📍علامه طباطبایی(ره) می‌فرمود: فاطمه زهرا(س) از ما انتظار عمل به دستورات شرع و بندگی و طاعت خدای تعالی دارد؛ اگر عمل نمودیم، ما را بی‌بهره نمی‌گذارد. ▪️از آن حضرت است: «مَنْ أَصْعَدَ إِلَى اللهِ خَالِصَ عِبَادَتِهِ أَهْبَطَ اللهُ إِلَيْهِ أَفْضَلَ مَصْلَحَتِه‏» (کسی که به سوی خدا خالص‌ترین عبادتش را بالا فرستد، خدا برایش بهترین مصلحتش را فرو می‌فرستد) 📚 به نقل از کتاب «در محضر ارباب معرفت»، (تألیف استاد محمدحسین رخشاد) ص۲۱۳. 🌐 برای آشنایی بیشتر با کتاب به این لینک بروید. @jelvehnooralavi

📹 ببینید| فقط دلت باید پاک باشه...! استاد فیاض‌بخش 🔹بعد از شهادت امیرالمؤمنین(ع) و بعد از صلح امام حسن(ع) و روی کار آمدن بنی امیه، مرجئه تفکر ارجائی را به شدت در میان مسلمانان رواج دادند. همین تفکری که امروز در بین برخی جوان‌های ما هم دیده می‌شود. اینها معتقد بودند همین که کسی مؤمن باشد کافی است و اگر ایمان داشته باشد، هر کاری هم که بکند، اهل بهشت است! همین که شخص اعتقاد داشته باشد که خدایی هست و بهشت و جهنمی در کار است، دیگر هر جنایتی هم که انجام دهد، بازهم اهل بهشت است زیرا آدم مؤمن به جهنم نمی‌رود! مانند شخصی که مسجد و سجاده و تسبیح و زیارت عاشورایش ترک نمی‌شود، اما گناه هم می‌کند. 📍اهل بیت(ع) به شدت با این تفکر برخورد می‌کردند و با تعابیر عجیبی اینها را لعن می‌کردند. ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi

🔹ابوعمرو زبیری به امام صادق(ع) عرض می‌کند: «...أَيُّ الْأَعْمَالِ أَفْضَلُ عِنْدَ اللَّهِ قَالَ مَا لَا يَقْبَلُ اللَّهُ شَيْئاً إِلَّا بِهِ قُلْتُ وَ مَا هُوَ قَال الْإِيمَانُ بِاللَّهِ قَالَ قُلْتُ أَ لَا تُخْبِرُنِي عَنِ الْإِيمَانِ أَ قَوْلٌ هُوَ وَ عَمَلٌ أَمْ قَوْلٌ بِلَا عَمَلٍ فَقَالَ الْإِيمَانُ عَمَلٌ كُلُّهُ...» 🔸یعنی با فضلیت‌ترین عمل‌ها، چه عملی است؟ حضرت در پاسخ می‌فرماید: عملی که بدونِ آن، هیچ عمل دیگری قبول نمی‌شود. راوی می‌پرسد: این چه عملی است؟ حضرت پاسخ می‌دهد: این عمل ایمان است. راوی با تعجب می‌پرسد: آیا ایمان، اعتقادِ تنهاست یا اینکه اعتقاد به علاوه عمل است؟ حضرت می‌فرماید: ایمان سرتاسر عمل است. 🔹اعتقادِ صحیح قلبی هم، در واقع عمل قلب است همان طور که عمل زبان، راستگویی است و عمل دست، کار خیر است و عمل چشم هم اجتناب از محارم است. لذا امکان ندارد قلبِ کسی مؤمن باشد ولی چشمش کافر باشد! نمی‌شود قلبِ کسی مؤمن باشد ولی دستش کافر باشد! 🔹یعنی ایمان هیچ بنده‌ای مستقیم نمی‌شود مگر اینکه قلبش مستقیم شود و قلب کسی مستقیم نمی‌شود مگر اینکه زبانش درست شود. بنابراین انسان فحاش، کسی که غیبت می‌کند، کسی‌ که زبانش به دروغ و زشتی‌ها آشناست، هرگز قلب درستی ندارد و در نتیجه ایمانش هم درست نیست. 