✨ 🦋کارهایی که رزق و روزی را زیاد می‌کند... امام حسن مجتبی علیه السلام می‌فرمایند: قوی ترين اسباب کسب روزى ۱. نماز خواندن با تعظيم و خشوع ۲. خواندن سوره واقعه به ويژه در شب و وقت عشاء، ۳. خواندن سوره «يس» و «مُلْك» در صبح، ۴. حضور در مسجد پيش از اذان، ۵. هميشه با طهارت بودن ۶. انجام نافلۀ فجر و نماز وتر در منزل و این که سخن لغو نگوید. 📚 بحار الأنوار، ج‏۷۳، ص : ۳۱۹ •┈••✾💠🌸🦋🌸💠✾••┈•🌺 https://eitaa.com/KashkulJudy

♦️ حفظ آبرو ✨آتش و آب و آبرو با هم ✨هر سه گشتند در سفر همراه. ✨عهد کردند هر يکى گم شد ✨با نشانى ز خود شود پيدا ✨گفت آتش به هر کجا دود است ✨ميتوان يافتن مرا آنجا ✨آب گفتا نشان من پيداست ✨هر کجا باغ هست و سبزه بيا ✨آبرو رفت و گوشه اى بگرفت ✨گريه سر داد گريه اى جانکاه ✨آتش آن حال ديد و حيران شد ✨آب در لرزه شد ز سر تا پا ✨گفتش آتش که گريه ى تو ز چيست ✨آب گفتا بگو نشانه چو ما ✨آبرو لحظه اى به خويش آمد ✨ديدگان پاک کرد و کرد نگاه ✨گفت محکم مرا نگه داريد ✨گر شوم گُم نميشوم پيدا «رهی معیری» پ.ن : هیچوقت ابروی کسی رو نبرید 🌺 کانال کشکول جودی 🌺 https://eitaa.com/KashkulJudy

امام صادق علیه السلام فرمود: برای رفع غم و اندوه و ناراحتی خود این ذکر را تکرار کنید. (( لا حول ولا قوه الا بالله )) 🌺 https://eitaa.com/KashkulJudy

💢 آیت الکرسی برای اموات !! 🎙 حجت الاسلام #عالی https://eitaa.com/KashkulJudy

🎬 عمل به دین آسان است 🎙️ حجت الاسلام #عالی https://eitaa.com/KashkulJudy

🎧 حریص بر هدایت! 🎙 حجت الاسلام #عالی https://eitaa.com/KashkulJudy

🎞 سرشار از دیگران ✍🏻 عین‌صاد ❞ در روايت هست: «لا يَكْمُلُ الْايمان فى قَلْبِ مُؤمِن حَتّى لا يُبالِى مَنْ اَكلَ الدّنْيا» ؛ «ايمان و عشق خدا در دل مؤمن به كمال نمى‌رسد، مگر آنجايى كه باكش نباشد كه چه كسى دنيا را خورد.» دلى كه از عشق‌هاى ديگر پُر است و هزار رنج دارد، از عشق خدا سرشار نمى‌شود. كوزه به‌اندازه‌اى كه از هوا خالى شده، از آب پر مى‌شود. مغرور نباش كه در كنار فراتى و در ميان آب. كوزۀ واژگون در ميان آب، از آب خالى است. هوايش مانع سرشارى و لبريزى است. بايد از هوا خالى شود كه آن وقت پر مى‌شود. تو كه رنج مى‌برى كه فلانى، فلان پست، فلان منزل، فلان زن، فلان مغازه، فلان برنامه را دارد، تو هنوز وابسته‌اى؛ و اگر كارى بكنى و قيامى، به‌خاطر همين وابستگى است نه به‌خاطر دستور و تكليف. مادامى كه خودت در گردونه هستى، نمى‌توانى گرداننده باشى. اگر تمامى سنگ‌هاى بيابان‌ها را يك نفر براى خودش جمع كند، تو خنده‌ات مى‌گيرد و باكت نيست. چرا؟ چون وابستگى ندارى. پس آنجا كه باكت شد و رنج بردى، از اين علامت، خودت را بشناس و بى‌خود حرفى را مطرح نكن كه دلت پشتوانه‌اش نيست. 📚 #وقتی_که_از_خودت_می_سوزی | ص ۱۷ https://eitaa.com/KashkulJudy

