تا این جای کار متوجه شده اید که کونگ فو شائولین یک سبک رزمی بی نظیر است که با اهداف خاصی به هنر جویان آموزش داده می شود که ما آن ها را به صورت تیتروار برای شما نام می بریم: حفظ تناسب اندام یادگیری دفاع شخصی آشنایی با فرهنگ ژرف و معنوی حمله به دشمن و ناتوان کردن آنان فراگیری ارزش هایی چون صبر، نظم، شجاعت و.. آموزش هنرهای فلسفی مرتبط با اصول بودائی و تائو پیش بردن قابلیت عملی جنبه سرگرمی و آکروباتیکی آن ویژگی های کونگ فو شائولین در تمامی هنرهای رزمی، ضربه زدن و چگونگی وارد کردن آن به دشمن یکی از اساسی ترین کارها محسوب می شود که به مبارزه زیبایی خاصی می بخشد. کونگ فو شائولین هم یک سبک ضربتی است که از ضربات دست و پا در طول مبارزه استفاده می کند. اگر بخواهیم ویژگی های کونگ فو شائولین را بر شماریم، می توانیم به این موارد اشاره داشته باشیم: زیبایی فرم های تمرینی حمله و دفاع هم زمان در برابر دشمن ترکیب دستان باز و بسته در طول مبارزه استفاده از ضربات پا و گارد باز (حالت ایستادن باز) استفاده از تکنیک های سخت و خشن (برخورد ضربات با یکدیگر) استفاده از تکنیک نرم ( استفاده از قدرت مهاجمان علیه خودشان) @KongFoo

وینگ چون – صفر تا صد وینگ چون

وینگ چون یکی از هزار رشته رزمی است که بیشتر بر روی اصول معنوی و انرژی گرایی تاکید دارد. وینگ چون یکی از معروف ترین سبک های کونگ فو شائولین است. در ادامه تاریخچه وینگ چون رشته های رزمی پسین نیز شکل گرفت که یکی از آن ها جیت کان دو بود. ورزش رزمی راه خوبی برای قدرت جسمی و روحی فرد است. شما می توانید با آموزش های مستر جیت کان دو بهترین باشید. برای ادامه مطالب با ما همراه باشید. وینگ چون چیست؟ وینگ چون یک رشته رزمی زیر شاخه ی کونگ فو است. که هدف آن واقع گرایی در سیستم دفاع شخصی است و بیشتر بر روی اصول انرژی و مبارزه تکید دارد. در این رشته باید مبارزان یاد بگیرند که از طریق بینایی جهت دقیق را تشخیص دهند و واکنش دهند. وینگ چون به افراد یاد می دهد که چگونه بطور غیر ارادی در برابر سرعت و نیرو و حس لامسه واکنش نشان دهند. حس لامسه (حسی که مغز سریعتر ازحس بینایی پردازش می کند). معنای وینگ چون وینگ چون به شکل wing tsun نوشته می شود ولی در حالت معمول wing chun گفته می شود. این عبارت به معنای بهار جاودانه یا مناجات بهاری است البته که این معنی معنای تحت اللفظی آن می باشد. نام این رشته به عنوان یک مارک تجاری انجمن بین المللی وینگ چون ثبت شده است. تاریخچه وینگ چون

منطقه این رشته در جنوب چین واقع شده است که فلسفه ی آن به 350 سال پیش بر می گردد. این رشته دارای 5 سبک است که توسط خانمی به نام انجی مونی که یکی از راهبه های معبد شائولین است ابداع شده است. این خانم اولین بار این سبک را به دختری به نام ایم وینگ چون آموزش داد که بتواند از خود در برابر مرد کشتی گیری که خواستار او بود دفاع کند. این اموزش سه سال به طول انجامید، آوازه این مبارزه باعث شد تا بسیاری از افراد علاقه مند به این رشته شوند و توسط خانم وینگ چون به یادگیری بپردازند. در این بین فردی به نام لنونگ بک چانو کونگ فو کار خواستار مبارزه با خانم وینگ چون شد که در اخر شکست خورد با این حال خانم وینگ چون او را به همسری پذیرفت. ساختار مبارزات

