این قسمت قصه های مجید رو یادتونه؟ چقدر حرص خوردیم و استرس کشیدیم چقدر دلمون براش می سوخت چقدر تنها بود این بچه 🌿@Jshmk33

به یاد روزهایی که رفتند، به یاد پدرانی که رفتند و به یاد روزگار کودکیمان که زود رفت. یکی از سرودهای نوستالژی دهه 60 و دوران جنگ 🌿@Jshmk33

🔸شعر هدیه‌ی خدا 🌸تو خیلی مهربانی 🌱پروردگار دانا 🌸هدیه فرستاده‌ای 🌱صاحب زمان ما را 🌸اگرچه با اذن تو 🌱غائبه روی ماهش 🌸اما همیشه با ماست 🌱محبّت و نگاهش 🌸باید آماده باشیم 🌱تا برسه ظهورش 🌸دنیا چراغون بشه 🌱از اون نور وجودش 🌸روزی که آقا بیاد 🌱از بین می‌ره سختی‌ها 🌸شادی و نور و امید 🌱پر می‌شه توی دنیا 📎 #شعر_کودکانه 📎 #هدیه_خدا 📎 #امام_زمان 📎 #شعر 🌿@Jshmk33

#نماهنگ 🌹 بازوان حیدریم 🌹 #غدیر #فقط_حیدر_امیرالمؤمنین_است 🌿@Jshmk33

💐🦋💐🦋 ☘✨عیــــد غدیـــــــر✨☘ یه روز تو سرزمین نور پیغمـــبر پــاک خدا🌷 جلوی چشم آدم ها دست علی(ع) رو برد بالا✋🏻 مردم بدونین که علی(ع) امام و مولای شماست🌼 بالاتر از او کسی نیست اون مرد مردای شماست🍄 من و علی(ع) جان همیم انگار یه روحیم و دو تن🌿 دوست علی(ع) دوست منه دشمن اون دشمن من🌈 #شعر_کودکانه #عید_غدیر 🌿@Jshmk33

#غدیر آیه اکمال کودکانه سوره مائده آیه 3 عید غدیر کودکانه آیه قرآن درباره امام علی علیه السلام 🌿@Jshmk33

#غدیر #کاردستی 🌺کاردستی ویژه عید غدیر🌺 🕊کبوتر کاغذی🕊 🔰وسایل مورد نیاز: ✂️قیچی 🔖دوعدد کاغذ a4 رنگی 📄یک عدد کاغذ a4 سفید 🖍دوعدد ماژیک در دو رنگ متفاوت 💈چسب ماتیکی 🌿@Jshmk33

