#برشی_از_یک_کتاب چگونه کودک را به رعایت نظم و انضباط عادت دهیم⁉️ برای برقراری نظم و انضباط دو نکته ی بسیار مهم را رعایت کنید: 📌پشتکار داشته باشید و قوانینی را که تعیین کرده اید، تغییر ندهید. بهتر است، والدین با یکدیگر اتفاق نظر داشته باشند؛ به این معنا که یک کلام بوده و یک روش و قانون را برقرار کنند و به هیچ وجه اجازه ندهند لطمه ای به قوانین وارد آید. در اکثر موارد کودک برای لغو یا تغییر قوانین، از والدی که وقت کمتری را با وی می گذراند، استفاده می کند؛ بنابراین اگر نقش والد بهتر را بازی کنید، در واقع رعایت نظم و انضباط را منتفی کرده اید. 📌اگر کودک قانون شکنی کرد، برقراری نظم را به تعویق نیندازید و در کوتاهترین زمان اقدام های لازم را برای کنترل شرایط به عمل آورید. کودکانِ نوپا حافظه ی طولانی مدت ضعیفی داشته و مسائل را سریع از یاد می برند. از طرفی برای آنکه رفتار مناسب و پسندیده ای داشته باشند، باید نظم را فرا گرفته و آن را رعایت کنند. به همین دلایل نباید بین قانون شکنی کودک و اقدام شما برای حفظ نظم، فاصله ی زیادی وجود داشته باشد؛ در غیر اینصورت آنان نظم مورد نظرتان را رعایت نخواهند کرد. 📚 برگرفته از کتاب مادر کافی ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️لحن قاطع وقتی فرزندتان مرتکب خطایی شد، باید با لحنی قاطعانه با او صحبت کنید؛ 📌به سمت او بروید و از همان جا که ایستاده اید، بر سرش فریاد نزنید. 📌خم شوید، به اندازه ای که هم قد او شده و بلندی قامتِ شما، او را نترساند و مستقیم به چشمهایش نگاه کنید (برقراری ارتباط چشمی)؛ چرا که اگر از بالا به او دستور بدهید، حرفتان را نادیده می گیرد. 📌اگر خواست رویش را برگرداند و برود، دست های او را بگیرید تا مستقیم به شما نگاه کند. برای این منظور به او بگویید:«لطفا به من نگاه کن.» 📌نباید در لحن صدا و حرکات شما اثری از خشونت و تهدید وجود داشته باشد. 📌با لحنی آرام، قاطع و محکم صحبت کنید. بهتر است این لحن را با عصبانیت، تهدید، تطمیع، و معامله اشتباه نگیرید. 📌به آرامی، روشنی و با لحنی آمرانه به او بگویید چه کار خطایی انجام داده است:« اجازه نداری کسی رو بزنی و ازت می خوام دیگه این کار رو تکرار نکنی.» 📚 برگرفته از کتاب مادر کافی ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب موارد نادیده گرفتن نظم و انضباط 📌وقتی کودک، بیمار است یا در دوره ی نقاهت به سر می برد. 📌هنگامی که مطمئن نیستید، چه کسی خطاکار است. 📌زمانی که کودک از نتیجه ی رفتار نامناسبی به شدت جا خورده، ترسیده و یا به طور کامل پشیمان است. 📌اگر همه چیز به هم ریخته و درهم و برهم است. 📌وقتی فرزندتان یک بار دیگر هم در این مورد تنبیه شده است. 📚 برگرفته از کتاب مادر کافی ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️کوتاهی در تربیت و ادب کردن ✍🏻«من والدِ پریشان و آشفته ای با یک فرزند هستم و تمامی اشتباهاتی را که ممکن است مرتکب شده ام؛ بیش تیماری، دخالت بیش از حد، قصور در تربیت کردن. حالا من از دست پسر یازده ساله ام خون گریه میکنم، چون خیلی تنهاست. نسبت به سنش نابالغ است، وقتی با بچه های هم سن و سال خودش بازی می کند یا کاری انجام می دهد، آنقدر بی ادب و بدون کنترل است، که روی اعصاب همه آنها راه می رود. مرتب دستش می اندازند، چه کار کنم؟!» 📌همه ی بچه ها بانمک، مکار و قوی هستند؛ اما تک فرزندها به خصوص برای والدین خود، خیلی بیشتر مورد توجه و قانع کننده هستند. والدین تک فرزندها می توانند آنقدر عاشق فرزند خود باشند که حتی تحمل یک لحظه ناراحتی بچه و اینکه بچه حتی یک لحظه آنها را دوست نداشته باشد، ندارند.ادب کردن یا ایجاد محدودیت برای تک فرزند ممکن است به مثابه تنبیه کردن خودمان باشد، یعنی خودمان بیشتر ناراحت شویم. 