💢 #یک_گونی_شهید! 🌷اگر من #شهید شدم، من را در خادر (روستا) دفن کنید و به همه بگویید که برای من گریه نکنند. #کبوترهایم را بفروشید. یکی از سفیدها را سرخ کنید و در راه خدا رهایش کنید و دیگری را [نیز] به حرم امام هشتم (ع) ببرید. ✅یگ گونی کوچکِ زرد، رنگ‌ و رو رفته که روی آن کاغذی چسبانده‌اند، وسط تصویر می‌درخشد. روی کاغذ نوشته شده است «شهید بسیج سپاه ـ محمدابراهیم ماهی ـ مشهد ـ 60/3/5». همین! یگ گونی که از تن شهید محمدابراهیم ماهی خادر به جای مانده است. 🍃💔🍃

کربلای۴(علقمه) 💔: 🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 6⃣3⃣ 👈 بخش دوم: جنگ و اسارت [ برای بار چندم من را برای بازجویی همراه با سلسبیل و دیگر دوستانش به میز محاکمه کشاندند. تلاش زیادی می کردند تا بتوانند تحویلم بگیرند ولی با انکارهای مکرر و دلایلی که تراشیدم سعی می کردم مانع این کار شوم.] وقتی دیدم رئيس استخبارات و رئیس زندان، شش دانگ حواسشان به حرفهای فؤاد سلسبیل و گروهش است، یکباره انگار نوری در دلم تابیدن گرفته باشد، چیزی به ذهنم خطور کرد که امیدوار شدم باعث نجاتم شود. با صدایی رساتر و دردناک، با توکل به خدا و ائمه ادامه دادم: - سيدي الرئيس! اجازه بدهید مطلبی بگویم. و ادامه دادم: قربان! اینها هیچ کار مثبتی نکردند و شما را وارد منجلابی کردند که آن سرش ناپیداست. جوان هایتان دارند کشته میشوند و این جنگ هم معلوم نیست کی تمام میشود. انقلاب که شد، اینها شاهدوست ماندند و با شاه دوستها و ساواکیهای عرب ستیز خوزستان همکاری می کردند و خیلی ها را در خرمشهر کشتند. دروغ می گویند که ضد شاه بودند! من آدمی ام که ضد شاه بودم. من سالها در زندان شاه بودم و شکنجه شدم، نه اینها. سکوتی سالن را فراگرفته بود. وقتی دیدم همه کسانی که آنجا هستند به دقت به حرف هایم گوش میدهند، بیشتر جرئت کردم. دردهایم را فراموش کرده بودم، سر پا ایستادم: - سیدی! اگر حرف هایم را باور ندارید، من شاهدی دارم که حرف های من را تأیید می کند. او از خودتان است که با من چند سالی در زندان شاه بود. ما باهم دوست بودیم. نام او سرهنگ محمد جاسم العزاوي است. نام سرهنگ عراقی که از دهانم بیرون آمد، همهمه در سالن پیچید. ابووقاص سر پا ایستاد، دستش را بالا برد و احترام نظامی گذاشت. همه هم به تبعیت از او همین کار را کردند. با تعجب پرسید: - صدق انت تعرفه؟ !! .. راست میگویی، او را میشناسی؟! - نعم، سیدی اعرفه! انگار آب خنکی بر دل گرگرفته ام ريخته شد. خدا در بحرانی ترین لحظات، نام سرهنگ بعثی هم بندم در زندان شاه را به دل و زبانم انداخته بود. 🍂

🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 7⃣3⃣ 👈 بخش دوم: جنگ و اسارت وقتی دیدم رئيس استخبارات و دیگر نظامیان حاضر در سالن، با شنیدن نام سرهنگ جاسم العزاوي احترام نظامی گذاشتند و به حرف هایم گوش میدهند، ادامه دادم: - چند سال باهم در زندان بودیم و خدمت زیادی به او کردم. او نه لباس داشت، نه سیگار، نه خوراک خوب و نه ملاقاتی و من هرچه داشتم یا کسی به من میداد، به او میدادم. کسی حاضر نبود با او هم قدم یا هم صحبت شود، اما من با او رفیق بودم، باهم قدم می زدیم و از خانواده و همه چیز می گفتیم. من حرف میزدم و رئیس زندان و دیگر نظامیان حاضر، به احترام آن سرهنگ بعثی که در زندان همدان و زندان قصر با من هم بند بود، سر پا ایستاده بودند. رئیس گفت: - إعيد كلامک؟ (حرفهایت را تأیید می کند؟) - نعم سیدی! اتصلوا بی. (بله قربان می توانید با او تماس بگیرید.) قلبم شروع به تپش کرده بود. می ترسیدم جاسم العزاوی بیاید و من را تحویل نگیرد. دلم را به خدا سپردم. سالن پر از همهمه شده بود و همه من را به هم نشان می دادند. باورشان نمی شد که من مشاور عالی صدام را می شناسم و زمانی در زندان رفیقم بوده است. ( سرهنگ جاسم العزاوی، در سال ۱۳۵۶ با آمدن گروه صلیب سرخ به ایران همراه همه زندانیان سیاسی عراقی آزاد شده بود و به کشورش بازگشته بود.) به آرامی سر جایم نشستم و در فکر فرورفتم. فؤاد سلسبیل و سران خلق عرب با شنیدن حرف هایم مثل تکه یخی زیر نور آفتاب، آب شدند و دیگر نتوانستند حرفی بزنند. خدا به زبانشان قفل زده بود. نیم ساعتی گذشت و من همچنان در ترس و امید به سر می بردم و خدا را صدا می کردم. ناگهان صدای سربازی از ورود تیمسار عزاوی، مشاور عالی صدام، خبر داد. همه برای ادای احترام نظامی از جا بلند شدند. از میانه در سالن، عده ای با دبدبه و کبکبه دور مردی بلند قد و هیکل دار حلقه زده بودند، وارد سالن شدند. همراهانش در گوشه و کنار ایستادند. 🍂

🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 8⃣3⃣ 👈 بخش دوم: جنگ و اسارت تیمسار عزاوی، برخلاف چند سال پیش که لاغراندام و تکیده بود، تنومند و چاق، سبیلی پرپشت و پوستی تیره، کلاهش را در پاگون لباس نظامی گذاشته بود، جلو می آمد. همه کسانی که در سالن بودند، از جمله ابووقاص و رئیس زندان که به استقبال جلوی در ایستاده بودند، با احترام جریان را برای او گفتند. او برگشت و با تعجب به سمت من که خونی و کتک خورده روی صندلی نشسته و سرم را به زیر انداخته بودم آمد. روبه رویم ایستاد. با دقت نگاهم کرد. چشمهایش را ریز کرد و با صدایی که تأثر و ناراحتی در آن موج میزد گفت: هذه انت صالح؟! (این تو هستی صالح؟) من را از جا بلند کرد و بدن زخمی و دردناکم را در آغوش گرفت و بوسید و ناگهان به گریه افتاد. من هم به گریه افتاده بودم. دلم پر از غم و غصه بود، اما این گریه خوشحالی بود که همه دردهایم را التیام بخشید. عزاوی من را فردی انقلابی برای کشورم می شناخت که هشت سال از عمرم را زیر شکنجه و در بدترین شرایط در زندانهای شاهنشاهی سپری کرده بودم، کنارم روی صندلی نشست. با دیدن وضعیت رقت بارم با چشمان اشکبار گفت: - اشجابك هنا؟ شنو صایر بیک؟ ( چیزی تو را به اینجا کشاند؟ چرا این شکلی شدی؟) احساس خوشحالی داشتم. به سختی حرف میزدم، چگونگی اسارتم را روی لنج برایش گفتم. عزاوی پس از شنیدن حرف هایم گفت: - شما آدم قابل احترامی هستی؛ چون ضد شاه بودی و من حاضرم به خاطر خدمتی که در آن روزها به من کردی، زحماتت را جبران کنم. می خواهی تو را بفرستم کویت تا از آنجا به ایران برگردی؟ میدانستم تیمسار عزاوی نیت خیرخواهانه دارد. با تأنی گفتم: - لا سیدی!؟ (نه قربانا) با شنیدن این پیشنهادش قلبم فروریخت. زبان در دهانم سنگین شده بود و صدایم می لرزید، آهسته سر در گوشش کردم و گفتم: - اگر من را بفرستید ایران برایم دردسر می شود. تیمسار عزاوی ادامه داد: پس می خواهی در رادیو تلویزیون عراق به تو پستی بدهم و با ما همکاری کنی؟ حتی دستور میدهم زن و بچه ات را هم بیاورند این جا. برایم مسلم شده بود که با این التفات تیمسار عزاوی از شکنجه های بی رحمانه بعثیها جان سالم به در برده ام، اما نمی خواستم خائن به وطن و پناهنده شوم. پیگیر باشید...🍂

