👨‍🏫 امروز یه جایی میخوندم که نوشته بود: سرنوشت ما توسط کفـ👞ـش‌هایی که پوشیـدیم رقـم نمیـ✋ـخوره، بلکـه به قـ👣ـدم‌ هایی که بر می‌داریم بستگی داره! 🔹خیلی‌وقتا مهم نیست که توی چه شرایطی هستی و حتی چه توانایی های داری، همین که متوقف نشی و توی مسیر استعدادت، پرقـ💪ـدرت جلو بری و از مهارهات به درستی استفاده کنی، داری به هـ🎯ـدفت نزدیک‌ تر میشی همین...✨

واسه برداشتن قـ👣ـدم اول نیاز نداری کل مسیر و ببـ👀ـینی! و هیچ‌اشکالی نداره قدم اول رو بـا تــ😰ـرس و شَـک برداری💥 خیلی وقتا فکر میکنیم باید همه پیـ♻️ـچ‌های مسیر رو بلد باشیم و برای هر مترش برنامه داشته باشیم تا بخوایم قدمی برداریم... ‼️اما واقعیت اینه 👈 بهترین مسیرهایی که طی شدن از شروع تا پایانشون برنامه‌ریزی نشده بوده؛ پس وقتی که اولین بار توی مسیر استـعـ🏅ـدادت قـدم برداشتی، نگرانِ هیچی نباش، فقط با باور مثبـ➕ـت برو جلو...✌️

✏️ اضطراب و تزلزل و حزن و خوف، با عزت سازش ندارند و كسى كه مرگ‌خواهى و احساس رفتن دارد و كسى كه حضور تحول را مى‌بيند، قرار نمى‌گيرد. ✏️عزت حسين را در هنگامى كه بى‌رمق افتاده و دشمن بر روى سينه‌اش سنگينى مى‌كند، مى‏‌توانى ببينى؛ كه هيچ از دست نداده و احساس غبن و فريب ندارد: «رضا بقضائك تسليما لامرك ... لا معبود سواك ...». عزت على‏‌اكبر را، پس از شنيدن پيام شهادت، مى‏شنوى كه: «اولسنا على الحق ... اذاً لا نبالى.» ✏️ اين همراهى و دستيابى به خواسته‌ها و اين احتساب و بهره‌بردارى از درد و رنج، دیگر، جايى براى اضطراب وتزلزل و حزن و خوف نمى‌گذارد و معنايى به ذلت نمى‌دهد. ✏️كه امن و اقتدار و اطمينان اين دل‏هاى بزرگ‏تر از هستى و عظيم‏ تر از رنج و گسترده ‏تر از زمان و بالاتر از تحول‏هاى مستمر، ديدنى و يافتنى و دوست‌داشتنى است. 📄 برشی از کتاب 📚از معرفت دینی تا حکومت دینی علی صفایی حائری

انسان‌ها حامل فطرت هستند. باید این فطرت بیدار شود تا خودش ناظر بر خودش و واعظ خودش باشد. اگر بخواهد دیگری را مراقب و مواظب خودش بداند، این مسئله‌ای را حل نمی‌کند. شما هرچه قفل و بند پول‌هایتان را در خانه بیشتر کنید، بچه‌هایتان بیشتر دزد می‌شوند؛ اما هرچه‌‌ بیشتر پول را دمِ دست بگذارید و بگویید: هرچه‌‌ احتیاج داشتی بردار؛ او هم بردارد و بگوید: این مقدار برداشتم‌؛ چشم‌ و دل‌ سیرتر و امانت‌دارتر می‌شود. 📖 راه رشد، جلد یکم، صفحه ٢٠۶ آیت الله حائری شیرازی

‌‌ زندگی کوتاه‌تر از اونه که در حسرت گذشته بمونیم یا از ترس آینــده قدمـــی برنداریــم امـــروز و همین لحظه، بهتریـــن زمان برای ساختن فردایی روشن‌تره🌟 اگه رویاهایت رو دنبال نمی‌کنی،اگه رشدت رو به تعویق میندازی، حواست باشه روزها خواهند گذشت و تو می‌مونـــی و حســرت کارهایی که می‌تونستی انجام بــدی 💯 ،