🎞 از درون بجوش! ✍🏻 عین‌صاد ❞ فرعون هنگامى كه آدم‏ها را پوك كرد، مى‏تواند آنها را از خودش پر كند و مى‏تواند آنها را به دام بيندازد، چون آدم‏هاى پوك مجبورند كه از تو بپرسند و تو هم مجبورى كه به آنها بگويى و بر آنها فرمان برانى. اين ديگر فرق نمى‏كند كه حاكم يك نفر باشد يا يك جمع. ... اگر اين زمينه به دست نيايد و هر كس همراه اين بينات و هدف و طرح و عمل نشود، آب‏ها به همان جوى‏ها باز خواهند گشت و اين عمق و پايه، جز با خلوت و نظارت تو تأمين نمى‏شود. هر درخت مجبور است كه مدّتى در زير خاك ريشه بگيرد و سپس‏ سربرافرازد، وگرنه سطحى است و قرارى نخواهد داشت؛ «اجْتُثَّتْ مَنْ فَوْقَ الْارْضِ مَالَها مِنْ قَرارٍ.» و اين ريشه انداختن را درون گرايى گفتن و انگ زدن، نبايد دلت را به هم بزند و همچون ميمون‏ها تو را به بازى بگيرد. ...ما نمى‏توانيم به اتهام درون گرايى در سطح بمانيم و با پاى ديگران راه برويم.آنها كه از درون نجوشيده‏اند از بيرون پر خواهند شد. 📚 #صراط | ص 24 https://eitaa.com/KashkulJudy

🎞 استقامت مسلم 🎙 عین‌صاد #⃣ #ویدیو #کلیپ #امامت ▪️ بازنشر به مناسبت سالروز ورود جناب مسلم بن عقیل به کوفه https://eitaa.com/KashkulJudy

مرحوم ميرزا علي محدث زاده، فرزند حاج شيخ عباس قمي كه از وعاظ و خطباي مشهور تهران بود، مي فرمود: زماني من به بيماري و ناراحتي حنجره و گرفتگي صدا مبتلا شده بودم، تا جايي كه منبر رفتن و سخنراني كردن برايم ممكن نبود. مسلما هر مريضي در چنين موقعيتي به فكر معالجه مي افتد. من نيز با در نظر گرفتن طبيبي متخصص و با تجربه، به او مراجعه كردم و پس از معاينه معلوم شد كه بيماري آنقدر شديد است كه بعضي از تارهاي صوتي از كار افتاده و فلج شده است و اگر لاعلاج نباشد لااقل صعب العلاج است. طبيب معالج در ضمن نوشتن نسخه، دستور استراحت دادند كه تا چند ماه از منبر رفتن خودداري كنم و حتي با كسي حرف نزم و اگر چيزي بخواهم و يا مطلبي را از زن و بچه ام انتظار داشته باشم، آنها را بنويسم. تا در نتيجه ي استراحت مداوم و استعمال دارو، شايد سلامتي از دست رفته مجددا به من برگردد. البته صبر در مقابل چنين بيماري و حرف نزدن با مردم حتي با زن و بچه، خيلي سخت و طاقت فرساست، زيرا انسان از همه بيشتر احتياج به گفت و شنود دارد، چطور مي شود تا چند ماه هيچ نگويم و حرفي نزنم و پيوسته در استراحت باشم؟ در حالي كه معلوم نيست نتيجه آن چه باشد! بر همه روشن است كه با پيش آمد چنين بيماري خطرناكي چه حال اضطراري به بيمار دست مي دهد. اين اضطرار و ناراحتي شديد، آدمي را به ياد يك قدرت فوق العاده مي اندازد. اين حالت پريشاني باعث مي شود كه اميد انسان، از تمام چاره هاي بشري قطع شود و به ياد مقربان درگاه الهي افتد تا بوسيله ي آنها به درگاه خداوند متعال، عرض حاجت كند و از درياي بي پايان لطف خداوند بهره اي بگيرد. من هم با چنين پيش آمدي، جز توسل به ذيل عنايت حضرت امام الحسين عليه السلام چاره اي نداشتم. روزي بعد از نماز ظهر و عصر حال توسل به دست آمد و خيلي اشك ريختم و سالار شهيدان حضرت سيد الشهداء عليه السلام را مخاطب قرار دادم و گفتم: يابن رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم، صبر در مقابل چنين بيماري براي من طاقت فرسا است! علاوه بر آن، من اهل منبر هستم و مردم از من انتظار دارند من از اول عمر تا به حال علي الدوام منبر مي رفتم و از نوكران شما اهل بيت هستم. ولي حالا چه شده است كه يكباره بايد از اين پست حساس، بر اثر بيماي بركنار باشم؟ به علاوه ماه مبارك رمضان نيز نزديك است دعوت ها را چه كنم؟ آقا عنايتي بفرما، تا خدا شفايم دهد! به دنبال اين توسل، طبق معمول هر روز، خوابيدم. در عالم خواب خودم را در اطاق بزرگي كه نيمي از اطاق منور و روشن بود و قسمت ديگر اطاق، كمي تاريك بود؛ ديدم. در آن قسمتي كه روشن بود، حضرت سيدالشهداء اباعبدالله الحسين عليه السلام را ديدم كه نشسته اند. خيلي خوشحال و خوشوقت شدم و همان توسلي را كه در حال بيداري داشتم، در حال رؤيا نيز پيدا كردم و به ايشان عرض حاجت نمودم! مخصوصا اصرار داشتم كه ماه مبارك نزديك است و در مساجد متعددي دعوت شده ام، ولي با اين حنجره ي از كار افتاده چطور مي توانم منبر روم و سخنراني نمايم؟ و حال آنكه دكتر مرا منع كرده است كه حتي با بچه هاي خودم نيز حرفي نزنم! چون خيلي الحاح و تضرع و زاري داشتم، حضرت عليه السلام اشاره به من كردند و فرمودند: به آن آقاسيد كه دم در نشسته، بگوچند جمله ازمصيبت دخترم (حضرت رقيه عليهاالسلام) بخواند و شما كمي اشك بريزيد، انشاءالله تعالي خوب مي شوي! من به دراتاق نگاه كردم، ديدم شوهرخواهرم «آقامصطفي طباطبائي قمي» كه ازعلماء و خطباء واز ائمه ي جماعت تهران است، نشسته است. فرمان حضرت امام حسين عليه السلام رابه اورساندم، ولي ايشان مي خواست از ذكر مصيبت خودداري كند! حضرت سيدالشهداء عليه السلام فرمودند: «بخوان روضه ي دخترم را» ايشان مشغول ذكر مصيبت حضرت رقيه عليهاالسلام شد و من هم گريه مي كردم و اشك مي ريختم متأسفانه بچه ها مرا از خواب بيدار كردند و من با ناراحتي ازخواب بيدار شدم و متأسف و متأثر بودم كه چرا از آن مجلس پر فيض محروم ماندم؟ ولي دوباره ديدن آن منظره عالي امكان نداشت! همان روز يا روز بعد، به همان پزشك متخصص مراجعه نمودم. خوشبختانه پس از معالجه، معلوم شد كه اصلا اثري از ناراحتي و بيماري قبلي نيست! پزشك كه در تعجب بود از من پرسيد: شما چه خورديد كه به اين زودي و سرعت نتيجه گرفتيد؟ من چگونگي توسل و خواب خودم را بيان كردم. دكتر قلم در دست داشت و سرپا ايستاده بود، ولي بعد از شنيدن داستان توسلم، بي اختيار قلم از دستش بر زمين افتاد و با يك حالت معنوي كه بر اثر شنيدن نام مولي الكونين، امام حسين عليه السلام به او دست داده بود؛ پشت ميز طبابت نشست و قطره قطره ي اشك بر رخسارش ريخت. او گريه كرد و سپس گفت: آقا، اين ناراحتي شما جز توسل و عنايات و امداد غيبي، چاره و علاج ديگري نداشت 📚 کرامات الحسينيه ج2، ص88 •┈┈•✾•🌿🖌🕯📖☕️🌿•✾•┈┈• از آنچه بر دیگران گذشت‌‌، درست زیستن را بیاموزیم https://eitaa.com/KashkulJudy