📚 برگرفته از کتاب پیامدها و مشکلات تک فرزندی ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب دعوای کودکان ⛔ درگیری های جزئی کودکان را نادیده بگیرید و در هر موردی دخالت نکنید؛ زیرا بچه ها بعضی از مسائل را به شیوه ی خودشان حل خواهند کرد. ⛔اگر مجبور به مداخله شدید، به هیچ وجه دنبال مقصر نباشید، زیرا در این قبیل موارد، هر دو مقصرند.هرگز با تعیین مقصر، کودکِ دیگر را از خطایی ک مرتکب شده است، تبرئه نکنید. ⛔در صورتی که رفتارهای خشونت‌آمیز و پرخاشگرانه در حال شکل گیری باشند، بلافاصله مداخله کرده و از روشِ «در صورت تکرار این کارِ بد، تنبیه خواهی شد.» استفاده کنید. ⛔اگر این شیوه مؤثر واقع نشد، از روش دور کردن استفاده کنید. ⭕این نکته را برای کودکان روشن کنید که به هیچ وجه رفتارهای خشونت‌آمیز، خطرناک و آسیب زا را نمی پسندید و تحمل نخواهید کرد؛ علاوه بر آن هر نوع اعمال خشونت و کتک کاری ممنوع است❌ 📚 برگرفته از کتاب مادر کافی ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب مشکل کابوس های شبانه ♦️تمام بچه ها گاهی کابوس می بینند و برخی مواقع نیز از تاریکی می ترسند؛ که البته ترس از تاریکی گذراست. خردسالان اغلب هنگام بیماری(بخصوص همزمان با تب، یا در صورت نگرانی و تنش در خانواده مثل نخستین روزهای پس از ورود به مهد) کابوس می بینند. ♦️اگر فرزندتان دچار کابوس شد، او را به رختخوابش بازگردانید، کمی شکم یا پشتش را ماساژ دهید و با صدای (ش،ش،ش) او را آرام کنید؛ کنارش بمانید تا اضطرابش برطرف شود و آرامش پیدا کند. ترس های کودک را همیشه باور داشته باشید، ولی خودتان از آن نهراسید. ترس های خودتان را نیز جدی بگیرید و اقدام های لازم را برای رفع آن انجام دهید؛ زیرا این ترس به بچه ها منتقل می شود. 📚 برگرفته از کتاب مادر کافی ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ارتباط مستقیم میان احساس کودکان و رفتار آنها ♦️وقتی کودکان احساس خوبی داشته باشند، درست رفتار می کنند؛ چطور به آنها کمک کنیم که احساس خوبی داشته باشند❓ با پذیرش احساسات آنها. ❌مشکل: والدین معمولا پذیرای احساسات کودکان خود نیستند، مثلا: «این احساس واقعی تو نیست.» «تو فقط به این خاطر این حرف را میزنی که خسته ای!» «دلیلی نداره که ناراحت باشی.» ✍🏻انکار دائم احساسات می تواند باعث سردرگمی و خشم بچه ها شود؛ و همچنین به آن ها یاد می دهد که نه احساسات خود را درک کنند و نه به آن اعتماد داشته باشند. 📌مثال عینی: لوکیشن ۱ کودک: مامان من خسته ام. مادر: فکر نکنم خسته باشی، همین حالا از خواب بیدار شدی. کودک با صدای بلندتر: اما من خسته ام. مادر: تو خسته نیستی، فقط کمی خوابت میاد. بیا لباستو بپوش. کودک ناله کنان: من خسته ام! لوکیشن ۲ کودک با همان حالت قبل: مامان اینجا خیلی گرمه. مادر: هوا سرده، ژاکتتو بپوش. کودک: نه، من گرممه. لوکیشن ۳ کودک: این برنامه تلویزیونی خسته کننده س. مادر: نه نیست، خیلی هم جالبه. کودک: مسخره س. مادر: آموزنده س. کودک: آشغاله. مادر: اینطور حرف نزن! 📚برگرفته از کتاب به بچه ها گفتن، از بچه ها شنیدن ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️روش تربیتی "بهترین دوست" ✍🏻رشد بیشتر، حریم بیشتر 👈🏻حال تصدیق می‌کنید که کودکان به‌درستی نمی‌دانند که در کدام نقطه حریم آن‌ها تمام و حریم شما آغاز می‌شود. بنابراین انتظار داشته باشید که آن‌ها بخواهند حریم خود را وسعت دهند و قلمرو خود را بزرگ‌تر کنند. آن‌ها دوست ندارند فورا با کسی شریک شوند. اما به صحبتهای من خوب توجه کنید. من نمی گویم که اجازه دهید آنها بی قید و بند باشند و بدون هیچ محدودیتی خودخواهانه رفتار کنند. منظور من درست برعکس این است. بخشی از مسئولیت ما این است که با نشان دادن جایگاه فرزندانمان حریمی برای آنها ایجاد کنیم. یعنی فضایی در اختیارشان قرار دهیم و اجازه دهیم از آن خودشان باشد. اما یک معنی دیگر آن این است که به آنها نشان دهیم چه بخشی به آنها تعلق ندارد. بی‌تردید آنها دوست ندارند شما حدود را تعیین کنید، اما مبارزه برای حریم خصوصی بخشی طبیعی از رشد سالم است. 