﷽؛ 🌷 ام البنين (س) مادر پسران یا مادر شهیدان ؟ در فضیلت حضرت عباس(ع )همین بس که نخستین کسی که در رثایش شعر حماسی سرود مادرش«ام البنین» بود و باشعر سوزناکش چنین درد و دل نمود: «وای بر شما، مرا دیگر مادر پسران نخوانیدمرا پسرانی بود که به نام آنان «امّ ‌البنین» خوانده می‌شدم. امروز برای من پسرانی نیست. پسر انی همچون عقابان، بلند پرواز و در بلندی ها، که با بریده شدن رگ‌های حیاتشان مجروح به خاک غلطیدند و رگ حیاتشان بریده شد. نیزه‌ها بر ابدانشان ستیزه‌ها داشتند (مورد هجوم نیزه‌ها واقع شدند)، همه با تن مجروح بر زمین افتادند. ای کاش می‌دانستم. آیا چنان است که به من خبر دادند، که دست‌های عباسم قطع گردیده است؟! @Javanmardi_langarudi 🌱أَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ🌱 🎆🌺{کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی}🌺🎆

﷽؛ ✅ رهبر معظم انقلاب : 🔸در كلمات ائمه عليهماالسلام ، روی دو جمله راجع به حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام) تاکید شده است : 🌸 یکی بصیرت 🌸 یکی وفا

﷽؛ 💕 منزلت قمر منیر هاشمی حضرت اباالفضل العباس علیه السلام ...

﷽؛ ✨ در جنگ صفین حضرت علی (علیه السلام) جوان نقابداری را در سن پانزده سالگی یا هفده سالگی به میدان فرستادند که از هیبت او شجاعت ظاهر بود ...

﷽؛ 🔸نکاتی پیرامون فضائل حضرت ام البنین سلام الله علیها 🔹تغییر نام حضرت ▫️فاطمه کلابیه ، بعد از گذشت مدتی از زندگی مشترک با علی علیه السلام ، به امیرالمؤمنین پیشنهاد کرد که به جای « فاطمه » ، که اسم قبلی و اصلی وی بوده ، او را ام البنین صدا زند تا فرزندان حضرت زهرا علیهاالسلام از ذکر نام اصلی او توسط پدرشان ، به یاد مادر خویش ، فاطمه زهرا علیهاالسلام نیفتند و در نتیجه ، خاطرات گذشته، در ذهن آن ها تداعی نگردد و رنج بی مادری آن ها را آزار ندهد . —------------------------------------— 🔹فرزندان حضرت ام البنین سلام الله علیها ▫️ثمره زندگی مشترک ام البنین علیهاالسلام با حضرت علی علیه السلام ، چهار پسر بود که به دلیل داشتن همین پسران ، او را ام البنین ، یعنی مادر پسران می خواندند . نام فرزندان ایشان به ترتیب عبارتند از : قمربنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام ، عبداللّه ، جعفر و عثمان . ▪️فرزندان ام البنین همگی در کربلا به شهادت رسیدند . —------------------------------------— 🔹علی محمد علی دُخَیِّل ، نویسنده معاصر عرب در وصف این بانوی بزرگوار می نویسد : « عظمت این زن (ام البنین) در آن جا آشکار می شود که وقتی خبر شهادت فرزندانش را به او می دهند ، به آن توجه نمی کند ، بلکه از سلامت حضرت امام حسین علیه السلام می پرسد ؛ گویی امام حسین علیه السلام فرزندِ اوست نه آنان » . @Javanmardi_langarudi 🎆💎{ کارشناس احکام و مسائل شرعی حجت الاسلام والمسلمین سیدشمس الدین جوانمردی لنگرودی }💎🎆

﷽؛ 🌴 جایگاه عظیم قمر بنی هاشم (علیه السلام) 🌴 🍀 حضرت على (علیه السلام) با آن عظمتى كه داشت ، در ماجرايى ، خطاب به حسين (علیه السلام) گفت : « فداك أبوك » پدرت على فدايت . آن وقت يك و دو ساعت مانده به غروب روز تاسوعا ، اين حسين (علیه السلام) به قمر بنى هاشم (علیه السلام) گفت : من فدايت ! 🍀 مدرك اين حرف كجا است ؟ آرى ، من فداى قلمى بشوم كه اين جمله را نوشت : ابى عبدالله (علیه السلام) به قمر بنى هاشم (علیه السلام) گفت : « بنفسى انت » : حسين قربانت برود . آن دستى كه اين سخن را نوشته ، دست شيخ مفيد در كتاب ارشاد است ، قلم يكى از بالاترين علماى شيعه كه اهل سنت هم او را قبول دارند. به راستى ، چه كسى مى تواند بهتر از حسين (علیه السلام) مقام قمر بنى هاشم (علیه السلام) را بفهمد ؟ ✅ حضرت استاد حسین انصاریان ✅

