعی بنابر ادبیات فلسفه‌ی اسلامی، متعلق به خیال جمعی یک جامعه است و در عالم مثالی جامعه و ساحت قلبی آن سامان پیدا می‌کند. تحقق این رؤیا، یعنی حضور پدیده‌ی خیالی در عالم حس، فرآیندی است که می‌توانیم آن را تاؤیل رؤیا بنامیم و نهادی را در جامعه پی‌جویی کنیم که نقش او، تاؤیل رؤیای جامعه باشد. این نهاد محقق کننده رؤیا دولت مطلوب است. دولتی که نوع جدیدی از مناسبات را رقم میزند که فراتر از الگوهای موجود و بر محوریت بسط اراده عمومی و زمینه ساز توسعه اختیار انسانها بنا نهاده شده است که با عنوان دولت اختیار شناخته میشود.

اندیشکده های حکمرانی ایران

اندیشکده های حوزه اجتماعی، اجتماعی ایران

موضوع علم انبیا.... بفهمید قضیه چه است، بفهمیم قضیه چه است. انبیا آمدند بفهمانند به ما که قضایا چه هست، ما همه حیران، سرگردان. همه عالم سرگردانند، نمیدانند قضایا چیست.

🔹و دیگران هیچند... 🔸ما باید این معنا را ادراک کنیم بفهمیم که همه از اوست؛ و همه به او رجوع می کنند: إنا لله و إنا إليه راجعون. از او هستیم. اوست همه چیز دیگران نیستند، هیچند؛ هر چه هست اوست. 🔸ما باید ادراک این معنا را بکنیم. 🔸انبیا آمدند که ما را هوشیار کنند؛ تربیت کنند. انبیا برای انسان آمده اند و برای انسان سازی آمده اند. کتب انبیا کتب انسان سازی است. قرآن کریم کتاب انسان است. #موضوع_علم_انبیا_انسان_است. هر چه هست با انسان حرف است. انسان منشا همه خیرات است. و اگر انسان نشود، منشا همه ظلمات است. در سر دو راهی واقع است این موجود: یک راه، راه انسان. و یک راه، راه منحرف از انسانیت. تا از چه حیوانی سر بیرون بیاورد. 🔸تعلیم تنها، تعلم تنها، فقه تنها، فلسفه تنها، علم توحید تنها، فایده ندارد، تا مقرون با اسم رب نباشد: اقرا باسم ربک، باسم ربک الذي ځلق. همه خلق را به اسم رب نسبت می دهد. اسم رب مبدا همه خلقهاست. خلق است: خلق مطلق. افرا باسم ربك الذي خلق درس هم بخوانيد باسم ربك الذي خلق. مباحثه هم بکنید به اسم رب. نه همان اول بگویید بسم الله الرحمن الرحیم. 🔸بفهمید قضیه چه است، و بفهمیم قضیه چه است. انبیا آمدند که بفهمانند به ما که قضایا چه هست. ما همه حیران، سرگردان. همه عالم سرگردانند نمی دانند قضایا چیست.

سخنرانی در جمع طلاب فیضیه و مبلغان 7تیر58

نشست "دولت تاویل گر رویای اجتماعی" برگزار شد https://hawzahnews.com/xbjMj

اینجا انگلستان مرکز درست کردن رهبران جدید برای کشورهای اسلامی است. ریش قرمزی که آخر همه میاد بیرون مراحل ساختنش آماده شده و آماده ارسال به پاکستان است. این سیاست گرگ پیر است

نمی‌شود رفت سراغ کارگردان و یقه‌ی او را گرفت که شما چرا؟ خوب، من یک مقدار وزارت ارشاد را، یک مقدار سازمان تبلیغات را، یک مقدار حوزه‌ی علمیه را، یک مقدار آن کسانی که صاحبان اندیشه‌ی دینی هستند، همین اندیشه‌های عرفانی، حکمت متعالیه و این چیزهایی که آقایان گفتید، اینها را مخاطب قرار می‌دهم و میگویم «شما برای برخورداری کشور از این هنر فاخر - که در این جمع هست - چه کرده‌اید؟ شما چه کرده‌اید؟» چنانچه در آن زمینه کاری انجام نگرفته باشد، من از یک کارگردان خیلی توقع نمی‌کنم. هنرمند بااستعدادِ ما که اثرش یا خالی است یا حداقل نسبت به این ارزش‌های مورد نظر ما خیلی پُربار نیست، از او توقع نمی‌کنم که: «چرا این اثر آن‌چنانی که من می‎پسندم، نیست.» بنابراین من نمی‌توانم قبول کنم که آماج این ناامنی، کارگردان‌های ما باشند و اگر چنین واقعیتی وجود داشته باشد، واقعیت نابحق و نابجایی است. بیانات در دیدار جمعی از کارگردانان سینما و تلویزیون ‌۱۳۸۵/۳/۲۳

🔷معرفی کتاب تصویر آینده اثر فرد ال پولاک پولاک در این کتاب که در دهه ۱۹۵۰ نوشته شده است، تصورات آرمانی و معادی از آینده و رابطه آن‌ها با فرهنگ و افت‌ و‌ خیز تمدن ها را بررسی کرد. پولاک به عنوان یک ایده‌آل گرای تاریخی مدعی است که «ایده یا ‌اندیشه»، مخصوصاً‌ اندیشه‌های معطوف به آینده، محرک‌های اصلی تاریخ هستند که نوع بشر را به قلمرویی «دیگر» هدایت می‌کنند. پولاک در پاسخ به نظریه‌ی تغییر تاریخی و فرهنگی «چالش‌ها و پاسخ‌های» آرنولد توینبی (Arnold Toynbee) نوشت: 🔶تا زمانی که تصویر جامعه از آینده مثبت و رو‌ به‌ رشد است، فرهنگ جامعه رو به رشد و شکوفایی است و وقتی این تصویر رو به زوال بگذارد و سر زندگی‌اش را از دست بدهد، فرهنگ بقا پیدا نمی کند و از دست می‌رود…. وقتی پولاک بر مبنای فلسفه‌ی تاریخی‌اش به مطالعه دوران مدرن پرداخت، به نتیجه‌ی تکان دهنده‌ای رسید: به دلیل «مرگ آرام» تمام تصاویر معادی و آرمانی از آینده، تصاویر آینده در دنیای مدرن دچار «جابجایی شدید» شده‌اند. 🔰پولاک بر این باور بود که این گذر از دوران مدرن به دوران پسامدرن که شاید بتوان به بهترین وجه آن را زمان آخر یا مرحله آخر نامید، به دلیل تغییر در معنویات است که این خود ناشی از تخریب کل تصاویر آینده است. به علاوه، برای اولین بار در تاریخ تمدن غرب هیچ شوقی برای درک تصویرهای نو از آینده وجود ندارد. در واقع، بر خلاف تمام اعصار قبل، این دوره حمله‌ی پرخاشگرانه‌ای علیه تصاویر آینده انجام داده است. انسان قرن بیستمی ‌به صورت فعال، جامعه و تمدن «بدون آینده‌ای» را دنبال می‌کند.