📚 برگرفته از کتاب تربیت بدون فریاد ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️روش تربیتی "بهترین دوست" ✍🏻والدین صرفا گمان می‌کنند از وجود فرزندان خود لذت می‌برند و آنچه بیش از همه به نفع آن‌هاست، برایشان انجام می‌دهند. آن‌ها عاشق این هستند که اوقاتی را با فرزندانشان سپری کنند و لحظه‌های نادری که با آن‌ها ارتباط نزدیک برقرار می‌کنند، برایشان فوق‌العاده ارزشمند است. این نزدیکی، به‌ویژه در سنین کودکی، تا حدود زیادی جذاب است. زیرا بعدها این لحظه‌ها به‌صورت نامنظم و گذرا درمی‌آیند. همه ما به دنبال لحظه‌های سرشار از محبت و حتی دوستی با فرزندانمان هستیم اما این شیوه تربیتی چه تأثیری بر خانواده می‌گذارد؟ پاسخ این است که وقتی این شیوه زیاد اعمال شود تلاش والدین را برای تعیین جایگاه افراد خانواده خنثی می‌کند؛ زیرا دیگر از مسند اقتدار برخوردار نیستند. وقتی والدین همواره در پی آن‌اند که نیازهای عاطفی فرزندانشان را تأمین کنند، دیگر کودکان برای ثبات و راهنمایی به والدین خود نگاه نمی‌کنند. وقتی از این زاویه به روش تربیتی «بهترین دوست» نگاه می‌کنیم، مضر بودن آن را درمی‌یابیم. 📚 برگرفته از کتاب تربیت بدون فریاد ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️روش تربیتی "بهترین دوست" ✍🏻شما عاشق فرزندانتان هستید. دوست دارید کنار آن‌ها باشید و اوقات خوشی را باهم سپری کنید و نیز عاشق لحظه‌های شگفت‌انگیزی هستید که با آن‌ها ارتباط شخصی برقرار می‌کنید. والدین به علت این عواطف عمیق، معمولا در اعمال مقررات کوتاه می‌آیند. به‌عنوان یک درمانگر هرگاه بین والد و فرزندی با الگوی ارتباطی«بهترین دوست» مواجه می‌شوم، پرچم قرمز🚩 را هم کنارش می‌بینم. ناگفته نماند که پرچم قرمز🚩 صرفاً به خاطر آسیبی که این روابط به کودکان وارد می‌کند نیست. درست است که این روابط آسیب زیادی به آن‌ها می‌زند، پیش از من هم دراین‌باره بسیار سخن گفته‌اند. ✍🏻اما من پرچم قرمز🚩 را به علت آسیبی می‌بینم که به الگوی ارتباطی والد- فرزند وارد می‌شود. والدینی که به روش ارتباطی بهترین دوست متوسل می‌شوند، سعی می‌کنند اعتبار و پذیرشی را که از والدین خود دریافت نکرده‌اند و در حال حاضر هم نمی‌توانند از ارتباط با خود یا بزرگ‌سالان همسال خود دریافت کنند، از طریق فرزندانشان جبران کنند... 📚 برگرفته از کتاب تربیت بدون فریاد ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب تصور کنید؛ مادری که مدام با اضطراب و وحشت، از کودکش مراقبت می کند و به هیچ چیز دیگری _حتی خودش_ توجه نمی کند، چه پیغامی به کودکش می دهد؟ در عمل به او می گوید:«دنیا محل بسیار خطرناکی است و باید منتظر فاجعه بود،همواره باید در کنار یکدیگر بمانیم زیرا هر لحظه ممکن است گرگ یا خرسی در کمین؛ یا زلزله یا طوفانی در پیش باشد.» به خاطر بسپارید؛ ✍🏻مادرِ مضطرب بدون حضور کودک احساس آرامش نمی کند، حتی اگر مطمئن باشد که هیچ خطری فرزندش را تهدید نمی کند. 📚برگرفته از کتاب مادر کافی ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭.•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️طی چند روز آینده، یک بار سری به اتاق خواب بچه‌هایتان بزنید و از قفسه کتابشان نسخه‌ی کهنه شده‌ی «بهترین قصه‌ها برای بچه‌ها» را برداشته و در آن قصه «لباس جدید امپراطور» را پیدا کنید. قهوه‌ای برای خودتان درست کنید و شروع کنید به خواندن. وقتی به آنجا رسیدید که پسربچه فریاد می‌زند:«پادشاه لخت است!» آن صداقت را جرعه جرعه بنوشید و بگذارید که در عمق جانتان نفوذ کند. قهوه را زمین بگذارید. به خیابان بدوید و فریاد بزنید:«مادر بودن سخت است!» 📚 برگرفته از کتاب مادر شصت دقیقه ای ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️زیر باران در صف ایستاده‌ایم، اما در نهایت وارد سینما می‌شویم. در حالی که دست دو بچه یک پاکت ذرت بو داده و یک گالن نوشابه در دستمان است. کمی دیر رسیدیم و برای نشستن در جای خود مجبور شدیم، مردم را از صندلی‌هایشان بلند کرده و به خاطر این کار عذرخواهی کنیم. بالاخره کاپشن‌ها را درآوردیم و به همراه بچه‌ها سر جایمان نشستیم. ده دقیقه تبلیغات، پنج دقیقه تبلیغ فیلم‌های روز و بالاخره نمایش اصلی! 📚 برگرفته از کتاب پدر شصت دقیقه ای ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️اعتماد به کودکان برای این که خودشان در لیوان نوشیدنی بریزند، برای بسیاری از والدین امری غیر قابل تصور است؛ اما این کار مهارتی است که باید به چند بخش تقسیم شود و در قالب تمرینی جذاب آموخته شود. اگر پارچ دسته‌دار اندازه‌ی کودک برای او تهیه کنید که درست به اندازه‌ی دست‌های کوچکش باشد تا وقتی هم که پر شد، بیش از حد سنگین نشود، آن گاه تبحر یافتن او در ریختن نوشیدنی بسیار آسان‌تر می‌شود. وقتی برای گام اول به او آموزش دهید که چیز جامدی مانند عدس یا برنج نپخته را از یک پارچ کوچک به پارچ دیگری بریزد، در این صورت کل فرایند آسان‌تر هم می‌شود. برای این تمرین که اولین تمرین به شمار می‌رود، پارچ‌های بسیار کوچک، مانند همان‌هایی که برای خامه استفاده می‌شود، بهترین اندازه را دارد. استفاده از پارچ چینی یا شیشه‌ای، به جای پارچ پلاستیکی، کودکتان را به استفاده‌ی دقیق‌تر و محتاطانه‌تر، ترغیب می‌کند. گذاشتن سینی رنگی زیر پارچ‌ها هم ایده‌ی خوبی است؛ به این صورت که عدس‌ها یا برنج‌هایی که روی آن می‌ریزند، به راحتی دیده می‌شوند و زمانی که تمرین به پایان رسید به راحتی می‌توان آن‌ها جمع کرد. به کودکتان نشان دهید چگونه دستگیره‌ی پارچ را با هر دستی که بیشتر راحت است، بگیرد. به او بگویید چگونه پارچ را زیر پارچ دیگری که با آن یکی دستش نگه داشته، بگذارد. این کار به او حداکثر کنترل را می‌دهد. تمرین او ریختن عدس یا برنج خشک از یک پارچ به پارچ دیگر است. او سپس باید با پارچ دیگر این فرایند را تکرار کند. 📚 برگرفته از کتاب کودکی حیرت انگیز به روش مونته سوری ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️همۀ بچه‌ها با استعداد هستند؛ ولی همۀ آن‌ها هر استعدادی را ندارند. به‌ ندرت پیش می‌آید ورزشکاری، موسیقیدان هم باشد؛ و یا ریاضیدانی، نقاش باشد. و یا بعید است که یک مهندس، سیاستمدار باشد. حس شادی و رضایت را در کارهایی پیدا کنیم که در آن‌ها استعداد داشته باشیم و تمایل ذاتی به‌ سمتشان داشته باشیم. اگر قبل‌ از هر اقدامی، و به‌جای ثبت‌ نام‌ کردن فرزندانمان در هر‌ کلاسی که به‌ دستمان می‌رسد، استعدادهای ذاتی آن‌ها را پیدا کنیم، خدمت بزرگی به آن‌ها می‌کنیم. 👈🏻برای فهمیدن این استعداد، با قراردادن او در معرض انتخاب‌های تا حد امکان زیاد، تحقیقاتتان را شروع کنید. توجه داشته باشید که من نگفتم او را در کلاس‌ها یا جاهای مختلف ثبت‌نام کنید؛ به‌ جای این کار، او را برای تماشای مسابقات فوتبال، مشاهدۀ کنسرت‌ها و موسیقی‌های مختلف و دیدن نقاشی‌های موزه‌های هنری ببرید. به دخترتان دقت کنید تا ببینید چه‌ زمانی چشمانش برق می‌زنند، به نظرات و برداشت‌هایی که از آن اتفاق دارد خوب گوش کنید و از او بپرسید که آیا باز‌ هم دلش می‌خواهد به آن مکان برود؟ 