﷽؛ 💠 باب الحوائج ... 📝 از بیانات حضرت آیت الله العظمی شبیری زنجانی： 🔹باب الحوائج بودن حضرت ابوالفضل علیه السلام جزء امور قطعی است و این را همه می دانند و می بینید که مردم هم در مشکلات بیشتر به ایشان متوسل می شوند . 🔸ایشان جزء چهارده معصوم نیست ولی از نظر قضاء حوائج و توسلاتی که مردم دارند جزء ردیف اول ها محسوب می شوند و این باب الحوائج بودن به تواتر ثابت شده است . امام معصوم علیه السلام می فرمایند که حضرت ابوالفضل علیه السلام مقامی دارد که سایر شهداء به مقام ایشان غبطه می برند . 🔹این کشور به معنویت و ارتباط با خداوند و حضرات معصومین علیهم السلام و کمک ایشان بیشتر از ظواهر مادی نیازمند است و امیدواریم که لطف این حضرات علیهم السلام شامل حال این ملت و کشور شود .

﷽؛ #مقام_قمر_بنی_هاشم 👈 جوانی که شهدای عالم به مقامش غبطه می خورند !

﷽؛ " فقط پیاده روی نکنید تا به حرم برسید و یک زیارت عربی بخوانید . در حد گنجایشتان ، از کمالات و ارزش‌ها بهره‌مند شوید ".