بروجلو : برای تماس برقرار کردن با بدن حریف به سرعت قدم بردارد حتی برای اولین حمله. این حرکت بطور معمول حریف را متعجب می کند و دو رقیب را به یکدیگر نزدیک می کند. تمرکز این حرکت بر واکنش های حسی است بنابراین یک قدم جلو تر از حریف حرکت می کنید. به حریفت بچسب : مرحله بعد اگر قادر به نزدیک شدن به حریف نشدید به او بچسبید. برای مثال دست او را بگیرید با این کار ضربه های دست او را مهار می کنید. البته توجه داشه باشید سر و گلوی حریف رو نگیرید. حریفت را تعقیب کن : اگر حریف شما توانست حرکت شما را پیش بینی کند و عقب نشینی کرد شما باید طبق اصل اول به سمت جلو بروید و فرصت هرگونه حمله را از حریفتان بگیرید. در برابر نیروی بزرگتر تسلیم شو : در این سبک شما آموزش می بینید که چطور بتوانید از حریفی که ممکن است از خودتان قدر تر باشد جلو بزنید.اگر چه شاید قدرتتان کمتر باشد ولی باید مقاومت و هدفمند بودن ضربه ها را بدانید. تمامی این مهارت ها در آموزش کونگ فو در اراک برای شما عزیزان فراهم گردیده است. مستر جیت کان دو یکی از بالاترین سطوح مراکز آموزش رزمی می باشد. اصول آموزش و درجات وینگ چون اصول آموزش فرم مقدماتی : سیم نیم تائو، چام کیو فرم پیشرفته : بیوجی، آدمک چوبی درجات وینگ چون درجات شاگردی : وینگ چون دوازده درجه شاگردی دارد و برای فرم های ابتدایی آن می توان از سیو نیم تائو و چام کیو نام برد. درجات شاگردی به شرح زیر است: سری درجات ۱ تا ۴ درجه یک -احترام و تواضع، مبانی اصولی سبک و مهارت‌های حرکتی، درگیر شدن در فاصله دور، شروع سیو نیم تائو ، شروع تمرین دستها با لات سائو درجه دوم - مبارزه در فاصله دور به همراه مشت زدن‌ها و لگدها زدن‌ها، کل (سیو نیم تائو) درجه سوم -گذشتن از فاصله حمله های دور به فاصله میانی در تمرین های لات سائو به حالت رها و آزاد درجه چهارم -گذر از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزدیک و شروع فرم «چام کیو» و «تمرین لامسه دست ها به نان پون سائو و دانچی» 2. درجات ۵ تا ۸ درجه پنجم : فاصله حمله ها از هم کوتاه است و مبارزه همزمان با هر دو دست صورت می گیرد. درجه ششم : آغاز چی سائو و هماهنگ کردن نیروها با حریف درجه هفتم : استفاده از تکنیک‌های گرفتن و قفل دست و پاها و رد کردن درجه هشتم – به کار بردن تکنیک‌های کشیدن و هل دادن 3. درجات ۹ تا ۱۲ درجه نهم - در مقابل تک مهاجم و کاربرد تکنیک‌های کلاسیک درجه ده - بصورت دو مهاجم و کارایی به صورتِ تکنیک‌های آزادِ درجه یازدهم - در مقابل تک مهاجم مسلح به سلاح سرد به صورت کلاسیک درجه دوازدهم - در مقابل دو مهاجم مسلح به سلاح سرد آزاد درجه مربیگری : در تمامی سطح های مربیگری هنرجو تمرین ها را به شکل حرفه ای و پیشرفته وینگ چون انجام می دهد که در ذیل به آن ها اشاره شده است: ۱ تا ۴ : تکنسینی : مبارزه با تکنیک ۵ تا ۸ : پراتکنسینی : مبارزه بصورت تجربی ۹ تا ۱۲ : فیلسوفی : درک عنصرهای عقلی و معنوی به نحو احسن حرف آخر در آخر وینگ چون می تواند برای شما یک سبک کامل از کونگ فو باشد و شما نیز می توانید طبق علاقه خود این رشته را برگزینید و از آن در تمامی مراحل زندگی استفاده کنید. ویژگی وینگ چون در این است که تنها به ورزش و رزم ختم نمی شود شما را در تمام شرایط زندگی آماده می سازد. امیدوارم از مطالب ما بهره کافی نیز برده باشید. راهنمایی های مستر جیت کان دو را فراموش نکنید.