👈🏻اینکه او هیجان‌زده هست یا نه به شما پاسخ را نشان می‌دهد. آیا مجذوب آن جایی که او را برده‌اید شده و با‌ اشتیاق می‌خواهد تجربۀ بیشتری از آن جا داشته باشد؟ و یا بی‌توجه به راه خود ادامه می‌دهد تا کار دیگری برای انجام‌ دادن پیدا کند، برای رسیدن زمان استراحت مدام بی‌قراری می‌کند، یا روی هر تکه کاغذی که در کیفتان پیدا می‌کند نقاشی می‌کشد تا وقتی که زمان رفتن فرا برسد؟ 📚 برگرفته از کتاب از دخترت قهرمان بساز ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️94) سعی نکنید هر روز و هر دقیقه فرزندتان را سرگرم کنید؛ 👈🏻درست است که او را دوست دارید و می‌خواهید با او بازی کنید و به او چیز یاد بدهید، اما این به نفع کودک نیست. اجازه دهید هر روز مدت زمانی با خودش تنها باشد و سر خودش را با اسباب‌بازی‌هایش گرم کند. خودتان هم همان اطراف باشید. وقتی کودک خودش چیزهای مورد علاقه‌اش را پیدا می‌کند، شناخت از خودش هم بیشتر می‌شود. ♦️95) در انجام دادن تکالیف فرزندتان این‌گونه می‌توانید کمک کنید: 👈🏻زمانی که فرزندتان از مدرسه به خانه می‌آید، بعد از استراحتی کوتاه و صحبت و غذا خوردن و بودن با خواهر و برادر، از او بپرسید برای امروز چه تکالیفی دارد؟ 👈🏻سوال بعدی آن است که بپرسید به نظرت چقدر طول می‌کشد؟ با این سوال به او پیش بینی را می‌آموزید. 👈🏻بعد سوال کنید چه زمان یا زمان‌هایی قبل از خواب می‌خوای آن‌ را انجام دهی؟ با این سوال اداره کردن زمان و برنامه‌ریزی را یاد می‌گیرد. از او بخواهید اجازه دهد به او یادآوری کنید. 📚 برگرفته از کتاب صد نکته تربیتی در مورد کودک ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️می‌دانم باید احساسات را پذیرفت، ولی وقتی فرزندم به من می‌گوید:«ازت متنفرم.» نمی‌دانم باید چه واکنشی داشته باشم! 👈🏻اگر این شما را ناراحت می‌کند، به فرزندتان بگویید که ناراحت شده‌اید. مثلاً بگویید:«نمی‌خواهم این را بشنوم. اگر از من ناراحتی، به روش دیگری آن را بیان کن.» ♦️آیا راهی غیر از فهم احساسات، برای کمک به فرزندی که ناراحت است، وجود دارد؟ 👈🏻فرزند من تحمل بسیار کمی دارد. مطمئنم اگر به او بگویم: «می‌فهمم کلافه‌ای.»، خیلی کمک کننده خواهد بود، ولی مشکل این است که وقتی در چنین وضعیتی است انگار اصلاً صدای مرا نمی‌شنود. 🔴در برخی از اوقات وقتی کودک به شدت ناراحت است، یک فعالیت فیزیکی می‌تواند از تجربه‌ی دردناک او بکاهد. مثلاً: بعد از مشت زدن به متکا، پرتاب دارت یا فعالیت‌های دیگر آرام‌تر شده‌اند، اما یکی از بهترین فعالیت‌هایی که نتیجه هم داده است این است که کودکان احساساتشان را نقاشی کنند. ✍🏻روزی من تازه از کارگاه آموزشی برگشته بودم که دیدم پسر سه ساله‌ام ناراحت روی زمین نشسته است. همسرم هم آن جا ایستاده بود و کلافه به نظر می‌رسید. همسرم گفت: «چطور این مشکل را حل می‌کنی!؟» فکر می‌کردم باید کاری کنم. به «جاشوا» نگاه کردم که هنوز فریاد می‌زد و روی زمین با مدادی در دست نشسته بود. خم شدم، به «جاشوا» گفتم: «با کشیدن نقاشی به من بگو که چقدر و به چه دلیل عصبانی هستی.» 📚 برگرفته از کتاب چگونه با کودک حرف بزن، گوش کند، گوش کن، حرف بزند. ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️در جست‌وجوی چرایی بودن معنایش این نیست که هر بار موقعیتی تربیتی پیش می‌آید، باید از کودکمان بپرسیم «چرا این کار رو کردی؟»