👨🏫 امروز یه جایی میخوندم که نوشته بود:
سرنوشت ما توسط کفـ👞ـشهایی که
پوشیـدیم رقـم نمیـ✋ـخوره، بلکـه به
قـ👣ـدم هایی که بر میداریم بستگی داره!
🔹خیلیوقتا مهم نیست که توی چه شرایطی
هستی و حتی چه توانایی های داری، همین
که متوقف نشی و توی مسیر استعدادت،
پرقـ💪ـدرت جلو بری و از مهارهات
به درستی استفاده کنی، داری به
هـ🎯ـدفت نزدیک تر میشی
همین...✨
واسه برداشتن قـ👣ـدم اول
نیاز نداری کل مسیر و ببـ👀ـینی!
و هیچاشکالی نداره قدم اول
رو بـا تــ😰ـرس و شَـک برداری💥
خیلی وقتا فکر میکنیم باید همه پیـ♻️ـچهای
مسیر رو بلد باشیم و برای هر مترش برنامه
داشته باشیم تا بخوایم قدمی برداریم...
‼️اما واقعیت اینه 👈 بهترین مسیرهایی که
طی شدن از شروع تا پایانشون برنامهریزی
نشده بوده؛ پس وقتی که اولین بار توی
مسیر استـعـ🏅ـدادت قـدم برداشتی،
نگرانِ هیچی نباش، فقط با باور
مثبـ➕ـت برو جلو...✌️
✏️ اضطراب و تزلزل و حزن و خوف، با عزت سازش ندارند و كسى كه مرگخواهى و احساس رفتن دارد و كسى كه حضور تحول را مىبيند، قرار نمىگيرد.
✏️عزت حسين را در هنگامى كه بىرمق افتاده و دشمن بر روى سينهاش سنگينى مىكند، مىتوانى ببينى؛ كه هيچ از دست نداده و احساس غبن و فريب ندارد: «رضا بقضائك تسليما لامرك ... لا معبود سواك ...». عزت علىاكبر را، پس از شنيدن پيام شهادت، مىشنوى كه: «اولسنا على الحق ... اذاً لا نبالى.»
✏️ اين همراهى و دستيابى به خواستهها و اين احتساب و بهرهبردارى از درد و رنج، دیگر، جايى براى اضطراب وتزلزل و حزن و خوف نمىگذارد و معنايى به ذلت نمىدهد.
✏️كه امن و اقتدار و اطمينان اين دلهاى بزرگتر از هستى و عظيم تر از رنج و گسترده تر از زمان و بالاتر از تحولهاى مستمر، ديدنى و يافتنى و دوستداشتنى است.
📄 برشی از کتاب
📚از معرفت دینی تا حکومت دینی
علی صفایی حائری
انسانها حامل فطرت هستند. باید این فطرت بیدار شود تا خودش ناظر بر خودش و واعظ خودش باشد. اگر بخواهد دیگری را مراقب و مواظب خودش بداند، این مسئلهای را حل نمیکند. شما هرچه قفل و بند پولهایتان را در خانه بیشتر کنید، بچههایتان بیشتر دزد میشوند؛ اما هرچه بیشتر پول را دمِ دست بگذارید و بگویید: هرچه احتیاج داشتی بردار؛ او هم بردارد و بگوید: این مقدار برداشتم؛ چشم و دل سیرتر و امانتدارتر میشود.
📖 راه رشد، جلد یکم، صفحه ٢٠۶
آیت الله حائری شیرازی
زندگی کوتاهتر از اونه که در حسرت گذشته
بمونیم یا از ترس آینــده قدمـــی برنداریــم
امـــروز و همین لحظه، بهتریـــن زمان برای
ساختن فردایی روشنتره🌟
اگه رویاهایت رو دنبال نمیکنی،اگه رشدت
رو به تعویق میندازی، حواست باشه روزها
خواهند گذشت و تو میمونـــی و حســرت
کارهایی که میتونستی انجام بــدی 💯
،
هیچوقت منتظرِ تموم شدن نباش !✋
اگه فکر میکنی یه مسیری رو باید برای رسیدن
به اهـ🎯ـدافت طی کنی و بعدِ اینکه بهشون
رسیدی، دیگه ماموریتت توی زندگی تموم
میشه و میتونی از اون به بعد راحت و
آسوده بری یه گوشه و فقط بخوری و
بخوابی و هیچ کاری انجام ندی، که
سخـت در اشـتــ❌ــبـاهی !!!