🌷 وقایع شام عاشورا و آتش زدن خیمه ها  📝 از جمله مصائب سختی که به اهل بیت : وارد شد ، آتش زدن خیمه ها به وسیله ی دشمن بود. این مصیبت سنگین را مقتل ابومخنف ، ارشاد مفید ، بحارالأنوار ، معالی السبطین ، مُثیر الأحزان ابن نُما و ناسخ التواریخ نقل کردند . [1] 📝 وقتی اهل بیت : با دیدن منظره ی اسب و یقین به شهادت امام علیه السلام  پیدا کردند صدا به گریه و ناله بلند کردند ، عمر سعد با عصبانیت فریاد زد : « وَیلَکُم أکُبّوا عَلَیهِم فی الخیام وَ ضرِّموها ناراً وَ أحرِقوها مَن فیها » وای بر شما ، خیمه ها را به سر این گریه کنندگان فرو بریزید ، آتش در آن ها بیندازید و آن ها را با هرکس در اوست بسوزانید . سپس شمر فرمان داد آن چه در خیمه هاست غارت کنید . از طرفی دشمن خیمه ها را  غارت کردند ، از طرف دیگر آتش به خیمه ها زدند . 📝 حمید بن مسلم میگوید : جمعیتی با شمر به خیمه ی حضرت سجاد  علیه السلام  در حالی که به شدت مریض بود و روی فرشی افتاده بود ، حمله کردند ، من دیدم فرش را از زیر پای حضرت زین العابدین علیه السلام کشیدند . به شمر گفتند این جوان مریض را نمی کشی ؟ من گفتم : شگفتا ، چه می کنید ؟ دست برداشتند، تا عمر سعد رسید ، فریاد زد : کاری به این جوان نداشته باشید . 📝 در هر صورت اهل بیت : از میان شعله ها فرار کردند و هر کدام به طرفی رفتند . ولی دشمن دنبال آنان می آمد و با تازیانه و گره نی به آن داغدیدگان حمله می کرد ، دستبند و گوشواره و خلخالشان را به غارت می برد ، و گوششان با کشیدن گوشواره پاره میشد . در چنین حال عجیبی ارشاد مفید صفحه ی صد و هشتاد ، می گوید : اهل بیت: که دیگر همه ی مصائب به آن ها هجوم آورده بود ، در حال فرار نزدیک کشته ها آمدند ، با دیدن آن بدن ها فریاد برداشتند ، لطمه به صورت زدند ، راوی می گوید : والله من زینب را فراموش نمی کنم که در آن حال برای ابی عبدالله علیه السلام  می گریست و با صدای جان سوز و قلبی سوزان می گفت : « وا مُحمداه ، صَلّی عَلَیکَ مَلیکُ السَّماء هذا حُسینٌ مُرَمَّلٌ بِالدِّماء مُقَطَّعُ الأعضاء وَ بَناتُک سبایا » ای حبیب خدا که فرشتگان آسمان بر تو درود می فرستند ، این حسین توست که در میان بیابان افتاده ، به خونش غلتیده، اعضایش قطعه قطعه شده ، دخترانت اسیر شدند ، نسلت را کشته اند ، باد بیابان بر آنان می وزد ، « بِأبی مَن أضحی عسکَرَهُ فی یَومِ الإثنَینِ نَهبا » پدر و مادرم فدای آن که یاران و سرا پرده ی جلالش را روز دوشنبه ، در ثقیفه به غارت بردند ، و خیمه هایش را واژگون کردند . پدر و مادرم فدای آن مسافر غریبی که امید بازگشت برای او نیست . پدر و مادرم فدای بدن چاک شده ای که جای درستی در بدن او وجود ندارد و برای معالجه و درمان کارش از کار گذشته است . 📝 پدر و مادرم فدای آن که جان من تنها، فدای او باد . پدر و مادرم فدای آن که غرق محنت بود تا جان سپرد. پدر و مادرم فدای آن که با لب تشنه شهید شد و محاسن شریفش به خون سرش رنگین شد و از محاسنش خون می چکید . پدر و مادرم فدای آن که جدّش پیامبر خداست . پدر و مادرم فدای آن که نوه ی رسول هدایت است . پدر و مادرم فدای محمد مصطفی و علی مرتضی علیه السلام  و خدیجه ی کبری سلام الله علیها  و فاطمه ی زهرا سلام الله علیها  سیده ی نساء . 📝 راوی میگوید : والله قسم ، دوست و دشمن به این حال گریه کردند ، سپس سکینه آمد خودش را روی بدن پدر انداخت ، گلوی بریده را به آغوش گرفت و رها نمی کرد . امّا « فَجتَمَعَ عِدَّة مِنَ الأعراب حَتي جَرّوها عَنه » عده ای از این اعراب جمع شدند و او را به زور از بدن پدر بزرگوارش جدا کردند .   #پی_نوشت 🍃 [1] - وقعة الطف، الإرشاد ، ج2 ، ص112 ؛ بحارالأنوار ، 45 ، ص58-60 ؛ معالی السبطین ، ج2 ، ص88 ؛ مثیر الأحزان ، ص77-78 ؛ ناسخ التواریخ  #منابع #مقتل سيدالشهدا (علیه السلام) از مدينه تا مدينه #نوشته حضرت استاد حسین انصاریان 

🏴 هنگامى كه #علی_بن_حسين عليهماالسلام از دنيا رفت ، صد خانه از مدينه را يافتند كه شبها براى آنها احتياجاتشان را مى‌برده است .¹ ⚫️ خاصه و عامه روايت كرده‌اند كه بر پشت حضرت آثار سياهى بود ؛ به خاطر اينكه كيسه‌هاى آرد را شبانه بر پشت حمل مى‌نمود و پنهانى به فقرای مدينه مى‌رساند .² #پےنوشت ۱. ارشاد، ج۲، ص۱۴۹؛ كشف الغمه، ج۲، ص۷۷. ۲. مناقب آل ابى طالب، ج۴، ص۱۵۴؛ كشف الغمه، ج۲، ص۷۷؛ البدايه و النهايه، ج۹، ص۱۳۳.