هیچ‌وقت منتظرِ تموم شدن نباش !✋ اگه فکر میکنی یه مسیری رو باید برای رسیدن به اهـ🎯ـدافت طی‌ کنی و بعدِ اینکه بهشون رسیدی، دیگه ماموریتت توی زندگی تموم میشه و میتونی از اون به بعد راحت و آسوده بری یه گوشه و فقط بخوری و بخوابی و هیچ کاری انجام ندی، که سخـت در اشـتــ❌ــبـاهی !!! 👨‍🏫بذار خیالت و راحت کنم که مسیر انتخاب هـدف و تـ💪ـلاشت برا رسیدن بهش، قرار نیست تموم بشه و رسیدن به هر هدفِ زندگیت، خودش باعث شکل گیری اهـ💎ـداف جدید میشه😊 ♦️همیشه باید در حال تلاش برایِ رسیدن باشید، پس به‌ خاطر همین تاکید میکنیم تو مسیر استعداد و علاقـتون باشید که از مسیر کلی لذت ببرید و برا رسیدن به هدفهاتون ذوق داشته باشید❣

🏞 و اما آدم... ✏️ كسى كه بهترين ماشين را و شكل‌گرفته‌ترين وسيله‌ها را و تكامل‌يافته‌ترين مَركب‌ها را با خود دارد مسأله‌ى بن‌بست و ترافيك و محدوديت‌ها را بيشتر احساس مى‌كند و عميق‌تر مى‌فهمد. ✏️ انسانى كه در دو بُعد ماده و اخلاق شكل گرفته و به تكامل رسيده، اما جهت ندارد و راه ندارد، به بن‌بست و عبث و پوچى عميق‌ترى گرفتار خواهد شد و اين بن‌بست و عبث و پوچى را ديگر نمى‌توان با عرفان شرق هم درمان كرد و با هيپى‌گرى مداوا نمود، چون اين عرفان، خود يك نوع تكامل براى استعدادهاى عظيم‌تر انسان است كه پس از شكل گرفتن و تكامل يافتن، بايد به دنبال راهى بزرگ‌تر براى حركت كردن و جهتى برتر براى دويدنش بود. ✏️ براى اين انسان، مسأله‌ى جهت و صراط و مركب‌ها و رهبرى‌ها و روش حركت و منزل‌ها، مطرح مى‌شوند و تنها استعدادهاى تكامل يافته در دو بُعد ماده و اخلاق مسأله‌اى را حل نمى‌كنند. ✏️ انسان هنگامى آدم مى‌شود كه به استعدادهاى شكل‌گرفته‌اش جهت بدهد. براى اين انسان، مكتبى، مكتب مى‌شود، كه جهت حركت و صراط و روش حركت و... را به او ياد بدهد و بياموزد، بدون آنكه او را مسخ كند و او را در راه بغلطاند و يا بغل بگيرد. 📄 برشی از کتاب رشد علی صفایی حائری

📹 ریشه تحمل ✏️ وقتی توقع‌ها اُفت کرد، تحمل‌ها زیاد می‌شود. 📄 برشی از کتاب روابط متکامل زن و مرد

📜 بچه‌های دنیا ✏️ ما بچه‌هاى دنيا... همين كه وسعت‌هاى بى‌حساب و عوالم گسترده را شناختيم، بر حقارت خويش شرمنده مى‌شويم و سر به‌زير مى‌مانيم... ✏️ دنيا چهار فصل است، هميشه بهار نيست. همين كه به آن تكيه مى‌كنى تو را زمين مى‌زند و همين كه به آن دل مى‌بندى، تو را به رنج مى‌نشاند، شايد اين تحول و درد و رنج براى ما كه پاهامان را بريده‌ايم و به‌دنبال مقصدى نيستيم، خيلى دردناك باشد. ✏️ ولى براى آنها كه فرزند راه هستند و به‌دنبال دوست و در فكر مقصد، اين دردها و رنج‌ها و تحول‌ها، خود، علامت بيدارى و عامل حركت و باعث قُرب است... ✏️ ما به‌گونه‌اى زندگى كرده‌ايم كه مرگ، خط زندگى ما را قطع مى‌كند و آرزوها و بت‌ها و كارهاى ما را در هم مى‌ريزد، درحالى‌كه مرگ ادامه‌ى زندگى است و كسى كه اين‌طور زندگى كرده از مرگ نمى‌ترسد و با مرگ انس مى‌گيرد و با اين شناخت از مرگ و با اين تلقى از معاد، نه علم به معاد كه عشق معاد، در دل، جاى مى‌گيرد و قرار تو را مى‌ستاند و آرامت را مى‌برد. 📄 برشی از کتاب قیام