هر کشوری باید جایگاه و راهبرد خود را برای بقا و پیشرفت در جهانِ در حال گذار بازنگری کند. حفظ منافع حیاتی ایران و تلاش برای رسیدن به جایگاه مطلوب در نظام بین الملل کاملا بستگی به راهبرد ایران در این دوره گذار (Transition period) دارد؛ از این اتفاق به عنوان تغییر نظم جهانی نیز تعبیر می شود. اصطلاح «نظم نوین جهانی» به دوره جدیدی از تاریخ اشاره دارد که دربردارنده تغییرات شگرف در اندیشه سیاسی جهان و در موازنه قدرت در روابط بین الملل است. تغییرات جهانی در مقیاس بزرگ در حال وقوع است، با این حال، هنوز درک مشترکی و تصویر روشنی پیرامون فروپاشی نظم جهانی مستقر و همچنین فرآیندها، افق ها و نتایج انتقال به نظم جهانی نوین وجود ندارد. چه شرایطی باعث فروپاشی نظم جهانی می شود؟ آیا گذار به نوع دیگری از نظم جهانی آغاز شده است؟ سمت و سو و افق زمانی این گذار چیست؟ کدام جایگزین ها می توانند مورد انتظار باشند؟ آیا بی نظمی جهانی ناشی از فروپاشی نهادهای بین المللی فراگیر می‌ شود؟ آیا یک جنگ سرد یا حتی جنگ گرم گسترده جدیدی رخ خواهد داد؟ آیا در حال مشاهده تثبیت تدریجی دنیای دو قطبی یا چند قطبی خواهیم بود؟ آیا آمریکا سلطه خود را به شیوه ای موثرتر بر جهان حفظ خواهد کرد؟ اینکه دقیقاً چه چیزی و در چه زمانی در انتظار ما هست نامعلوم است. در این کانال سعی می شود که تحلیل های مرتبط با تحولات بین المللی ناظر بر ایران ارائه شود. از همراهان عزیز این کانال هم تمنا دارم که پیشنهادات، انتقادات و تحلیل های خود را با بنده در میان بگذارند. @جلال الدین فنایی

چین، عربستان و ایران #چین و #عربستان از دیرباز روابط نسبتا گرمی با یکدیگر داشته اند. تقربیا تمام کشورهای صنعتی با کشورهای نفتی عربی روابط تنگاتنگی دارند. علل عمده این روابط گرم هم روشن است، اول آنکه کشورها به صورت مبرم نیاز به انرژی پایدار دارند و دوم آنکه این کشورهای نفتی که اقتصاد استخراجی دارند واردکننده های بزرگ و دست به نقدی هستند. بر همین منوال رئیس جمهور چین به عربستان سفر کرده که بزرگترین صادرکننده نفت در جهان است. اما نکته ای که بنده درصدد بیان آن هستم این است که به دور از نمود رسانه ای سفر رئیس جمهور چین به عربستان و بیانیه مشترک چین با شورای همکاری خلیج فارس، روابط چین و ایران در عرصه عینی با این سفر خدشه دار نشده است. روابط کشور ها با یکدیگر در مقیاس کلان باید مورد ارزیابی قرار بگیرد، مثلا ایران در جنگ روسیه و گرجستان مناطق جداشده از گرجستان به نام اوستیا و آبخازیای جنوبی را به رسمیت نشناخت، همچنین الحاق کریمه به روسیه را نپذیرفت، اما هیچ یک از این کنشگری ها منجر به پایان روابط راهبردی این دو کشور نشده و حتی به مرور این روابط راهبردی عمیق تر شد. چین می داند که در مسیر تغییر نظم جهانی، چالش های مختلفی وجود دارد که همسویی و هم گرایی شرکای راهبردی ای چون #روسیه و #ایران را می طلبد، بنابراین چین به راحتی حاضر به از دست دادن ایران نیست. طرح جاده ابریشم و موقعیت کریدوری ایران نیز به گونه ای است که چینی های تاجر نمی توانند از آن صرف نظر کنند. چینی ها همچنین به خوبی می دانند که دول نفتی عربی به لحاظ امنیتی در بلوک غرب محسوب می گردند و همچنین حامی جدایی طلبان اویغورها هستند، به همین علل روابط گرم چین و دول عربی به معنای خیانت و پشت کردن چین به ایران نیست. اما چشمگیرترین و جنجالی ترین اتفاق در رسانه های ایرانی بیانیه مشترک چین و دولت های عضو شورای همکاری خلیج فارس بود. در بند دوازدهم این بیانیه آمده است:«سران طرفین بر حمایت از تمام تلاش‌های صلح‌آمیز شامل اقدامات، ابتکارات و تلاش‌های امارات متحده‌ی عربی مطابق اصول و قوانین بین‌المللی جهت انجام مذاکرات دوجانبه برای حل مسئله جزایر سه گانه (تنب بزرگ، تنب کوچک، ابوموسی) تا حل این مسئله مطابق قوانین و اصول بین‌المللی تاکید نمودند». موضع وسط‌بازانه چین به هیچ عنوان مورد قبول ایران نیست، چرا که ایران هیچ خدشه‌ای به حاکمیت خود بر این جزائر را بر نمی‌تابد و اصولاً قائل به هیچ گفت‌وگویی در این زمینه نیست. بنابراین ایران باید در حوزه دیپلماسی، قاطعانه و هوشمندانه از تمامیت ارضی خود دفاع کند، علی رغم آنکه بر متخصصان حوزه بین الملل پوشیده نیست که این بیانیه‌ها صرفا سیاسی و لفاظی است. با این حال بسیار مهم است که ایران در دام مهلک دوری از شرق قرار نگیرد؛ سیاستمداران ایرانی نباید همچون دوره هشت ساله رئیس جمهور سابق خود را از مواهب ارتباط با دومین اقتصاد دنیا و بزرگترین خریدار نفت ایران و حامی ایران در مجامع بین المللی محروم کنند. به نظر می رسد تاخیر در چرخش به شرق ضرر و زیان های بلند مدتی برای اقتصاد و بالتبع امنیت ایران خواهد داشت؛ خصوصا که پیشبینی میشود که مرکز ثقل اقتصادی دنیا در آینده ای بسیار نزدیک به شرق منتقل خواهد شد. @جلال الدین فنایی