اَشك؛ از همان دسته حرف‌هایی که گفته نمی‌شود.

قدم قدم ، مع العلم كل منايَ أن أمضي إلى الحرم ..

همین بس که خیابونِ مشتاقیه رو مشایه خوندم.

یه مدت نه چندان کوتاهی میشه که آسمون ابرهای شفاف و زلالش رو به رخم نمیکشه. باید به جمله‌ی « غافل مشو از یادِ من » اشاره کرد.

ما را عجب غمیست که گفتن نمی‌توان ..

هر انسان حامل یک کربلاست عاشورا انسان را به انسان معرفی کرد. آنچه در اشقیای کربلا بود، در همه موجود است. آنچه در شهدای کربلا بود نیز به همین صورت. هر انسان حامل کربلاست؛ هر زمان حق می‌گوید و برای حق کار می‌کند، امام حسینِ وجودش را بر کرسیِ خلافت پذیرفته است و هر زمان غضب و شهوت را ترجیح می‌دهد، به منظور آن است که یزید را برای کرسی وجودش برگزیده. وقتی انسان جناح‌گرایی می‌کند، به یزید‌بن‌‌معاویهٔ وجودش گفته: «کرسی خلافت در انتظار توست» و زمانی پا بر روی تعصبات و گرایش جناحی خود می‌گذارد، به حسینِ وجودش گفته: «بفرمائید!» | آیینهٔ‌تمام‌نما