، چون واقعیت این است که اغلب اوقات این پرسش بیشتر از آنکه نشان‌دهنده‌ی کنجکاوی ما باشد، نشان‌دهنده‌ی قضاوت و عدم پذیرش از سوی ماست. به‌علاوه بچه‌ها مخصوصاً کوچک‌ترها گاهی اصلاً نمی‌دانند چرا ناراحت‌اند یا چرا فلان کار را کرده‌اند. بینش شخصی و آگاهی آن‌ها از اهداف و انگیزه‌های خودشان هنوز خیلی پرورش‌یافته نیست. به همین علت توصیه‌ی ما این نیست که درباره‌ی چرایی رفتار از کودک بپرسید، بلکه پیشنهاد می‌کنیم خودتان در جست‌وجوی چرایی باشید. یعنی سؤال «چرا؟» را در ذهن خودتان مطرح کنید، اجازه بدهید کنجکاوی‌تان محرکتان شود و فکر کنید رفتار فرزندتان در آن موقعیت خاص از کجا سرچشمه گرفته است. 👈🏻گاهی رفتاری که باید بررسی و تصحیح بشود، به‌ اندازه‌ی تزیین کردن در و دیوار با لوازم آرایش یا مسخره‌بازی‌های توی توالت بی‌خطر نیست. گاهی فرزندمان تصمیماتی می‌گیرد که منجر به خراب شدن وسایل، جراحتِ اعضای بدن یا آسیب به روابطش با دیگران می‌شود. در این شرایط جست‌وجوی چرایی مهم‌تر هم می‌شود. لازم است کنجکاو باشیم که چه چیز موجب شد فرزندم موقع عصبانیت، چکش را پرتاب کند، بچه‌ی دیگری را هل بدهد یا ناسزا بگوید. فقط پرداختن به بدرفتاری کافی نیست. اغلب اوقات رفتار انسان با منظور و قصدی رخ می‌دهد. لازم است بدانید علت پشت هر رفتار چیست و چه چیزی موجبش شده است. 📚 برگرفته از کتاب تربیت بدون قشقرق ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️تربیت فرزند در جامعۀ امروز، یکی از اصلی‌ترین دغدغه‌های پدران و مادران است. وجود رقیبان زیاد در مسیر تربیت فرزند حساسیت مسأله را چند برابر کرده است. بسیاری از والدین در جامعۀ ما با عطش فراوان به دنبال راهی برای تربیت صحیح فرزند هستند که باید به این عطش و انگیزه احترام گذاشت. بچه که بودم مادرم برایم جوجه می‌خرید؛ از همین جوجه‌های رنگی؛ دانه‌ای پنج تومان. اولش فکر نمی‌کردم بزرگ کردنشان کار چندان سختی باشد؛ اما بعد فهمیدم پرورش جوجه‌ها فوت و فن خودش را دارد. چند جوجه از بین رفتند تا توانستم جوجه‌داری را یاد بگیرم. پیرزن‌ها و پیرمردهای محله‌مان از دستم عاصی بودند؛ از بس که به سراغشان می‌رفتم و از تجربه‌هایشان می‌پرسیدم. یک بار که دوستم گفت کتابی دربارۀ جوجه‌ها در یک کتاب‌فروشی دیده، سر از پا نشناختم. به سراغ کتاب‌فروش رفتم. کتاب، گران بود؛ اما قیمتش برایم مهم نبود. من دغدغۀ بزرگ کردن جوجه‌هایم را داشتم.... من تنها نگران پرورش جسم جوجه‌هایم بودم و همین نگرانی مرا وا می‌داشت که به دنبال راه صحیح پرورش آن‌ها باشم. حالا که بزرگ شده‌ام، بچه‌هایی دارم که باید هم جسم و هم روحشان را پرورش دهم؛ اما یک سؤال: دغدغۀ من برای پیدا کردن راه تربیت فرزندانم، آیا به اندازۀ نگرانی‌ام برای پرورش جوجه‌هایم هست؟ 📚 برگرفته از کتاب منِ دیگرِ ما/ جلد اول ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️بسیاری از حالت‌های کودک درون تاکنون شناسایی شده‌اند: ‌معمول‌ترینشان کودک طبیعی، کودک شکننده،‌ کودک زخمی،‌ کودک مورد بی‌اعتنایی/ کودک رهاشده، و کودک خشمگین هستند. همچنین اجزای «بزرگ‌سال» گوناگونی نیز وجود دارند، مثلاً بخش‌هایی که پرورش‌دهنده هستند و سایر بخش‌هایی که منتقد هستند. وقتی از این همه وجوه متفاوت آگاهی پیدا می‌کنیم، درمی‌یابیم که طبیعی است که از «کار روی اجزای روانی» ‌صحبت کنیم. معمولاً افراد پیش خودشان هم همین‌طوری فکر می‌کنند و بسیاری از درمانگران نیز این زبان را انتخاب می‌کنند. اغلب برای کاوش این اجزای درونی تنها لازم است به خود اجازه دهیم در این چهارچوب فکر کنیم، تمایل داشته باشیم تردید و ترس را کنار بگذاریم، و بیشتر دقت‌ کنیم. اگر به احساسات، الگوهای رفتاری‌، تفاسیر درونی‌ و زبان بدنتان توجه ‌کنید رفته‌رفته می‌توانید در جریان اجزای گوناگون خودتان، که تجربه‌تان را شکل می‌دهند، قرار بگیرید. این اجزا نیازها و انگیزه‌ها و باورها و خاطرات و رنگ‌وبوی بخصوص خودشان را دارند. برخی از مردم از فکر اینکه چنین اجزای متمایز و به‌نظر مستقلی، همچون شخصیت‌هایی جداگانه، درونشان عمل می‌کند آشفته می‌شوند. آن‌ها به فکر چیزی می‌افتند که آن را اختلال چندشخصیتی می‌خوانیم و از این موضوع وحشت می‌کنند. 