📜 #متن #پاسخ_به_سوالات استاد دکتر محمدحسین #رجبی_دوانی 🚦آیا شکافتن خانه کعبه هنگام ولادت #امیرالمومنین علیه السلام واقعیت دارد؟ 📍در اینکه امیرالمومنین علیه‌السلام در کعبه به دنیا آمده است شکی وجود ندارد و غیر از شیعه بسیاری از منابع اهل تسنن هم به این مهم اعتراف دارند. حتی با قید این نکته که دیوار خانه کعبه شکافته شد و حضرت فاطمه بنت اسد علیها‌السلام مادر امیرالمومنین علیه‌السلام وارد کعبه شد و دیوار به هم آمد و بعد هم مجدداً دیوار از همانجا شکافته شد و فاطمه همراه با نوزاد مطهر خود از خانه خدا بیرون آمد و دیوار به هم آمد. 📍البته باید توجه داشت که بنای کعبه ای که امیرالمومنین علیه‌السلام در آن به دنیا آمد در همان دوران پیش از اسلام فرو ریخت و کعبه مجدداً بنا شد و در دوران حکومت #عبدالله_بن_زبیر دوبار کعبه ویران شد و بار دوم به دست حجاج، جنایتکار معروف که عبدالله را از بین برد، کعبه بنا شد و بعد از آن هم در چند نوبت کعبه تخریب و مجدداً بنا شده است. 🔸ولی از معجزات امیرالمومنین علیه‌السلام این است که هر بنایی برای کعبه ایجاد می‌شود همان دیواری که هنگام ولادت امیرالمومنین شکافته شد، اثر شکافته شدن روی آن باقی می‌ماند. در اعصار پیشین و قبل از حاکمیت وهابیت خبیث بر این سرزمین مقدس، در دوران حکومت اشرافِ مکه که بعضاً از نوادگان حضرت ابوالفضل العباس علیه‌السلام بودند، این شکاف با نقره پر شده بود و مورد افتخار شیعه و خاندان پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم بود و امروز هم به رغم تلاش آل سعود خبیث برای پنهان کردن شکاف خانه کعبه این اثر همچنان باقیست و سعی می‌کنند که هنگام زیارت زائران آن را بپوشانند تا مورد احترام و افتخار شیعه قرار نگیرد. 📲 https://eitaa.com/KashkulJudy

‍ زندگينامه حضرت اميرالمؤمنين على عليه السلام در يك نگاه نام مبارك : على عليه السلام نام پدر : عمران و عبد مناف، و ابوطالب كنيه آن جناب بود بخاطر پسر بزرگش كه طالب نام داشت نام مادر : (فاطمه) بنت اسد لقب شريف : مرتضى، اميرمؤمنان، مولى الموحّدين، سيد الوصيين،خليفة الله كنيه : ابوالحسن، ابوتراب تاريخ تولد : روز جمعه 13 رجب سى سال پس از عام الفيل محل تولد : شهر مكه در خانه كعبه مدت امامت : 30 سال مدت عمر : 63 سال تاريخ شهادت : شب 21 ماه رمضان سال چهلم هجرى سبب شهادت : ضربت عبد الرحمن بن ملجم مرادى (لعنة اللَّه عليه) محل شهادت : شهر كوفه، در خانه خود محل دفن : نجف اشرف تعداد فرزندان : 12 پسر و 16 دختر مختصرى از زندگينامه حضرت على بن ابيطالب عليه السلام ولادت مشهور آن است كه آن حضرت در روز جمعه 13 رجب، سال 30 از عام الفيل، تقريباً 21 سال قبل از هجرت در خانه كعبه بدنيا آمدند پدر اميرالمؤمنين، نامش عبد مناف بود و چون پسر بزرگش طالب نام داشت لذا او را بنام ابوطالب مى خواندند و در تاريخ اسلام هيچ گاه او را به عبد مناف نخوانده اند، عبدالمطلب كه پدر ابوطالب است با پدر رسول خدا برادر بودند، مادر حضرت على فاطمه بنت اسد