#غدیر عید غدیر چه روزیه؟ 🌸 یک انیمیشن زیبا در مورد عید غدیر 🌿@Jshmk33

#کارتون_نوستالژی #آنشرلی #قسمت_چهلوهفت 🌿@Jshmk33

#کارتون_نوستالژی #آنشرلی #قسمت_چهلوهشت 🌿@Jshmk33

🌿@Jshmk33

♡ #فوتبالیستها ♡ فصل دوم ♧قسمت. 15 ♧ 🌿@Jshmk33

📹. #شاهزاده‌ی‌اژدها📹 💥 قسمت: 4 💥 🌿@Jshmk33

#دختر_شینا #رمان #قسمت_شصت_هشت گفتم: «حالا مرا درک می کنی؟! ببین چقدر سخت است.» خانم ها آرام آرام سوار اتوبوس شدند. ما هم نشستیم کنار شیشه. صمد دست خدیجه و معصومه را گرفته بود. بچه ها گریه می کردند و می خواستند با ما بیایند. اولین باری بود که آن ها را تنها می گذاشتم. بغض گلویم را گرفته بود. هر کاری می کردم گریه نکنم، نمی شد. سرم را برگرداندم تا بچه ها گریه ام را نبینند. کمی بعد دیدم صمد و بچه ها آن طرف تر، روی پله ها ایستاده اند و برایم دست تکان می دهند. تند تند اشک هایم را پاک کردم و به رویشان خندیدم. اتوبوس که حرکت کرد، صمد را دیدم که دست بچه ها را گرفته و دنبال اتوبوس می دود. همان طور که صمد می گفت، شد. زیارت حالم را از این رو به آن رو کرد. از صبح می رفتیم می نشستیم توی حرم. نماز قضا می خواندیم و به دعا و زیارت مشغول می شدیم. گاهی که از حرم بیرون می آمدیم تا برویم هتل، نیمه های راه پشیمان می شدیم. نمی توانستیم دل بکنیم. دوباره برمی گشتیم حرم. یک روز همان طور که نشسته بودم و چشم دوخته بودم به ضریح، یک دفعه متوجه جمعیتی شدم که لااله الاالله گویان وارد حرم شدند. چند تابوت آرام آرام روی دست های جمعیت جلو می آمد. مردم گل و گلاب به طرف تابوت پرت می کردند. وقتی پرس وجو کردم، متوجه شدم این ها شهدای مشهدی هستند که قرار است امروز تشییع شوند. نمی دانم چطور شد یاد صمد افتادم و اشک توی چشم هایم جمع شد. بچه ها را به مادرشوهرم سپردم و دویدم پشت سر تابوت ها. همه اش قیافة صمد جلوی چشمم می آمد، اما هر کاری می کردم، نمی توانستم برایش دعا کنم. حرفش یادم افتاد که گفته بود: «خدایا آدمم کن.» دلم نیامد بگویم خدایا آدمش کن. از نظر من صمد هیچ اشکالی نداشت. آمدم و کناری ایستادم و به تابوت ها که روی دست مردم حرکت می کرد، نگاه کردم و غم عجیبی که آن صحنه داشت دگرگونم کرد. همان جا ایستادم تا شهدا طوافشان تمام شد و رفتند. یک دفعه دیدم دور و بر ضریح خلوت شد. من که تا آن روز دستم به ضریح نرسیده بود، حالا خودم را در یک قدمی اش می دیدم. دست هایم را به ضریح قفل کردم و همان طور که اشک می ریختم، گفتم: «یا امام رضا! خودت می دانی در دلم چه می گذرد. زندگی ام را به تو می سپارم. خودت هر چه صلاح می دانی، جلوی پایم بگذار.» هر کاری کردم، توی دهانم نچرخید برای صمد دعا کنم. یک دفعه احساس کردم آرام شدم. انگار هیچ غصه ای نداشتم. جمعیت دور و برم زیاد شده بود و خانم ها بدجوری فشار می آوردند. به هر سختی بود خودم را از دست جمعیت خلاص کردم و بیرون آمدم. بوی عود و گلاب حرم را پر کرده بود. آمدم و بچه ها را از مادرشوهرم گرفتم و از حرم بیرون آمدیم. رفتیم بازار رضا. همین طور یک دفعه ای تصمیم گرفتیم همة خریدهایمان را بکنیم و سوغات ها را هم بخریم. با اینکه سمیه بغلم بود و اذیت می کرد؛ اما هر چه می خواستیم، خریدیم و آمدیم هتل. روز سوم تازه از حرم برگشته بودیم، داشتیم ناهار می خوردیم که یکی از خانم هایی که مسئول کاروان بود آمد کنار میزمان و گفت: «خانم محمدی! شما باید زودتر از ما برگردید همدان.» هول برم داشت. سرم گیج رفت. خودم را باختم. فکرم رفت پیش صمد و بچه ها. پرسیدم: «چی شده؟! اتفاقی افتاده؟!» زن که فهمید بدجوری حرف زده و مرا حسابی ترسانده. شروع کرد به معذرت خواهی. واقعاً شوکه شده بودم. به پِت پِت افتادم و پرسیدم: «مادرم طوری شده؟! بلایی سر بچه ها آمده؟! نکند شوهرم...» زن دستم را گرفت و گفت: «نه خانم محمدی، طوری نشده. اتفاقاً حاج آقا خودشان تماس گرفتند. گفتند قرار است توی همین هفته مشرّف شوند مکه. خواستند شما زودتر برگردید تا ایشان کارهایشان را انجام دهند.» #ادامه_دارد 👇👇👇👇