📚 برگرفته از کتاب مادری که کم داشتم ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️در یک کلاس تربیت کودک، از والدین پرسیدم که مشکل فرزند شما چیست؟ هر کس مشکلی را مطرح کرد؛ گاهی مشکلات شبیه هم و گاهی متفاوت بود. اما همه از وضعیت رفتاری فرزند خود گله داشتند. پیشنهاد کردم اجازه دهید قبل از ورود به پاسخ سوالات شما و ارائه ی راه حل، ابتدا ویژگی های کودکان خود را بشناسیم و با این سوال شروع کردم: شما که این قدر از رفتار کودک خود ناراضی هستید، اصلاً کودک خود را می‌شناسید؟ آیا بهتر نیست که برای شروع شناخت فرزندمان، از روانشناسی رشد آغاز کنیم؟ 🌀کودکان را تنبیه کنیم یا نه؟ 👈🏻اگر می‌توانستیم کودکانمان را فقط با استفاده از روش های مثبت تربیت کنیم، خیلی عالی بود، اما نمی‌توانیم؛ برای آموختن الگوهای رفتاری شایسته، هم روش‌های مثبت و هم روش‌های منفی لازم هستند. ما قصد نداریم تنبیه را بپذیریم یا رد کنیم. بلکه می‌خواهیم روش صحیح آن را بیاموزیم، تا هنگامی که تنبیه به عنوان یک روش تربیتی ضرورت یافت، تأثیر بیشتری داشته باشد. ✨حضرت علی علیه السلام می‌فرمایند:«آنجا که مدارا کردن بهتر است، مدارا کن و در جایی که جز با درشتی کار انجام نمی گیرد، درشتی کن.» 👈🏻با مطالعه سیره‌ی معصومین، موردی یافت نمی‌شود که آن بزرگواران یکی از فرزندان خود یا دیگران را تنبیه بدنی کرده باشند. 📚 برگرفته از کتاب با پرخاشگری کودکم چه کنم ؟ ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️بی‌توجهی یا انکار احساسات برای بهداشت روانی آینده‌ کودک ‌قطعاً مضر است. شاید ندانید که این کار را می‌کنید یا شاید این کار را انجام دهید، چون فکر می‌کنید به نفعش است. هنگامی‌ که دیگران، خصوصاً فرزندانمان، ناراحتند، انکار ‌کردن احساسشان راه ‌حل پیش‌فرض ماست. شاید تلاش برای تحقیر، قضاوت، منحرف ‌کردن یا سرزنش احساساتشان ‌کار درستی به‌ نظر برسد. ما نمی‌خواهیم کسی که دوستش داریم ناراحت باشد و نمی‌خواهیم با آغوش باز پذیرای ناراحتی یا خشمش باشیم، ناراحتی و خشمی که برای ما خطرناک و نگران ‌کننده باشد؛ انگار که به‌ نوعی این احساسات را تقویت می‌کنیم، اما وقتی آن را نمی‌پذیریم، ناپدید نمی‌شوند. فقط در جایی پنهان می‌شوند؛ جایی که بدتر می‌شوند و بعد در زندگی مشکل ایجاد می‌کنند. احساسات باید شنیده شوند. نمی‌خواهم شما به خاطر نحوه‌ی واکنش به احساسات فرزندتان احساس بدی داشته باشید، اما تأکید می‌کنم درک‌کردن و جدی ‌گرفتن و تأیید احساسات فرزند مهم است. شایع‌ترین علت افسردگی بزرگ‌سالان اتفاقی که برایشان می‌افتد نیست، بلکه این است که در کودکی در رابطه‌ با پدر و مادر یاد نگرفته‌اند چطور آرام شوند. اگر به فردی بجای اینکه درک شود و آرام شود گفته شود که احساسش را رها کند یا از شدت گریه به خواب رفته باشد یا با خشمش تنها گذاشته شده باشد، ظرفیتش برای تحمل احساسات ناخوشایند و دردناک کم‌ می‌شود، در حالیکه ناسازگاری‌های عاطفی بیشتر می‌شوند و توانایی‌شان‌ برای تحمل آن‌ احساسات افول می‌کند. 📚 برگرفته از کتاب کتابی که آرزو می‌کنید والدینتان خوانده بودند ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️وقتی اشتباه می‌کنید، یا به وعده خود عمل نمی‌کنید، عذرخواهی کنید؛ والدین حتی وقتی اشتباه می‌کنند، برای خود دلیل دارند. یکی از مهم‌ترین مشکلات موجود، عقایدی هستند که معذرت‌خواهی کردن از کودک را نشانه ضعف والدین می‌دانند. به همین دلیل اولین گام مؤثر در این رابطه، مبارزه عملی با این عقاید قدیمی و باطل است. همچنین دسته‌ای دیگر از والدین فکر می‌کنند که تنها راه آموزش کودکان اعمال قدرت است. آن‌ها نیز هیچ‌گاه تن به معذرت‌خواهی کردن از فرزندان خویش نمی‌دهند. در ضمن نباید از معذرت‌خواهی به عنوان ترفندی برای آرام کردن شرایط استفاده کرد، بلکه این عمل باید با صداقت و آگاهی کامل صورت بگیرد. 