﷽؛ #عمرو_بن_جُناده وى در حالى كه يازده سال بيشتر نداشت از امام اجازه ميدان خواست . امام فرمود : « پدر اين جوان در جنگ به شهادت رسيده ، شايد مادرش راضى نباشد ». او عرض كرد : « إنَّ أُمِّي هِيَ الَّتِي أَمَرَتْنِي »؛ ( مادرم به من فرمان داده است گام در اين ميدان بگذارم ). به دنبال اين سخن امام اجازه داد ، وى به ميدان رفت و اين رجزِ به يادماندنى را خواند : « أَميرِي حُسَيْنٌ وَ نِعْمَ الاَْميرُ * سُرُورُ فُؤادِ الْبَشيرِ النَّذيرِ عَلِىٌّ وَ فاطِمَةُ والِداهُ * فَهَلْ تَعْلَمُونَ لَهُ مِنْ نَظير لَهُ طَلْعَةٌ مِثْلُ شَمْسِ الضُّحى * لَهُ غُرَّةٌ مِثْلُ بَدْر مُنير » ( امير من ، حسين است و چه نيكو اميرى ؛ كه شادى دل پيامبرِ بشير و نذير است . على و فاطمه پدر و مادر اويند ، آيا شما براى او همانندى مى شناسيد ؟! طلعتش مانند خورشيد نيم روز است و چهره اش چون ماه شب چهارده درخشان است ). اين نوجوان چون به شهادت رسيد دشمن سرش را جدا كرده و آن را به سوى امام پرتاب كرد. مادر شجاعش «بحريّه» دختر «مسعود خزرجىّ» سر فرزندش را برداشت و بوسيد و با همان سر به طرف دشمن حمله كرد و آن را بر سر مردى از سپاه ابن سعد كوبيد . آنگاه برگشت و ستون خيمه را گرفت و در حالى كه اين رجز را مى خواند بر دشمن حمله كرد : « أَنَا عَجُوزٌ فِي النِّساءِ ضَعيفَةٌ * خَاوِيَةٌ بالِيةٌ نَحيفَةٌ أَضْرِبُكُمْ بِضَرْبَة عَنيفَة * دُونَ بَنِي فَاطِمَةَ الشَّريفَة » با اينكه در ميان زنان، پيره زنى ضعيف ، سست استخوان ، فرو ريخته و لاغر اندامم ، ولى در حمايت از فرزندان فاطمه گرامى ، ضربات مهلكم را بر شما وارد مى سازم ). پس از آن عمود خيمه را به سوى دشمن پرتاب كرد كه به دو نفر از آنها برخورد كرد. امام حسين وى را به خيمه بازگرداند . 📚 #کتاب «عاشورا ريشه ‏ها، انگيزه‏ ها، رويدادها، پيامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد، (زیر نظر آيت الله العظمى ناصر مكارم شيرازى)، امام على بن ابى طالب(عليه السلام‏)، قم، 1388 هـ.ش‏، ص 435. 💦 @Javanmardi_langarudi 🌧 شبهات احکام و مسائل شرعی را از این کانال به دست آورید 🌧