🔶گفتگوی تلخ با امت ولایتمدار ۳ ‌. ▪️فضای دانشجویی جامعه در برهه های مختلف آسیب دید ، در ۷۸ ، در ۸۸ ، در ۹۶ ، در کرونا و... اشتباه نکنید قصد آسیب شناسی تشکل های دانشجویی را نداریم ، اما این آسیب رسیدن چه گونه منتهی به آن شده است که امروز بسیج دانشجویی یکی از دانشگاه ها همصدا با دشمن آدرس غلط در اقتصاد میدهد؟! امروز دانشجوی ما نه تنها کار فرهنگی نمیکند بلکه درس خود را هم نمی‌خواند و دانشگاه ، کافی شاپی روتین برای تفریح و گذراندن عمر در کنار اختلاط های نامشروع شده است ، این آسیب در دانشگاه های بزرگ فراگیرتر است. چندی پیش دانشگاه تهران بودم و برای لحظه ای احساس کردم گویا وارد پاتوق قرار دختران و پسران شده ام ، شرایطی سخیف و زجرآور که شایسته دانشجو و دانشگاه های پایه غربی مان نیست. از این جهت غربی که بازهم سخنان امام جامعه را زیر پا گذاشتیم ؛ «علوم انسانی اسلامی» دانشجوی ما عنصر مطالبه گر و موذن جامعه است ، اما موذن خودش خوابیده است و نماز ملت هم قضا شده است ؛ زیرا نه او میداند و نه میخواهد بداند چه چیز را باید مطالبه کند. این درد مشترک حوزه ، دانشگاه و کل جامعه است ، نه جهاد تبیین میکنیم و نه در جلسات جهاد تبیین شرکت می‌کنیم(سخنران میخواهیم نیست ، سخنران میاریم کسی حضور نداره) و بعد شعار مطیع امر ولایت بودن سر میدهیم!!!!! ▪️نهاد های فرهنگی هم بیکار نبوده اند و تا توانسته اند عناصر جهادی را حذف کردند ، برای نمونه یکی از دوستان حقیر از طرف یک نهاد امنیتی ممنوع سخنرانی شده است به جهت انتقاد و مطالبه گری درست و بجا اما محافظه کاری و خشک مغزی ها و وجود عناصر افراطی این فرد را که یکی از وزنه های بصیرت افزا در استان بود حذف کرد این درحالی است که تاکنون این مسول نه در یکی از جلسات این برادر ما شرکت کرده و نه از او در مقابل ادعاها درخواست دفاعیه داده است! ▪️گاهی باید به خودمان رحم کنیم ، مگر مسولی که میلیاردها اختلاس میکند چه فرقی با من به عنوان یک دانشجو دارد؟ من به اندازه امانت نزد خودم یعنی درس نخواندن میتوانم اختلاس کنم ، او به اندازه امانت نزد خودش یعنی میلیاردها پول میتواند اختلاس کند. وقتی میوه فروشی میوه را به ریال میخرد به دلار میفروشد ، وقتی برای خرید یک کیسه کودحیوانی باید دلار را چک کنیم ، وقتی سرویس بهداشتی های میان شهری با دلار نرخ تعیین میکنند آیا ما به خود رحم میکنیم؟ ▪️فکر کنم زمانش رسیده است که یک نهیب بلند بر سر خود زنیم که ما واقعا با خود و جامعه چه کرده ایم ، آیا زمان پایان این خمودگی فرا نرسیده است؟ گویا انتظار را دست روی دست گذاشتن معنی کرده ایم نه تلاش کردن و صبور بودن برای ظهور من امروز باید از خودم بپرسم که آیا من واقعا مومن هستم؟ آیا با این خستگی ، اشرافی‌گری و راحت طلبی که در من نهادینه شده است میتوانم خودم را انقلابی معرفی کنم؟ آیا وقتش نرسیده جهاد تبیین را حداقل از دوستان ، خانواده و آشنایان خود شروع کنیم؟ آیا زمانش نرسیده یک قدم موثر در جهت ظهور داشته باشیم؟ ⚠️تذکر: این سخنان بدون نیت منفی و شفاف بیان شده است از هرگونه سوبرداشت و توجه به حواشی به جای متن پرهیز شود ، مخاطب کل مطالب حقیر بودم ، کلا هم دو نفر تو کشور این طوری هستند پس سو برداشت نشه😅 #پایان 3/3 ✍ امیرحسین اسفندیاری 💠@Naslsevom