🖋 حواشی ✒️ ✏️ یادداشت کتاب ((طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن)) 6⃣ 📝 #استاد_کاظم_زاده ____________________________ 🗓 هفته پنجم: 📕 بخش توحید: درس (١٠) و (١١) -------------------------------------------- 💠 اولین #امتداد_اجتماعی_توحید در اندیشه استاد خامنه ای در این دو درس بحث می شود. ❇️ توحید که در دو درس قبلی جایگاهش در جهان بینی و ایدئولوژی اسلام روشن شد، حال بناست که در سازمان بخشی اجتماعی نقش آفرین باشد و بازتعریف شود. ◀️ اولین توصیف توحید در جامعه، توحید در #اطاعت و فرمان برداری است. اینکه بناست در جامعه، اراده و خواست چه کسی اجرایی شود. چه قوانینی به عنوان قانون اساسی یک جامعه پذیرفته شود. چه کسی حاکم باشد و حق حاکمیت از آن کیست؟ در نقطه مقابل اراده و خواست چه کسانی را نباید پذیرفت؟ مقابل چه قوانینی باید ایستاد؟ چه کسانی حق حاکمیت ندارند؟ اولین بند قطعنامه توحید در ساخت یک جامعه توحیدی این است که اطاعت بی چون و چرا یعنی عبودیت از آن خداست. اولین مساله در توحید اجتماعی این است که از چه کسی می خواهید تبعیت کنید؟ اراده تان را تحت اراده چه کسی تعریف می کنید؟ 🌀 البته در این دو درس بیشتر تمرکز بر روی جنبه سلبی توحید شده است و عبودیت و اطاعت غیر خدا نفی می شود. 🔴 عدم اطاعت از #طاغوتهای_اجتماعی که در ادبیات طرح کلی، #شیطان نامیده می شوند، اولین اصل از اصول اجتماعی توحید است. این عدم تبعیت از دشمنان جبهه حق که در لسان قرآن #جهاد_کبیر نامیده می شود، در منظومه فکری رهبری ذیل توحید و به عنوان بسط اجتماعی توحید تعریف می شود. 🔘 بر این اساس، مبارزه با طاغوتهای اجتماعی که مصداق امروزین آن شبکه استکباری آمریکایی و صهیونیستی است، کاملا رنگ و بوی توحید و بندگی خدا می گیرد و به عنوان یک #بندگی_تمام_عیار معنا می شود. ☑️ #دشمن_شناسی در اندیشه رهبری، یک راهبرد سیاسی صرف نیست، اصالت و رنگ و بوی بندگی و توحید دارد. _________________ 📌 پی نوشت: در مورد تفسیر آیه فَلا تُطِعِ الْكافِرينَ وَ جاهِدْهُمْ بِهِ جِهاداً كَبيراً دو نظر راجع به ضمیر در «به» وجود دارد خود ایشان این دو احتمال را این طور مطرح کرده اند: در تفاسیر گفته‌اند مراد از این ضمیر «بِه‌»، قرآن است، با اینکه حالا کلمه‌ی قرآن در عبارت نیامده است که ضمیر به آن برگردد لکن، هم مرحوم طبرسی در «مجمع‌البیان» [گفته است‌]، هم مرحوم علّامه‌ی طباطبائی؛ مرحوم علاّمه‌ی طباطبائی میگویند سیاق کلام نشان میدهد که مراد از «بِه‌» یعنی «بالقرآن»؛ اما یک وجه اوضحی در اینجا وجود دارد که «فَلا تُطِعِ الکٰفِرینَ وَ جٰهِدهُم بِه‌»، یعنی «بعدم الاطاعة»؛ عدم‌الاطاعة یعنی آن مصدری که فعل از آن انشقاق پیدا [میکند] و مستتر در آن فعل است؛ فَلا تُطِعِ الکٰفِرینَ وَ جٰهِدهُم بِه‌، یعنی به این عدم‌الاطاعة، جِهادًا کَبیرًا؛ پس عدم‌الاطاعة شد جهاد کبیر؛ این معنا اقرب به ذهن است. (۹۵/۳/۶) #سیر_مطالعاتی_صراط (منظومه فکری مقام معظم رهبری) #طرح_کلی_اندیشهٔ_اسلامی_در_قرآن #بسته_پشتیبان #مکتوب 📝📝 خانه طلاب جوان 🔰🔰 http://eitaa.com/joinchat/2731802626C6597703c2f