👨🏫بذار خیالت و راحت کنم که مسیر انتخاب
هـدف و تـ💪ـلاشت برا رسیدن بهش، قرار
نیست تموم بشه و رسیدن به هر هدفِ
زندگیت، خودش باعث شکل گیری
اهـ💎ـداف جدید میشه😊
♦️همیشه باید در حال تلاش برایِ رسیدن
باشید، پس به خاطر همین تاکید میکنیم
تو مسیر استعداد و علاقـتون باشید که
از مسیر کلی لذت ببرید و برا رسیدن
به هدفهاتون ذوق داشته باشید❣
🏞 و اما آدم...
✏️ كسى كه بهترين ماشين را و شكلگرفتهترين وسيلهها را و تكامليافتهترين مَركبها را با خود دارد مسألهى بنبست و ترافيك و محدوديتها را بيشتر احساس مىكند و عميقتر مىفهمد.
✏️ انسانى كه در دو بُعد ماده و اخلاق شكل گرفته و به تكامل رسيده، اما جهت ندارد و راه ندارد، به بنبست و عبث و پوچى عميقترى گرفتار خواهد شد و اين بنبست و عبث و پوچى را ديگر نمىتوان با عرفان شرق هم درمان كرد و با هيپىگرى مداوا نمود، چون اين عرفان، خود يك نوع تكامل براى استعدادهاى عظيمتر انسان است كه پس از شكل گرفتن و تكامل يافتن، بايد به دنبال راهى بزرگتر براى حركت كردن و جهتى برتر براى دويدنش بود.
✏️ براى اين انسان، مسألهى جهت و صراط و مركبها و رهبرىها و روش حركت و منزلها، مطرح مىشوند و تنها استعدادهاى تكامل يافته در دو بُعد ماده و اخلاق مسألهاى را حل نمىكنند.
✏️ انسان هنگامى آدم مىشود كه به استعدادهاى شكلگرفتهاش جهت بدهد. براى اين انسان، مكتبى، مكتب مىشود، كه جهت حركت و صراط و روش حركت و... را به او ياد بدهد و بياموزد، بدون آنكه او را مسخ كند و او را در راه بغلطاند و يا بغل بگيرد.
📄 برشی از کتاب رشد علی صفایی حائری
📹 ریشه تحمل
✏️ وقتی توقعها اُفت کرد، تحملها زیاد میشود.
📄 برشی از کتاب روابط متکامل زن و مرد
📜 بچههای دنیا
✏️ ما بچههاى دنيا... همين كه وسعتهاى بىحساب و عوالم گسترده را شناختيم، بر حقارت خويش شرمنده مىشويم و سر بهزير مىمانيم...
✏️ دنيا چهار فصل است، هميشه بهار نيست. همين كه به آن تكيه مىكنى تو را زمين مىزند و همين كه به آن دل مىبندى، تو را به رنج مىنشاند، شايد اين تحول و درد و رنج براى ما كه پاهامان را بريدهايم و بهدنبال مقصدى نيستيم، خيلى دردناك باشد.
✏️ ولى براى آنها كه فرزند راه هستند و بهدنبال دوست و در فكر مقصد، اين دردها و رنجها و تحولها، خود، علامت بيدارى و عامل حركت و باعث قُرب است...
✏️ ما بهگونهاى زندگى كردهايم كه مرگ، خط زندگى ما را قطع مىكند و آرزوها و بتها و كارهاى ما را در هم مىريزد، درحالىكه مرگ ادامهى زندگى است و كسى كه اينطور زندگى كرده از مرگ نمىترسد و با مرگ انس مىگيرد و با اين شناخت از مرگ و با اين تلقى از معاد، نه علم به معاد كه عشق معاد، در دل، جاى مىگيرد و قرار تو را مىستاند و آرامت را مىبرد.
📄 برشی از کتاب قیام