🔹آیت الله العظمی آقای بروجردی اعلی الله مقامه، هیچ‌گاه در تأیید حق یا ابطال باطل كوتاهی نمی‌نمودند، و هر وقت پای دین در میان بود، مجامله نمی‌کردند و ملاحظه اشخاص را نمی‌نمودند و به رنجیدن آنها اهمیت نمی‌دادند و با رعایت ادب و دلسوزانه وارد می‌شدند. 🔻آیت الله العظمی صافی گلپایگانی برای حقیر تعریف می‌کردند: یک زمانی که آيت الله العظمی بروجردی مشهد مقدس مشرّف بودند، یكی از وعّاظ و سخنرانان معروف مشهد، در مجلس عمومی، مطلبی را به اشتباه گفته بود. ▫️آقای بروجردی در مقام تذکر برآمده و عكس‌ العمل نشان داده‌ بودند. برخی از اشخاص نزدیک به آقا، شاید برای اینکه آن سخنران ناراحت نشود، به آقا گفته بودند پس از منبر به او تذكر می‌دهیم. 🔹مرحوم آقای بروجردی رحمة الله علیه فرموده بودند: «واعظ، این مطلب را بر سر منبر علناً می‌گوید، و بسا مردم از آن به اشتباه بیفتند. شما می‌گویید بعد از منبر به خودش تذكر می‌دهید! نه، همین حالا باید به او تذكر بدهید كه خودش اشتباهش را تصحیح نماید». اطرافیان همین كار را کرده بودند و آن واعظ محترم همان روی منبر به اشتباه خود اعتراف و آن را اصلاح کرده و مسأله تمام شده بود. 🔺این درس است برای ما تا در جایی که اشتباهی در مسائل دینی مطرح می‌شود بی‌تفاوت نباشیم، و نیز در هنگام تذکر، قصد و نیّت اصلاح با رعایت ادب و دلسوزانه باشد و هم خطاکار، سریع به خطایش اعتراف و امر اشتباه را اصلاح نماید تا موجب سوء استفاده دشمنان دین نشود. 📚 منبع: (محضرِ آفتاب) نکوداشت مرجع عالیقدر شیعه حضرت آیت الله العظمی حاج آقا لطف الله صافی گلپایگانی قدس سره https://eitaa.com/KashkulJudy