است، در روايت است كه روزى فاطمه بنت اسد كه آبستن به اميرالمؤمنين بود. درد زائيدن گرفت، خود را به خانه خدا كعبه رسانيد وگفت: پروردگارا.... به حق اين فرزندى كه در شكم من است و با من سخن مى گويد، و به سخنانش مأنوس شدهام و يقين دارم كه او يكى از آيات با عظمت تو است، تو را قسم مىدهم كه ولادت و زائيدن مرا آسان كنى. چون فاطمه از اين دعا فارغ شد ديوار خانه خدا شكافته شد و فاطمه داخل شد و شكاف بهم پيوست اهل شهر اين قصه را براى همديگر نقل مى كردند تا روز چهارم كه از همان شكاف، در حالى كه فاطمه فرزند خود را در بغل داشت خارج شد و در اين چند روز از غذاها و ميوههاى بهشتى تناول مىكرد. اميرالمؤمنين على عليه السلام مى فرمايد: وَ لَقَدْ صَلَّيْتُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وآله وسلم قَبْلَ النَّاسِ بِسَبْعِ سِنيِنَ وَ أَنَا اَوَّلُ مَنْ صَلَّى مَعَهُ( در حالى كه هفت سال بيشتر نداشتم قبل از همه مردم با پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله وسلم نماز خواندم و من اولين فردى بودم كه با آن حضرت نماز خواندم) عمر با بركت آن حضرت 63 سال بود 10 سال قبل از بعثت و 23 در حضور رسول خدا صلى الله عليه وآله وسلم و 30 سال بعد از آن حضرت زندگى كرد و مدت خلافت ظاهرى آن حضرت 4 سال و 10 ماه بود و بيشتر به جنگيدن با ناكثين (پيمان شكنان) و قاسطين (ظالمان) و مارقين (خوارج) گذارنيد. ايمان آوردن يهودى روزى حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام در راهى مى گذشت، يك نفر يهودى كه از يهوديان خَيْبَر بود با آن حضرت همراه شد (در حالى كه امام عليه السلام را نمى شناخت)، در بين راه به درّهاى كه بر اثر سيل، آب زيادى در آن جمع شده بود رسيدند، مرد يهودى جمله اى گفت و بر روى آب به راه افتاد و مقدارى كه رفت، على عليه السلام را صدا زد و گفت: اگر آنچه را من مى دانم تو نيز مى دانستى از آب مانند من عبور مى كردى اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: قدرى توقّف كن، سپس اشارهاى فرمود، فوراً آب منجمد گرديد و سفت شد و روى آن به راه افتاد مرد يهودى كه چنين ديد خود را بر قدم هاى آن حضرت انداخت و عرض كرد: اى جوانمرد، چه چيزى گفتى كه آب را به سنگ تبديل كردى؟ امام عليه السلام فرمودند: تو چه چيزى گفتى كه بر روى آب عبور كردى؟ عرض كرد: أَنَا دَعَوْتُ اللَّهَ بِاسْمِهِ الْأَعْظَمِ( من خدا را به اسم اعظم او خواندم) اميرالمؤمنين على عليه السلام فرمود: اسم اعظم خدا چيست؟ عرض كرد: (على )كه اسم وصى و جانشين حضرت محمد صلى الله عليه وآله وسلم است اميرالمؤمنين عليه السلام فرمودند: من وصى و جانشين حضرت محمدم صلى الله عليه وآله وسلم مرد يهودى( پس از شنیدن این مطلب و دیدن معجزه آن حضرت در طول مسیر ) به حقّانيت آن حضرت اعتراف كرد و اسلام آورد. کتاب احادیث الطلاب ص 350 https://eitaa.com/KashkulJudy