﷽؛ 🚨 بیماری امام سجاد(ع) یک مصلحت الهی #پرسش آیا درست است که به امام سجاد(علیه السلام) امام بیمار گفته شود؟ #پاسخ_اجمالی امام چهارم تنها در كربلا مدت كوتاهى بيمار بوده است و پس از آن بهبود يافته و در حدود 35 سال از سلامت جسمى بر خوردار بوده است. بى شك بيمارى موقت آن حضرت در آن حادثه، عنايت خداوندى بوده است تا بدين وسيله از وظيفه جهاد معذور گردد. بيمارى ایشان، هرگز به معناى ضعف روحى و ناتوانى در برابر دشمن نبود. امام نه تنها در آن شرائط دشوار اسيرى، پناهگاه اسيران و آرام بخش دل هاى دردمند آنان بود، بلکه با دشمن با شجاعت برخورد مى كرد و سخنراني ها و مناظرات پر شور آن حضرت در كوفه و شام گواه اين معناست. #پاسخ_تفصیلی متاسفانه بسیارى از مردم نا آگاه، از امام چهارم(علیه السلام) به عنوان امام بیمار یاد مى کنند و با ذکر این لقب، در ذهن آنان شخصى رنجور و ناتوان با چهره اى زرد و پژمرده و روحى افسرده تداعى مى شود در حالى که واقعیت غیر از این است، زیرا امام چهارم تنها در کربلا مدت کوتاهى بیمار بوده است و پس از آن بهبود یافته و در حدود 35 سال همچون سایر امامان از سلامت جسمى بر خوردار بوده است. بى شک بیمارى موقت آن حضرت در آن حادثه، عنایت خداوندى بوده است تا بدین وسیله از وظیفه جهادمعذور گردد(1) و وجود مقدسش از خطر کشتار مزدوران یزیدمحفوظ بماند و از این رهگذر، رشته امامت تداوم یابد. اگر حضرت بیمار نبود مى بایست در جهادبا یزیدیان شرکت کند و در این صورت همچون سایر فرزندان و یاران پدرش به شهادت مى رسید و نور هدایت خاموش مى شد. «سبط ابن الجوزى» مى نویسد: على بن الحسین چون بیمار بود کشته نشد.(2) «محمد بن سعد» مى نویسد: آن روز(عاشورا) که على بن الحسین همراه پدرش بود، بیست و سه یا بیست و چهار سال داشت و هر کس بگوید که او در آن زمان کوچک بوده و موى بر نیاورده بوده، بى اساس است؛ بلکه او آن روز بیمار بود و به همین جهت در جنگ شرکت نکرد.(3) «ابن سعد» همچنین گزارش مى دهد که: پس از کشته شدن حسین بن على، شمربه سوى على بن الحسین آمد و او بیمار بود و در بستر خوابیده بود. شمرگفت: این را بکشید. یکى از همراهان وى گفت: سبحان الله! آیا جوانى را که بیمار است و در جنگ هم شرکت نداشته بکشیم؟ در این هنگام «عمر بن سعد» در رسید و گفت: با این زنان و این بیمار کارى نداشته باشید.(4) «شیخ مفید» از«حمید بن مسلم»، یکى از سپاهیان یزید، چنین نقل مى کند: (روز عاشورا) به چادر على بن الحسین رسیدیم، او سخت بیمار و بر بسترى خوابیده بود. شمربا گروهى از پیادگان آمد، به او گفتند: آیا این بیمار را نمى کشى؟ من گفتم: سبحان الله! آیا کودکان را هم مى کشید؟!(5) این کودکى است و بیمارى او را از پا در خواهد آورد، و چندان از این سخنان گفتم تا آنان را از کشتن او باز داشتم. در این هنگام «عمر بن سعد» آمد. زنان به روى او فریاد زدند و گریستند. او به افراد خود گفت: هیچ کس از شما به خانه هاى این زنان داخل نشوید و متعرض این جوان نشوید.(6) چنانکه ملاحظه شد، بیمارى امام چهارم، مصلحتى الهى بود که موجب حفظ حیات آن حضرت گردید و هرگز به معناى ضعف روحى و عجز و ناتوانى او در برابر دشمن نبود. امام نه تنها در آن شرائط سخت و دشوار اسیرى، ملجا و پناهگاه اسیران و آرام بخش دل هاى دردمند آنان بود، بکله با دشمن با شجاعت و شهامت بر خورد مى کرد و سخنرانی ها و مناظرات پر شور آن حضرت در کوفه و شام گواه این معناست. چنانکه پس از انتقال اسیران به کوفه، به دنبال گفتگوى تندى که در مجلس عبید الله بن زیاد بین او و امام صورت گرفت، عبید الله خشمگین شد و دستور قتل حضرت را صادر کرد، اما امام فرمود:«مرا به کشتن تهدید مى کنى؟! آیا نمى دانى که کشته شدن، براى ما یک امر عادى بوده و شهادت براى ما کرامت و فضیلت است»؟(7)، (8) @Javanmardi_langarudi 👇👇👇