🔴اشاعه فحشا 🖊احمدحسين شريفي 🔸اشاعه فحشا (=شايع کردن زشتي‌ها و بدي‌ها) يکي از بدترين رفتارهاي اجتماعي است؛ که متأسفانه با توجه به امکانات و ابزارهاي جديد، بسيار فراگير شده است! اشاعة فحشا، از گناهان کبيره‌اي است که وعدة عذاب دردناک دنيوي و اخروي به آن داده شده است. قرآن کريم مي‌فرمايد: «إِنَّ الَّذينَ يُحِبُّونَ أَنْ تَشيعَ الْفاحِشَةُ فِي الَّذينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ» (نور، 19) مصاديق اشاعه فحشا: يک. جعل اخبار دروغين دربارة‌ عيوب ديگران و انتشار آن در ميان مردم؛ که هم مصداق دروغ و تهمت است و هم اشاعة‌ فحشا. دو. انتشار عيوب واقعي کسي در ميان مردم؛ از بارزترين مصاديق اشاعة فحشا است. سه. هنجارشکني‌هاي آشکار، از ديگر مصاديق اشاعة فحشا است؛ مثلاً کساني که با لباس‌هاي زننده يا آرايش‌هاي نامناسب در مجامع عمومي ظاهر مي‌شوند؛ يا با صداي بلند در وسايل نقليه خود موسيقي‌هاي مبتذل گوش مي‌دهند. اين کارها هم به خودي خود حرام‌اند و هم مصداق اشاعة فحشا هستند. زيرا ترويج عملي گناه در سطح جامعه‌ هستند. چهار. بازنشر دادن گناهان شنيده شده از ديگران. پيامبر اکرم(ص)، در آخرين خطبه‌اي که براي مردم مدينه ايراد کردند، فرمودند: «مَنْ سَمِعَ فَاحِشَةً فَأَفْشَاهَا كَانَ كَمَنْ أَتَاهَا؛ کسي که گناهي را از ديگران بشنود و آن را منتشر کند، مثل کسي مي‌ماند که خود مرتکب آن گناه شده است» دو نکته: 1.اشاعة‌ فحشا، قبح فعلي دارد؛ به همين دليل دائر مدار نيت نيست؛ بنابراين، حتي اگر نيت اشاعة فحشا را نداشته باشد، اما عمل آن را انجام دهد، از مصاديق اشاعه فحشا خواهد بود. 2.اگر مصلحت اهمي بر انتشار گناه بار باشد، در آن صورت اشاعة فحشا معصيت نيست؛ هر چند تشخيص مصلحت اهمّ کار هر کسي نيست. #اخلاق #اشاعه_فحشا