خليفه اول زنى را كشت و اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام او را زنده كرد. سلمان فارسى روايت كرده كه زنى از انصار بنام اُمُّ فَرْوَة حاضر به بيعت با خليفه اول نشد وهمواره از خلافت اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام تعريف و تمجيد مى‏ كرد، چون خبر به خليفه رسيد او را احضار كرد و گفت اى دشمن خدا آيا مخالفت مى‏ كنى با جماعت مسلمين كه اجتماع كردند بر خلافت من، فَما قَوْلُكِ فى اِمامَتى، قالَتْ ما اَنْتَ بِإِمامٍ (سخن تو چيست درباره امامت من، زن گفت تو امام و خليفه نيستى) خليفه اول گفت: ما تَقُولِينَ فى عَلِىٍّ، قالَتْ... هُوَ اِمامُ الْأَئِمَّةِ وَ وَصِىُّ الْأَؤْصِياء (درباره على‏ عليه السلام چه مى‏ گويى؟ زن گفت او امام امامان است و خليفه اوصياى خداوند است) خليفه چون چنين شنيد گفت: اُقْتُلُوها فَقَدِ ارْتَدَّتْ (او را بكشيد زيرا كه او مرتد و كافر شده است، زن را بردند و او را كشتند.) اميرالمؤمنين على‏ عليه السلام در آن هنگام در مزرعه خود مشغول به كار بود كه خبر كشته شدن اُمُّ فروة را دادند، چون خبر را شنيدند، دست از كار كشيد و به سوى قبر او آمد و به بالاى قبر ايستاد و دست به آسمان بلند كرد و فرمودند: يا مُحْيِىَ النُّفُوسِ بَعْدَ الْمَوْتِ، وَ يا مُنْشِى‏ءَالْعِظامِ الدّارِساتِ، اَحْىِ لَنا اُمُّ فَرْوَةَ، وَ اجْعَلْها عِبْرَةً لِمَنْ عَصاكَ (اى زنده كننده نفوس بعد از مرگ، و اى بوجود آوردنده استخوانهاى پوسيده، اُمُّ فروة را براى ما زنده كن و او را سبب عبرت كسى قرار بده كه تو را نافرمانى و سرپيچى كرد) در اين حال ام فروه از قبر خارج شد در حالى كه لباسى از ديباى سبز بخود پيچيده بود و چون چشمش به امام‏ عليه السلام افتاد گفت: يا مَوْلاىَ اَرادَ ابْنُ اَبى قُحافَةَ اَنْ يُطْفِئَ نُورَكَ (اى مولاى من خليفه خواست نور امامت تو را خاموش كند) ولى خداوند جز نورافشانى امامت و ولايت تو اراده‏ اى ندارد چون خبر زنده شدن ام فروه به خليفه اول و دوم رسيد تعجب كردند، وَرَدَّها اَمِيرُالمؤمنين‏عليه السلام اِلى زَوْجِها وَ وَلَدَتْ غُلامَيْنِ لَهُ، وَ عاشَتْ بَعْدَ عَلِىٍّ عليه السلام سِتَّةَ اَشْهِرُ، اميرالمؤمنين‏ عليه السلام ام فروه را به شوهرش برگردانيد و او بعد اين جريان 2 پسر آورد و 6 ماه بعد از شهادت على‏ عليه السلام هم زنده بود. کتاب احادیث الطلاب ص 352 https://eitaa.com/KashkulJudy

چرا نام علی (ع) در قرآن نیامده؟! عالم سنی: اگر علی (ع) خلیفه بلافصل پیغمبر (ص) است لازم بود این مطلب و نام علی (ع) در قرآن مجید بیان و ذكر گردد، تا مسلمانان در این مورد دچار اختلاف نشوند. عالم شیعی: اولاً، مسأله خلافت علی (ع)، توسط پیامبر (ص) آن قدر تكرار و تأكید شده بود كه این مسأله امری عادی شده بود و لذا نیازی به حكم الهی در قرآن نیست. ثانیاً، باید توجه داشت كه مسأله ولادت و خلافت علی (ع) معیار شناخته شده مؤمنان واقعی از دیگران بوده است. ثالثاً، اشكال بر این كه چرا نام علی (ع) در قرآن نیامده وارد نیست، زیرا نام هیچ كدام از خلفاء و اصحاب پیامبر (ص) در قرآن ذكر نشده، جز نام «زید بن حارثه» كه به مناسبت ازدواج پیامبر (ص) با «زینب» همسر سابق زید، سخن از او به میان آمده است.