🌸‌]•• ✅ شرح و تفسير اثر نسبت هاى ناروا امام(عليه السلام) در اين سخن پربار مى فرمايد: «كسى كه در نسبت دادن امورى كه مردم ناخوش دارند به آنها شتاب كند، مردم نسبت هاى ناروايى به او مى دهند»; (مَنْ أَسْرَعَ إِلَى النَّاسِ بِمَايَكْرَهُونَ، قَالُوا فِيهِ بِمَا لاَ يَعْلَمُونَ). ⚠️عيب جويى و ذكر عيوب مردم، هرچند #آشكار باشد، كارى است بسيار ناپسند و اگر كسى نيت #امربه‌معروف‌ونهى‌ازمنكر داشته باشد نبايد منكراتى را كه از بعضى سر زده آشكارا و در ملأ عام بگويد; بلكه اين گونه تذكرات بايد #خصوصى و #مخفيانه باشد; ولى به هر حال از آنجا كه مردم از گفتن عيوب و كارهاى زشتشان به صورت آشكارا ناراحت مى شوند و در مقام دفاع از خود بر مى آيند، يكى از طرق دفاع اين است كه گوينده را #متهم به امورى مى كنند كه چه بسا واقعيت هم نداشته باشد تا از اين طريق ارزش سخنان او را بكاهند و بگويند: فرد آلوده حق ندارد ديگران را به آلوده بودن متهم كند. ✅ بنابراين اگر انسان بخواهد مردم #احترام او را حفظ كنند و نسبت هاى ناروا به او ندهند و حتى عيوب پنهانى او را آشكار نسازند بايد از تعبيراتى كه سبب ناراحتى مردم مى شود بپرهيزد و در يك كلمه، بايد احترام مردم را حفظ كرد تا آنها احترام انسان را حفظ كنند. 📚نهج‌البلاغه،ترجمه‌دشتی‌شرح‌حکمة۳۵.