🌹 #طنز_جبهه 😂 🌷بار اولم بود که مجروح می شدم و زیاد بی تابی می کردم . یکی از برادران #امدادگر بالاخره آمد بالای سرم و با خونسردی گفت : چیه ، چه خبره ؟ تو که چیزیت نشده بابا !!! تو الان باید به بچه های دیگه هم روحیه بدهی آن وقت داری گریه می کنی ؟! تو فقط یک پایت قطع شده ! ببین بغل دستی ات سر نداره هیچی هم نمیگه ، این را گفت بی اختیار برگشتم و چشمم افتاد به یه بنده خدایی که شهید شده بود !!! بعد توی همان حال که درد مجال نفس کشیدن هم نمی داد کلی خندیدم و با خودم گفتم عجب عتیقه هایی هستن این امدادگرا !!! 😂😂😂

#دعای_فرج آیت الله بهجت : بهترین کار برای به هلاکت نیفتادن در آخرالزّمان، دعای فرج امام زمان(عج) است؛ 🌹 🌺همه با هم بخوانیم به نیابت از شهید محمدغفاری🌺 🌹 @saberin_shahid_ghafari

شنیدم ماجرای هرکسی ، نازم به عشق تو!❤️ که شیرین تر ز هرکس ، ماجرای دیگری داری!❤️ ----*‌‌l 🍃🌺🍃l*---- #شهیدرضاساکی شهادت： #کربلای۴ 🌸.... @Karbala_1365

🌸🍃🍂🍃🍂 🍃🍂🍃 🍂 🌾بعد از عملیات #کربلای۴ و صحنه های آن و شهدا که در ابتدای عملیات به #شهادت رسیدند و ما که ماندیم خیلی چیزها دستمان آمد که آنها که واقعا زحمت کشیدن برای خودشان و برای خودسازی چقدر زود به نتیجه رسیدند و خداوند اجرو مزدشان را داد . و تازه متوجه شدیم که 🌹 #شهادت🌹 واقعا چیزی نیست که هرکسی وارد عملیات شد و در سخت ترین شرایط قرار گرفت بتواند به آن برسد. " هرکس شهادت می خواست باید به آن #عرفان می رسید " و پله های معنوی را طی می کرد و جمله امام که : یک شبه ره صدساله را می روند و عرفایی هستند که در جبهه به این مقام می رسند واقعا درست بود یعنی #شهید زحمت می کشید خودش را آماده میکرد برای شهادت و آن راه را می شناخت و ما بعد از برگشتن از عملیاتها می فهمیدیم که خیلی درکی از این قضایا و این روحیات #شهدا نداشتیم و خیلی از شهدا اینطور رفتند که از جمله آنها #شهیدرضاساکی بود که این فرصت ۴ ماه را که ما شاهد بودیم در آموزش #غواصی ایشان از نظر رزمی خودش را به بالاترین درجه رساند و از نظر روحی هم همینطور و از نظر اخلاقی و معنوی هم همینطور بود... 🌺راوی：یادگاردفاع مقدس #آزاده_سلیمان_محمودی 🌸.... @Karbala_1365

🍂🌷🍂 💔قوت قلب مادر💔 🌹#شهیدغلامرضاخدری شهادت： #کربلای۴ 🌸.... @Karbala_1365

🍂💔🍂 🍂إنا لله وإنا إليه راجعون🍂 #مادرشهیدان_خدری مظلومه ای که طعم سالها انتظار در فراق مظلوم ترین شهیدان جنگ در #کربلای_چهار ، #غواصان شهیدش را تحمل کرده بود ،با قلبی مهربان ،دستانی شاکر و نگاهی امیدوار به سوی حق پر کشید . ✨🍂 مراسم تشییع پیکر مطهر مادر شهیدان #غلامرضا و #محمدصادق_خدری و #خواهرشهیدجعفر_چرچی (الهی تبار) ، #یکشنبه ۳۱ تیر ماه ساعت ۹.۳۰ صبح از بیت شهیدان واقع در #اعتمادیه، خیابان توحید و مراسم بزرگداشت از ساعت ۵ تا ۷ عصر همان روز در #مسجدمهدیه برگزار می گردد. #همدان 🍂