🔹این روایت به خوبی گویای این نکته است که اخلاق که از جنس عمل است، با اعتقادات، در هم تنیده است و ما اعتقادِ بدون اخلاق نداریم، همان طور که اخلاقِ بدون اعتقادات هم نداریم. 🔹شاهد دیگر، روایتی است که می‌فرماید: «الْعِلْمُ مَقْرُونٌ إِلَى الْعَمَلِ فَمَنْ عَلِمَ عَمِلَ وَ مَنْ عَمِلَ عَلِمَ وَ الْعِلْمُ يَهْتِفُ بِالْعَمَلِ فَإِنْ أَجَابَهُ وَ إِلَّا ارْتَحَلَ عَنْهُ» 🔸منظور از «علم» در اینجا همان اعتقادات است. می‌فرماید: اعتقادات باید همراه با عمل باشد. کسی که چیزی را می‌داند، متناسب با آن عمل می‌کند و کسی که به دانسته‌هایش عمل کند، علم او نیز زیاد می‌شود و اگر کسی به دانسته‌هایش عمل نکند، علم او نیز کوچ می‌کند. یعنی علمی که با عمل همراه نباشد، انسان را رشد نمی‌دهد و صرفاً لقلقه زبان است. 🔹بنابراین در فرهنگ اخلاقی قرآن، تفاوت قائل شدن بین اخلاق و اعتقادات کار درستی نیست. اخلاق در فرهنگ قرآن، ظهور توحید است. در واقع تجلی حقیقت توحید در رفتار و کردار ما، همان اخلاق است که همان رعایت ادب بندگی است. ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi

📍اطلاعیه برگزاری جلسات شرح حدیث معراج توسط استاد فیاض‌بخش ▫️خداوند را شاکریم که پس از وقفه‌ای دوساله، توفیق ازسرگیری جلسات علمی- تربیتی شرح حدیث معراج را پیدا می‌کنیم. ▫️جلسات از چهارشنبه این هفته (۶ بهمن) آغاز خواهد شد و یک هفته در میان خواهد بود. ▫️زمان: از ساعت ۶:۳۰ تا ۸:۳۰ عصر ▫️آدرس: میدان بهارستان، خیابان شهید مصطفی خمینی، نرسیده به چهارراه سرچشمه، انتهای کوچه شهید صیرفی‌پور، مجتمع فرهنگی سرچشمه ☑️ کانال جلوه نور علوی @jelvehnooralavi

📌 محل برگزاری جلسه شرح حدیث معراج روی نقشه مجتمع فرهنگی سرچشمه (شهدای انقلاب اسلامی)

📹 ببینید| نگو لعنت بر شیطان؛ بگو لعنت بر خودم...! استاد فیاض‌بخش 🔹 امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «النّاسُ أبناءُ الدنيا، و الوَلَدُ مطبوعٌ عَلى حُبِّ اُمِّهِ» مردم فرزندان دنیا هستند و به تعبیر مولا، دنیا مادر آنهاست. بنابراین ایشان ذاتاً دنیا را دوست دارد. از اینجا معلوم می‌شود که ریشه رذایل، فسادها و رفتن مردم به سوی افعال ضداخلاقی، حیوانیت انسان است. از آنجا که انسان دنیاگراست، دست به فساد می‌زند تا دنیای بیشتری داشته باشد، همین دنیاگرایی است که باعث می‌شود هروقت احساس بی‌نیازی می‌کند طغیان کند و به حقوق دیگران تجاوز نماید. 🔹 این دنیاگرایی از چه سرچشمه می‌گیرد؟ از نفس اماره انسان. پس از اینجا معلوم می‌شود که ریشه رذایل اخلاقی انسان شیطان نیست، بلکه نفس اماره خود اوست. ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi

🔹 امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «النّاسُ أبناءُ الدنيا، و الوَلَدُ مطبوعٌ عَلى حُبِّ اُمِّهِ» مردم فرزندان دنیا هستند و با مادر دنیا انس دارند. بنابراین ایشان ذاتاً دنیا را دوست دارند. 🔹 از اینجا معلوم می‌شود که ریشه رذایل، فسادها و رفتن مردم به سوی افعال ضداخلاقی، حیوانیت انسان است. از آنجا که انسان دنیاگراست، دست به فساد می‌زند تا دنیای بیشتری داشته باشد، همین دنیاگرایی است که باعث می‌شود هروقت احساس بی‌نیازی می‌کند طغیان کند و به حقوق دیگران تجاوز نماید. 🔹 این دنیاگرایی از چه سرچشمه می‌گیرد؟ از نفس اماره انسان. پس از اینجا معلوم می‌شود که ریشه رذایل اخلاقی انسان شیطان نیست، بلکه نفس اماره خود اوست. 🔹 شیطان مثل میکروب می‌ماند که هرجا بستر خوبی برای رشد و نمو پیدا ‌کند، بلافاصله می‌آید و آنجا می‌نشیند؛ به محض اینکه کسی را می‌بیند که نفس اماره قوی و فربهی دارد، به سراغش می‌رود و اغواگری می‌کند. 🔹 بنابراین سررشته مشکلات از نفس اماره است؛ شیطان فقط وعده می‌دهد و دعوت می‌کند: «وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ‏» (ابراهیم، 22)؛ شیطان می‌گوید که من فقط شما را دعوت کردم، اجبارتان که نکردم! 🔹 حال اگر نظام تربیتی باشد که ما بتوانیم با دستورات آن نفس اماره خویش را کاملا تحت کنترل دربیاوریم، دیگر نیازی نیست که برای رام کردنش پیوسته مجبور باشیم تهدید عذاب جهنم و وعده نعیم بهشت را ارائه کنیم. 🔹 بلکه این نفس خود به خود به سراغ عصیان الهی نمی‌رود و اگر کار بد نکند یعنی کار خوب می‌کند. 🔹 اگر ما بتوانیم نفس اماره را کنترل کنیم، با یک تیر دو هدف زده‌ایم: اول: رذایل اخلاقی‌مان را کنترل کرده‌ایم. دوم: بستر اغوای شیطان را پاک کرده‌ایم و او با اینکه می‌خواهد ما را اغوا کند اما دیگر نمی‌تواند. 🔹 شیطان امید و آرزویش بود که امیرالموًمنین را منحرف کند و یا رسول اکرم(ص) را نیز اغوا کند، ولی وقتی دیگر نفس اماره‌ای در میان نباشد، چه ماده فسادی در درون ایشان پیدا کند تا بتواند آنجا را فاسد کند؟! 🔹 این آیه شریفه شاهد خوبی است برای مطلب ما: بعد از اینکه شیطان شروع می‌کند به تهدید کردن: «قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعينَ» و همین‌طور در مقابل خداوند برای انسان نقشه می‌کشد که من اجازه نمی‌دهم حتی یک نفر از بنده‌هایت در مسیر صراط مستقیم باشند، خودش ابراز عجز می‌کند که من بر بندگان مخلَصت دسترسی ندارم: «إِلاَّ عِبادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصينَ» (ص، 83)؛ چرا؟ چون بنده مخلص نفس اماره ندارد و بستری برای اینکه شیطان بتواند نفوذ کند ندارد. لذا خود پروردگار هم می‌گوید هر کاری می‌خواهی بکن و با همه توانت حمله کن، اما بدان آن دسته از بندگانی که گرفتار نفس اماره هستند به دنبال تو راه می‌افتند. 🔹 عزیزان من! ما فرافکنی نکنیم، نگوییم بر شیطان لعنت، بگوییم بر خودم لعنت! ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi

📚 محصولات انتشارات فیض‌فرزان را از نمایشگاه مجازی کتاب تهران با شرایط ویژه خریداری نمایید: https://b2n.ir/Ketab.ir 👈 ۲۰ درصد تخفیف و ارسال رایگان 🔹 آثار حاضر در نمایشگاه: ▫️مجموعه ۵ جلدی ادب حضور ▫️ولایت و امامت (ج۴ و ۵ و ۶) ▫️درآمدی بر مکتب علامه(ره) ▫️کهکشان نیستی 📆 سوم تا دهم بهمن ماه 📽 فیلم آموزشی نحوه ثبت نام و دریافت یارانه خرید کتاب برای طلاب و دانشجویان: https://www.aparat.com/v/J5qtE ☑️ کانال جلوه نور علوی @jelvehnooralavi

📍همزمان با برگزاری نمایشگاه مجازی کتاب، کلیه محصولات موسسه جلوه نور علوی با شرایط ویژه عرضه می‌گردد. https://www.zibagift.com/eshop/list/1044/ 👈 ۲۰درصد تخفیف و ارسال رایگان ▫️شهید (رهیافتی به راز و رمز مقام شهادت) ▫️ در محضر ارباب معرفت ▫️آداب المریدین ▫️دوره ۵جلدی ادب حضور ▫️درآمدی بر مکتب علامه ▫️دوره ۶ جلدی ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ▫️تفسیر واژگان قرآن کریم 📆 سوم تا دهم بهمن ماه ☑️ کانال جلوه نور علوی @jelvehnooralavi

🌷شهادت؛ پیشنهادی برای زندگی به بهانه انتشار کتاب شهید، اثر استاد محمدتقی فیاض‌بخش روزنامه فرهیختگان، ۲۱ دیماه ۱۴۰۰ ✍ حمیدرضا میررکنی بنادکی بخش اول از سه قسمت ۱- ما ایرانیان دقایق و ساعات زیادی را در یاد و ذکر شهیدان سپری کرده‌ایم. از ذکر مظلومیت‌شان گریسته‌ایم، با حکایات‌شان امیدوار شده‌ایم، از کلمات‌شان عبرت گرفته‌ایم، با قهرمانی‌هایشان غروری محکم و استوار پیدا کرده‌ایم و از خیال ملاقات‌شان آرزوها ساخته‌ایم. ما با آنان عجینیم و این عجین بودن، گرچه خیر و برکت است، در عین حال بسیار خطیر و فریباست. این خصلتِ ذاتیِ مناسبتِ آدمی با هر حقیقتی است؛ حتی بزرگ‌ترین حقایق، آن هنگام که نزدیک و قریب پنداشته می‌شوند، جوهره و اساس خود را برای آدمی از دست می‌دهند؛ گویی حقیقت برای حقیقت ماندن همواره باید همچون چیزی در آن دوردست به دید آید والا برای همیشه مغفول یا پیش‌پا افتاده قلمداد خواهد شد. شهادت هم همچون حقیقتی اعلی از این قاعده مستثنی نیست. این روزها عده‌ای وصف «شهید مجازی» را درباره صفحات مجازی‌شان به کار می‌برند، بعضی دیگر هم برای شهدا بر سر مزارشان «جشن تولد» می‌گیرند. گاه و بی‌گاه زمزمه‌هایی از مراودات فانتزی با شهیدان هم تحت عنوان «رفاقت با شهدا» به گوش می‌رسد. تمامی این موارد، هم گویای انس نزدیک ما با شهیدان است و هم در عین حال گویای فاصله و غفلت ماست از حقیقت شهادت. جوان شیفته شهادت از آن رو که همواره در