👈🏻مستقل بودن را به کودکانتان بیاموزید؛ ترغیب کودک به مستقل بودن، اگر چه برای کودک آزادی عمل به وجود ‌می‌آورد و در کنار آن محدودیت‌هایی را نیز دارد، ولی به کودکتان یاد ‌می‌دهد که کنترل خویش را که یکی از کلیدهای موفقیت در زندگی است را در خودش تقویت نماید. همواره به این نکته توجه نمایید که استقلال، تمرد یا سرکشی نیست. پس تفاوت بین تمرد و مستقل بودن را برای فرزندتان توضیح دهید. استقلال داشتن بخشی از طبیعت انسان است که فرد ‌می‌خواهد کنترل داشتن بر چیزهای دیگر را احساس کند، نه اینکه به وسیله دیگران کنترل شود. 📚 برگرفته از کتاب تجربه‌های یک مادر موفق ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️بسیاری از کودکان حتی نمی‌دانند کاری که انجام می‌دهند بد است. باید به آن‌ها آموخت که چه کاری بد و چه‌ کاری خوب است. پس، آنچه را فرزند شما نمی‌داند به او آموزش دهید. کودکی که معنی یک کلمه بد را نمی‌داند و آن را بر زبان می‌آورد مستوجب تنبیه نیست. باید با گفتن جمله‌ای مانند:«گفتن این کلمه بد است.» به او آگاهی داد. در چنین شرایطی بهتر است کلمه جایگزین مناسبی را با همان وزن و آهنگ یافت و به او معرفی کرد. اما اگر کودک معنی آن کلمه را می‌داند و آن را بر زبان می‌آورد باید با آرامش و جدّیّت به او گفت:«این نوع سخن گفتن تو را نمی‌پسندم. مطمئنم می‌توانی جمله مناسب و بهتری به کار ببری.» در صورت اصرار به تکرار این رفتار، بهتر است او را مثلاً جریمه نقدی کرد و بخشی از پولش را از او گرفت. کودکان گاه به یکدیگر لقب‌های نامناسب می‌دهند. آن‌ها معمولاً بدون آنکه معنی کلمات بد را بدانند یا از زشتی رفتار خود آگاه باشند چنین می‌کنند. می‌توان با کمی دقت در عملکرد آن‌ها نمونه‌هایی از اشتباه را یافت و درصدد رفع مشکل برآمد. تجربه شخصی من نیز مؤید همین نکته است. زمانی که پسرم خردسال بود هنگام بازی کردن به خواهرش گفت:«پدرسگ.» او را فراخواندم و با مهربانی پرسیدم:«آیا معنی پدرسگ را می‌دانی؟» پاسخ منفی بود. گفتم:«پدرسگ یعنی اینکه پدر تو، یعنی من، سگ است؛ آیا من سگ هستم؟» گفت:«نه.» گفتم:«آیا خواهرت سگ است؟» پاسخ منفی بود. سپس برایش توضیح دادم که به کار بردن این کلمات خوب نیست. 📚 برگرفته از کتاب تربیت به کمک داستان در خانه و مراکز آموزشی و تربیتی ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝

#برشی_از_یک_کتاب ♦️بچه‌ها از اینکه بتوانند در کارها به بزرگ‌ترها کمک کنند خیلی لذت می‌برند. خیلی بیشتر از آنچه فکرش را بکنید. یادم هست وقتی داشتیم میز بزرگ پذیرایی را جابجا می‌کردیم پسر 4 ساله برادرم آمده بود و به خیال خودش یک سر میز را گرفته بود و به ما کمک می‌کرد. آخر کار هم قدرتمندانه دستش را به کمر زد و گفت: «عمو اگه من نبودم به شما کمک کنم چطوری میز رو جابجا می‌کردید؟» من هم گفتم:«آره عمو جون. اگه تو نبودی اصلاً نمی‌شد. مرسی که هستی» اصولاً بعد از یک همکاری موفقیت‌‌آمیز رفتار بچه‌ها خیلی بهتر می‌شود. پس این فرصت عالی را به‌ هیچ‌ وجه از دست ندهید و برای او هم سهمی در کارهای خانه کنار بگذارید. نمک غذا را به دست او بدهید تا بریزد. دستمال به دستش بدهید تا با همراهی شما گرد و غبار میز و صندلی را پاک کند و... آخر سر هم او را ببوسید و از او تشکر کنید. 📚 برگرفته از کتاب نوموخام ╔═°•.🍭 .•╗ @kidiyo ╚═ °•.🍭 .•╝