ترسم کہ شعر ِ قبر ِ مزارم شود همین این هم جمال ِ یوسف ِ زهرا ندیدو رفٺ 😭😭😭😔😔

🌸 #حدیث👆 ✨مَن اَحَبَّ المَكارِمَ اِجْتَنَبَ الْمَحارِم.... 🌸.... @Karbala_1365

🍂بازهم نیامدی و دلم غرق #اشک دمادم شد... بازهم #جمعه ای دیگر برایم دیرشد... ای شه جهان، #حضرت_صاحب_الزمان گرچه بدم مهدی جان لااقل لااقل لااقل #بخاطرخوبان_ظهورکن...😭💔 #دلتنگ_جمکرانم @Karbala_1365

🍂💔 #بطلب_مارو... سینه زنهاتو... قربونت آقا بزن امضارو... داره دیر میشه دل اسیرمیشه نوکرت آقا داره پیر میشه.... قربونت دستت بزن امضارو... #کربلا_دلتنگم_میدونی💔😭 🌸.... @Karbala_1365

❤️اسير شما شدن خوبــ استــ ... #اسير_شهدا شدن را میگویم... خوبی اش بہ اين استــ ڪہ از اسارتــ دنيا آزاد ميشوی...🕊 🌹 #پاســدار_زینــبی #شهیـدسجـادطاهرنیـا🌹

میوه پخته ، محال است نیفتد بر خاڪ هرڪه دل بسته به این دار فَنا نیم_رس است ..

🔴 #فوری 🌷 #شهادت۱۱بسیجی در درگیری با گروه‌های معاند فرماندار #مریوان: 🔹در درگیری مسلحانه در مرزهای شهرستان مریوان بین گروه‌های تروریستی و معاند با نیروهای نظامی کشورمان، ۱۱ نفر شهید شدند. 🔹تعدادی از شهدا #بسیجی و تعدادی هم رسمی #سپاه هستند. 🔹گفته می‌شود سه نفر از شهدا #قروه‌ای هستند، هنوز هیچ گروهی مسؤولیت حمله به این پایگاه را بر عهده نگرفته است. /فارس ✍همزمان با ایجاد اختلال در بازار و جنگ رسانه در بستر تلگرام و دیگر شبکه های اجتماعی ، شاهد هجوم شبکه های تروریستی به مرزها برای ایجاد خرابکاری و ترور هستیم....

🌷شهادت برادرپاسدار ابراهیم حضرتی را خدمت رهبرمعظم انقلاب ،خانواده معظم شهید واهالی شهیدپرور روستای نارنجک قروه کردستان تبریک وتسلیت عرض می نماییم

🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 9⃣3⃣ 👈 بخش دوم: جنگ و اسارت نفسی عمیق کشیدم و در پاسخ پیشنهاد کار در رادیو تلویزیون عراق، گفتم: - نه قربان، من چیزی از شما نمی خواهم، این که دعا می کنم و از خدا میخواهم این جنگ زودتر تمام شود و اسیرهای ما و شما زودتر برگردند پیش خانواده هایشان. قربان دستور بدهید که دیگر شکنجه ام نکنند، من را به اردوگاه پیش أسرا بفرستید تا وقتی جنگ تمام شد، برگردم ایران. عزاوی که در صندلی نزدیکم نشسته بود و تمام هم وغمش کمک به من بود، بعد از شنیدن حرف هایم نفسی تازه کرد و گفت: - لا انا ما يوز منک!؟ (من دست از سرت برنمی دارم) نگران پرسیدم: - لیش یا سیدی؟ (قربان، چرا؟) عزاوی بازوهایم را در دست هایش گرفت و گفت: - من هرطور شده می خواهم زحمات تو را جبران کنم. تو همین جا می مانی و به عنوان مترجم با ما همکاری می کنی. از روی صندلی بلند شد و سر پا ایستاد. به رئیس زندان و دیگر نظامیان و فتنه گران نگاه کرد صدایش را بلندتر کرد و با لحنی جدی و محکم رو به من گفت: - از این به بعد غذای تو جدای از مابقی اسراست. هرکس هم به تو اهانتی یا اذیتی کرد با من طرف است. او حرف می زد و من چشمانم را می بستم و باز می کردم. در دلم به قدرت خدا و الطاف خفیه اش که در بحرانی ترین لحظات بنده اش را رها نمی کند، شکر گفتم. باورم نمی شد که از عقبه شکنجه ها و فؤاد سلسبیل و گروهش نجات پیدا کرده ام. تیمسار عزاوی همچنان از من حمایت می کرد و برای دیگران خط ونشان می کشید: " - از این لحظه به بعد، هرکس تو را اذیت کند یا کاری ضد تو انجام دهد، گزارشش به من می رسد. کسی نمی تواند از دستورات من سرپیچی کند. مفهوم شد؟! همه یکصدا گفتند: - نعم سیدی، امرک! (بله، امر امر شماست قربان!) دستی بر شانه ام زد و بعد دستم را فشرد و با خداحافظی بیرون رفت. با رفتن تیمسار عزاوی، همهمه در اتاق پیچید. نظرها به من برگشت. رفتارها با من عوض شده بود. رئيس استخبارات دستور داد فؤاد سلسبیل و همراهانش را از اداره بیرون کردند و تهدیدشان کرد که اگر یک بار دیگر درباره من چیزی بگویند، بد می بینند. بعد از تهدیدهای او آنها فرار کردند و دنبال سوراخ موشی می گشتند تا در آن مخفی شوند. 🍂

🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 0⃣4⃣ 👈 بخش دوم: جنگ و اسارت مدتها از فؤاد و دارودسته اش خبری نبود؛ اما گاهی کسی را می فرستادند تا خبری از من بگیرد و مأمورها هر بار او را می پیچاندند و می گفتند: - صالح البحار به اردوگاه منتقل شده. روز به روز حال مزاجی ام بهتر میشد. دلم برای همراهانم تنگ شده بود و هیج خبری از آنها نداشتم. نمیدانستم در چه حالی هستند. هرچند نمی توانستم برایشان کاری کنم، فقط به امید تمام شدن جنگ ناچار شده بودم در استخبارات بمانم و به این نتیجه رسیدم که شاید خدا این طور مقدر کرده که آنجا بمانم تا از دست فتنه گران، فؤاد سلسبیل و دیگر شکنجه گران در امان باشم و همدمی شوم برای اسرای تازه وارد تا بتوانم از مخوف ترین جای عراق، خدماتی را به اسلام و انقلاب ارائه دهم. تا مدت ها هر بار که اسرای تازه وارد می رسیدند، بلافاصله من هم میرفتم تا تازه واردها را تخلیه اطلاعاتی و توجیه کنم. طوری با آنها حرف میزدم تا اعتمادشان را جلب کنم و بدانم آیا دوستدار انقلاب اند یا ضدانقلاب؛ جزء کدام گردان و دسته هستند؛ اهل کجا و در چه منطقه ای اسیر شده اند و اگر پاسدارند شغلشان را معرفی نکنند. به آنها روحیه می دادم که چند روزی بیشتر در استخبارات نمی مانند و به اردوگاه منتقل می شوند. مدت زمانی را که در استخبارات بودیم، دور از چشم عراقی ها از هیچ کمکی به آنها دریغ نمی کردم. هرجور که از دستم برمی آمد از آنها پذیرایی می کردم. آنها نمی دانستند جان و زندگی شان بسته به اعتماد به من و همکاری ظاهرانه من با بعثیها دارد. من نجات دهنده اسرا از دست شکنجه های احتمالی بودم، اما اسرا این موضوع را در ابتدای ورودشان نمی فهمیدند و من را خائن و منافق می پنداشتند و به من اعتماد نمی کردند. من اما برای رضای خدا و خلاصی رزمندگان از آن مهلکه بسیار تلاش می کردم، هرچند اسرا این موضوع را بعدها و بعد از رفتن از استخبارات متوجه می شدند. آخرین باری که خانواده ام را دیده بودم، چهلم فرزندم مجاهد بود. می دانستم آنها نگران و چشم به راهم نشسته اند. غم از دست دادن فرزندم و غیبت طولانی ام آنها را بیقرار کرده بود. به گفته خودشان وقتی اخبار تلویزیون شروع میشد خیره به صفحه تلویزیون نگاه می کردند تا شاید اتفاقی من را بینند یا خبری بگیرند. پیگیر باشید...🍂