[1] عالم سنی: همان گونه كه نام زید در قرآن به مناسبت یك حكم فرعی ذكر شده، لازم بود نام علی (ع) نیز به مناسبت بین یك حكم اصلی و مهم (یعنی امامت و خلافت پس از پیامبر (ص) ) ذكر شود. عالم شیعی: اگر نام علی (ع) ذكر می‌شد، نظر به این كه دشمنان آن حضرت بسیار و تعداد قرآنها در آن عصر، بسیار اندك بود، ‌قطعاً قرآن را تحریف كرده ونام او را از قرآن، حذف می‌كردند. پس بهتر بود كه مقام رهبری آن حضرت با اوصاف ذكر گردد! چنان كه شیوه قرآن، پرداختن به كلیات است ولی مصادیق آنها توسط پیامبر (ص) مشخص می‌گردد. ده‌ها بلكه صدها آیه در قرآن، در وصف علی (ع) وارد شده است: مانند: آیه ولایت (مائده، 55)، آیه اطاعت (نساء، 59)، آیه مباهله (آل عمران، 161)، آیه تطهیر (احزاب، 33)، آیه بلاغ در غدیر خم (مائده، 67)، آیه إكمال (مائده، 3) و...[2] كه هر كدام از این آیات، با توجه به شأن نزول و احادیثی كه از طرق شیعه وسنی از پیامبر اكرم (ص) نقل شده در راستای امامت و خلافت بلافصل امام علی (ع) نازل شده‌اند؛ با توجه به این كه قرآن می‌فرماید: «وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا»؛[3] آن چه را كه رسول خدا (ص) برای شما آورد و به شما امر كرد، آن را دریافت كنید و انجام دهید و آن چه را كه از آن نهی كرده، در انجام آن باز ایستید، و آن را انجام ندهید. و مطابق حدیث ثِقْلین، كه همه مسلمانان آن را قبول دارند پیامبر (ص) فرمود: «دو چیز گرانقدر در میان شما می‌گذارم: 1. قرآن؛ 2. عترت و اهل بیت خود را. و مطابق روایات متعدد شما، فرمود: دو چیز را باقی می‌گذارم: 1. قرآن؛ 2. سنّتم را. بنابراین باید به سنت یعنی گفتار پیامبر (ص) گوش فرادهیم و آن را بپذیریم، اینك می‌گوییم، آیات مذكور، بر اساس سنت پیامبر (ص) در شأن علی (ع) نازل شده‌اند، بنابراین قرآن مجید، امام علی (ع) را امام و جانشین بلافصل پیامبر (ص) معرفی كرده است، گر چه طبق مصالحی‌، نام آن حضرت در قرآن نیامده است. مانند این كه در تمام قرآن، تنها در چهار مورد، نام پیامبر (محمد (ص)) و یك بار نام احمد (ص) آمده، ولی صدها بار، با وصف از آن حضرت یاد شده است. و مانند این كه از صد و بیست و چهار هزار پیامبر، فقط نام چند تن از آنان در قرآن ذكر شده است. حاكم سنی: اكنون اگر بنا باشد، از یكی از پنج مذهب (حنفی، حنبلی، مالكی، شافعی و جعفری) پیروی كنیم، پیروی از كدامیك بهتر است؟ عالم شیعی: اگر بخواهیم منصفانه قضاوت كنیم،باید بگوییم مذهب جعفری صحیح‌ترین مذاهب است و به پیروی سزاوارتر. زیرا تنها مذهبی كه از مكتب امام صادق (ع) و اهل بیت پیامبر (ص) می‌باشد، تشیع است و آن حضرت چون از خاندان رسول اكرم (ص) است، آگاه تر است به احكامی كه پدرش رسول اكرم (ص) آورده است. مع ذلك، بد نیست كه بدانید پیروی از مذهب تشیع از نظر برخی علمای اهل تسنن جایز دانسته شده است. شیخ «محمود شلتوت» استاد اكبر دانشگاه الازهر مصر در فتوای