عبد یا آزاد؟ آزاد: رهایی عبد: بنده،غلام صدای ساز و آواز بلند بود. هر کس که از نزدیک آن خانهء با شکوه می گذشت، میتوانست حدس بزند که در درون خانه چخبر است! بساط عیش و میگساری پهن بود و جام شراب پیاپی نوشیده میشد. زنی که در آن خانه خدمت میکرد، بیرون آمد تا زباله ها را را در کنار بریزد. در همین لحظه مردی کع آثار عبادت از چهره اش نمایان بود، از آنجا گذشت. از آن زن پرسید: صاحب این خانه بنده است یا آزاد؟ زن گفت: آزاد. صاحب چنین خانه‌ای که بنده نیست! آن مرد گفت: معلوم است که آزاد است. اگر بنده می بود، بندگی می کرد و حرمت صاحب خود را نگه می داشت و این بساط را پهن نمی کرد. رد و بدل شدن این سخنان موجب شد که خدمتکار مدت بیشتری در بیرون خانه مکث کند. هنگامی که برگشت، اربابش پرسید: «چرا معطل کردی؟» خدمتکار ماجرا را تعریف کرد و گفت که، مردی با چنین وضع و شمایلی میگذشت و چنان پرسشی کرد و من چنین پاسخی دادم. شنیدن ماجرا، صاحبخانه را چند لحظه در اندیشه فرو برد جملهء « اگر بنده می بود، بندگی می کرد و حرمت صاحب خود را نگه می داشت» چون تیری بر قلبش نشست و او را تکان داد. یکباره از جا برخاست و به خود مهلت پوشیدن کفش را نداد. با پای برهنه به دنبال گوینده سخن رفت. دوید تا خود را به گوینده سخن که امام موسـی کاظم(علیه السلام) بود، رساند. در حضور امام توبه کرد و تا زنده بود به پیمان خویش وفادار ماند. بشر بن حارث که تا آن روز در زمرهء اشراف زادگان و عیاشان قرار داشت، در سلِک مردان پرهیزکار و خداپرست در آمد. #داستان_راستان #بازگشت.توبه