🍂🍂 🔻ملاصالح قاری 1⃣4⃣ 👈 بخش دوم: جنگ و اسارت آخرین باری که خانواده ام را دیده بودم، چهلم فرزندم "مجاهد" بود. می دانستم آنها نگران و چشم به راهم نشسته اند. غم از دست دادن فرزندم و غیبت طولانی ام آنها را بیقرار کرده بود. به گفته خودشان وقتی اخبار تلویزیون شروع میشد خیره به صفحه تلویزیون نگاه می کردند تا شاید اتفاقی من را بینند یا خبری بگیرنده حبیب، برادرزنم، از دیدن حال زار خواهرش ناراحت بود و تصمیم گرفته بود برای یافتنم به آبادان برود، وقتی به شهر جنگ زده و ویرانه می رسد، به جاهایی که فکر میکرده من را می شناسند یا ممکن است که من را دیده باشند، سر میزند و پرس وجو می کند، اما تلاشش بی نتیجه می ماند. میگفت: قبل از برگشتن به شیراز، به قبرستان هم رفته بود تا شاید نام من را در میان نوشته های بالای قبور ببیند. حبیب برای بار دوم عزم سفر به آبادان کرد و این بار به محض ورودش به شهره نزد فرمانده سپاه رفت و اصرار کرد اگر چیزی می داند، بگوید. فرمانده سپاه، آقای کیانی، به او گفته بود: چندی قبل صالح و چند نفر دیگر از بچه های سپاه به مأموریت برون مرزی در کویت رفته اند و از آن روز به بعد هیچ کس از سرنوشت آنها خبری ندارد. جرقه ای از امید در دل حبیب روشن می شود و بدون اینکه چیزی به خانواده بگوید، به شیراز برمی گردد و راهی کویت می شود. بعد از رسیدن به بندرگاه که محل توقف لنج های تجاری بود، درباره ناخدا صهیود مطوری و همراهانش پرس وجو می کند، اما انگار لنج ناخدا صهیود و خدمه اش مثل قطره آبی در دریا گم شده بود و هیح کس از سرنوشت آن ها خبری نداشت. در چنین شرایطی، حبیب امیدوار شده بود که شاید من و سرنشینان لنج اسیر شده باشیم. وقتی دوباره به شیراز برگشت، متوجه شد خانواده خبر اسارتم را شنیده اند و اولین نامه از طریق صلیب سرخ جهانی به هلال احمر شیراز و به دست خانواده رسیده است. بعد از این مژده مسرت بخش، از فرمانداری به خانواده پیشنهاد شد که به شهرکی در اراک بروند که برای جنگزدگان آماده کرده بودند و بدین ترتیب خانواده ام در اراک ساکن شدند. پیگیر باشید...🍂

🌷 #اسامی بسیجیانی که در درگیری با گروهک‌های ضدانقلاب در پایگاه روستای دری که در ساعت ۳:۳۰ بامداد دیشب به درجه رفیع #شهادت نائل آمدند بشرح ذیل است. 🌹۱. شهید گرانقدرمهراب عبدی 🌹۲. شهید گرانقدر قانع کرم ویسه 🌹۳. شهید گرانقدر فرزاد رحیمی 🌹۴. شهید گرانقدر ابراهیم حضرتی 🌹۵. شهید گرانقدرعبدالرحمن خالدی 🌹۶. شهید گرانقدر ایرج رحیمی نیا 🌹۷. شهید گرانقدرآرام فیضی 🌹۸. شهید گرانقدر شادمان مرادی 🌹۹. شهید گرانقدر برهان معین پور 🌹۱۰. شهید گرانقدرطالب محمودی 🌹۱۱. شهید گرانقدر آرش رضایی