تاریخی خود می‌نویسد: «اِنّ مذهبَ الجعفریّه المعروف بِمذهبِ الشَیعَهِ الأمامیَّهَ الأثنی عَشَرِیّه، مَذهبٌ یَجوزُ التَّعبُّدُ بهِ شرعاً، كسائرِ مذاهبِ أهلِ السُّنَّهِ، فینبَغی للمُسلمینَ أن یَعْرِفوا ذلكَ، و اَن یَتَخَلَّصُوا مِنَ العَصَبِیَّهِ بِغَیر الحقَ لمذاهبٍ مُعَیّنَهٍ فما كانَ دینَ الله و ما كانَتْ شریعَتَهُ بتابعهٍ لمذهبٍ، او مقصُورهٍ علی مذهبٍ، فالكلُّ مُجْتَهِدونَ مَقبولُونَ عِنداللهِ تعالی یجوزُ لِمَن اَهْلاً لِلنَّظَرِ و الإجتهاد تقلیدُهم و العَمَل بِما یُقَرِّرُونهُ فی فِقْهِهِم و لا فَرْقَ فی ذلكَ بینَ العِباداتِ و العباداتِ و المُعامِلات.[4] همانا مذهب جعفری، معروف به مذهب شیعه دوازده امامی، مذهبی است كه تعبّد (اعتقاد و پیروی) به آن، مانند سایر مذاهب اهل تسنن، شرعاً جایز است. بنابراین بر مسلمانان سزاوار است كه به این مطلب آگاه شوند، و از تعصّب بیجا به مذاهب مخصوصی، پرهیز كنند، و تعصب در پیروی از مذهب خاصی نداشته باشند. همه (علمای بزرگ این مذاهب) مجتهدند، و فتوای آنها در پیشگاه خداوند قبول است، و افرادی

که مجتهد نیستند، می‌توانند از آنها تقلید نمایند، و به احكام آنها كه در فقه خود، مقرر نموده‌اند، عمل كنند، و در این راستا، فرقی بین عبادات و معاملات نیست. دانشمندان و اساتید بزرگی از اهل تسنن مانند: «محمّد فخّام»، استاد سابق دانشگاه سابق الازهر، «عبدالرحمن النّجاری»، مدیر مساجد قاهره، «عبدالفتاح عبدالمقصود» استاد ونویسنده زبردست مصری و... فتوای مذكور شیخ محمود شلتوت را تأیید كرده‌اند. محمد فَخّام می‌نویسد: خداوند شیخ شلتوت را رحمت كند، كه به این مطلب بسیار بلند و پراهمیت توجه كرد، و آن فتوای جاودانه و قهرمانانه و صریح خود را داد كه: عمل به مذهب شیعه دوازده امامی، نظر به این كه یك مذهب فقهی اسلامی است و بر اساس قرآن و سنت و دلیل استوار پی‌ریزی شده است جایز است. عبدالرحمن النّجاری می‌نویسد: ما هم اكنون بر اساس فتوای شیخ شلتوت، فتوا می‌دهیم بی‌آن كه فتوای خود را به مذاهب چهارگانه اهل تسنن، منحصر سازیم، شیخ شلتوت، امام و مجتهد است و رأی او هماهنگ با عین حقیقت می‌باشد. عبدالفتاح عبدالمقصود می‌نویسد: مذهب شیعه دوازده امامی، شایستگی آن را دارد كه در ردیف مذاهب اهل تسنن، پیروی گردد، و بر اهل تسنن هیچ گونه ایراد و انتقادی نیست كه از مذهبی پیروی نماید كه در سایر مذاهب برتری دارد؛ وقتی دریافتیم كه منبع اصلی آن مذهب (شیعه) حضرت امام علی (ع) باشد، همان كسی كه بعد از رسول خدا (ص) از همگان به دین اسلام، آگاه‌تر بود. ______________ [1] . « فَلَمَّا قَضى زَیْدٌ مِنْها وَطَراً زَوَّجْناكَها »؛ احزاب، 37. [2] . برای اطلاع از این آیات به كتاب دلائل الصدوق، ج 2، ص 73 تا 321 مراجعه كنید كه 282 آیه در آن كتاب، در این راستا، ذكر شده است. [3] . حشر، 7. [4] . مجله رساله الاسلام، ارگان رسمی «دار التّقریب بین المذاهب الاسلامیه بالقاهره»، شماره 3، ص 227، سال 1379 هـ .ق. https://eitaa.com/KashkulJudy