انس با شهید حظی از آن مقام شعف‌انگیز می‌برد، در چشیدن شیرینی آن انس خود را در حیات طیبه‌ای می‌یابد که به هیچ عنوان میلی به ترک آن پیدا نمی‌کند. کسی که از این شیرینیِ انس راهی برای توجه به حقیقتِ شهادت باز می‌کند، در اصل از توجه به شهید محضری می‌سازد برای ایستادن در مقام شهادت و شهید و آن کس که به «شیرینیِ» توجه به شهید اکتفا می‌کند، عمر را صرف تدارک فانتزی‌های شهدایی می‌کند؛ او در اصل شخصِ شهید را بدل به حجابی غلیظ در برابر حقیقت گرم و گیرای شهادت می‌کند؛ یعنی شهید را به ضدحقیقتش بدل می‌سازد. نام و لفظ شهید را به زبان می‌آوریم، اما از حقیقت مقام او چیزی به دست نمی‌دهیم. تجربه مشارکت در شهادت‌های بزرگ را داشته‌ایم، اما همچنان درباره حقیقت آن دچار سوءتفاهمیم؛ حتی از حقیقت آن پرسشی هم نمی‌کنیم. گویی شهادت واضح‌ترین چیز است؛ جنگی در می‌گیرد، کسانی به میدان می‌روند و کسانی از میدان بازنمی‌گردند و شهید می‌شوند. از یکی از شهدای دوران دفاع مقدس نقل است که فرموده بود: «شهادت راز هستی است و تا چشم‌ها کم‌سو است، همواره راز خواهد ماند.» [۱] آنچه ما آن را به سادگی روایت می‌کنیم، حتی نزد اهلش راز است. شهادت حق است و «لکلّ حق حقیقه.»[۲] پس شهادت را هم حقیقتی است. آن حقیقت گرچه در میدان قتال بارزترین جلوات خود را اظهار می‌کند، اما فی‌نفسه تخته‌بند میدان قتال نیست؛ چه اگر بود دعوت به شهادت می‌باید ملازم با دعوت به جنگ می‌شد. حال آنکه دعوت به شهادت، دعوت به حقیقتی است ورای آن میدان، دعوت به چیزی است که خود به میدان نیرو می‌دهد و نه آنکه از میدان نیرو بگیرد. آن حقیقت چیست و راه توجه به آن چگونه است؟ ۲- شهادت را در لغت به دیدن و «مشاهده‌کردن» معنا کرده‌اند. آن کسی شهید است که «می بیند.» وقتی پای دیدن به میان می‌آید لابد چیزی «دیدنی» در کار است. دعوت به شهادت، در اصل دعوت به «دیدن» چیزی است. واضح است که دیدن فرع بر «حیات» است والا مرده را که دیدنی در کار نیست. دیدن، کار زندگان است و شهادت، نحوی دیدن؛ پس شهادت اولا و بالذات نحوی زیستن می‌باید باشد (ولو جلوه‌ای از آن در نحوه مردن ظاهر شود). ادامه در پست بعد 👇 ☑️ کانال جلوه نور علوی @jelvehnooralavi

🌷شهادت؛ پیشنهادی برای زندگی به بهانه انتشار کتاب شهید، اثر استاد محمدتقی فیاض‌بخش روزنامه فرهیختگان، ۲۱ دیماه ۱۴۰۰ ✍ حمیدرضا میررکنی بنادکی بخش دوم از سه قسمت در مقدمه صحیفه سجادیه از جناب یحیی بن زید(ره) نقلی آمده است بسیار آموزنده. چنان که می‌دانیم جریان حضرت زید بن علی(ره) و فرزندان ایشان بسیار اهل جهاد و سیف بودند. متوکل بن هارون نقل می‌کند که در دیدار با جناب یحیی(ره) سخن از امام صادق(ع) به میان آمد. یحیی که ارادتی وافر به امام(ع) داشت در توضیح تفاوت موضع خود با امام(ع) چنین اظهار داشت: «إِنَّ عَمِّی مُحَمَّدَ بْنَ عَلِی وَ ابْنَه جَعْفَراً- عَلَیهمَا السَّلَامُ- دَعَوَا النَّاسَ إِلَى الْحَیاةِ وَ نَحْنُ دَعَوْنَاهمْ إِلَى الْمَوْت»[۳]؛ عموی من محمد بن علی و فرزندش جعفر، مردم را به زندگانی می‌خوانند و ما مردم را به مرگ فرامی‌خوانیم. جناب یحیی این سخن را برای بیان فضیلت خود بر عمو و پسرعموی خود(ع) بیان کرده است؛ اما در همین بیان -گویا ناخواسته- حقیقت مهمی را فاش کرده است. درنظر یحیی(ره) دعوت به جهاد و شهادت‌گویی دعوتی است به مرگ و کار اهل‌بیت(ع) چنین دعوتی نیست. ایشان داعیان زندگی‌اند و نه داعیان مرگ، دعوت ایشان دعوت به زنده بودن و زنده کردن است؛ «یا اَیُّها الَّذینَ ءامَنُوا استَجیبوا لله وَ لِلرَّسولِ اِذا دَعاکُم لِما یُحییکُم». بنابراین دعوت امامان به زندگی به خلاف چیزی که یحیی(ره) تصور می‌کرد دعوت به این زندگی عرفی نبود. به همین قیاس هم درک شیعی اصیل از مقوله شهادت، مرادف و مصادف با «مرگ» عرفی نبوده و نیست. آنانی که اهل آن زندگانی اصیلند، همانانی‌اند که به معنای اصیلش شهیدند؛ از این رو است که ایشان ولو در میدان قتال ظاهری به تیغ شمشیر کشته نشده باشند، باز هم شهیدند؛ «الْمَیتُ مِنْ شِیعَتِنَا صِدِّیقٌ‏ شَهید»[۴]. کسی لبیک‌گوی دعوت اولیاست که مترصد آن «نحوه دیدن» خاص و مقیم در آن «زیستنِ» خاص باشد. شرط آن دیدن، حضور در آن زیستن است. آنچه گاهی در صورت «مردن در میدان جنگ» آشکار می‌شود، نه اصل شهادت، بلکه جلوه‌ای از آن حقیقت است، ورنه چه بسیار شهیدانی که حامل حقیقت شهادت بودند و عرفا شهید نشدند. مرحوم امام خمینی(ره) «سلسله‌جنبان شهادت محبوب دل همه شهیدان» بود و هست، یکی از این شهدای حقیقی است. جمله شهیدعارف ما حاج قاسم سلیمانی (رضوان‌الله تعالی علیه) تنها در این منطق فهمیدنی است: «تا کسی شهید نبود، شهید نمی‌شود. شرط شهید شدن، شهید بودن است.» ۳- گفتارهایی که حول مفهوم شهادت فعالند، به میزانی به حقیقت موضوع خود نزدیکند که این «دیدن» را مدنظر داشته باشند. دعوت به شهادت دعوت به اصل آن «دیدن» است. آنکه هزاران سخن از شهید و شهدا می‌گوید، اما به اصل توحید همچون حقیقه‌الحقایق و همچون چیزی که مشهود و مقصود شهید است دعوتی ندارد و راهی بدان باز نمی‌کند، در اصل مشغول مصرف‌کردن لفظ شهادت است. آن گفتارهایی که شهادت را تنها در میدان جنگ می‌جویند، نسبت به حقیقت شهادت غافلند و هرچه از شهادت دم بزنند، در اصل مشغول ترویج غفلت خویشند. سنجه ما برای سنجش این گفتارها و نیز سنجه ما برای تشخیص طریق شهادت، چیزی نیست مگر توجه دائم به حقیقت شهادت و تعمیق مدام این توجه. ادامه در پست بعد 👇 ☑️ کانال جلوه نور علوی @jelvehnooralavi