کونگ‌فو (به چینی: 功夫) (به انگلیسی: kung fu/kungfu) یک اصطلاح مشهور چینی است که به معنای مهارت است و برای ماهر بودن در یک کاری استفاده می‌شود ـ اما در حال حاضر به عنوان یک کلمه بین‌المللی تبدیل شده‌است که برای هنرهای‌رزمی‌چینی اشاره دارد که (ووشو) نیز نامیده می شود.

در زنجیره ای به هر مطالعه،یادگیری یا تمرین مربوط به صبر،انرژی و زمان برای اتمام اشاره دارد.از طریق سخت کوشی وگرانبها بودن هنرهای رزمی لزوما چینی هنرهای رزمی فانی چین محسوب می شود. البته در چند سال اخیر برخی از رشته های رزمی نو ظهور همچون کونگ‌فو توآ ، نیو کونگ‌فو آزاد (فری کونگ فو) ،هو کونگ فو،نیو کونگ فو،و ... از نام کونگ فو برای تبلیغ سبک خود استفاده کرده اند. معنای اصلی کونگ فو در زبان چینی تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت می‌شود، متفاوت است. کونگ‌فو در واقع به رشته خاصی اشاره نداردبلکه به تمامی هنرهای رزمی چینی که ازگذشته های دور درسراسراین سرزمین رواج داشته برمی گردد. درهریک ازنقاط چین،اساتیدکونگفوشیوه خاصی ازمبارزه رابه شاگردان خودآموزش می دادند واین مهارت هااز نسلی به نسل دیگر منتقل می شدولی به خاطرقانون منع آموزش کونگفو به افراد غیر چینی،هنرهای رزمی چین در طی سال ها ناشناخته باقی ماند که دراواسط قرن بیستم این قانون توسط بروسلی نادیده گرفته شد واوشروع به آموزش کونگفو به افراد خارجی نمود واساتید چینی ازاین کاربروسلی به شدت ناخشنودبودند. وبرای مجازات بروسلی ،فردی به نام وانگ جک من راکه درهنرهای رزمی سنتی چینی استاد بود به مبارزه او فرستادند که ملاقات و مبارزه این دو استاد بزرگ بروسلی را از اینکه کونگفو را دست مایه نمایش های تلویزیونی کند و مباحث اخلاقی آن را قربانی حرکات مرگبار و مبارزه نماید منصرف نمود و بنیان های سبک جیت کان دو را که بعدها توسط استاد بروسلی معرفی شد استوار نمود. درواقع کونگ فو فقط برای چینی ها یک شیوه مبارزه نبود ،بلکه آنان کونگ فورانمادی ازهویت وآداب رسوم خود می دانستند.کونگفو درچین دارای شاخه های شمالی وجنوبی است که رشته های شمالی درمناطق شمالی ورشته جنوبی بیشتردرمناطق جنوبی چین رواج دارند،سبک های شمالی نیازمند بدنی نرم وانعطاف پذیر برای حرکت های سریع وضربات پرشی وبرق آسا به حریف هستندورشته های جنوبی،نیازمندبدنی پرازعضله ونیرومند برای ضربات مرگباربه حریف می باشند .چانگ چوان،نانچوان و خوانچوان جزو سبک های شمالی و وینگ چون،چویلی فوت، هونگ جیا ودرنای سفید فوجیان جزو سبک های جنوبی کونگفو می باشد.کونگفو دارای سبک هایی نیزمی باشدکه ازقدرت درون ونیروی درونی برای مبارزه استفده میکندمانند:تای چی چوان،باگوآژانگ می شیجی چوان و....بیشتررشته های کونگفوحرکات خودراازروی حیوات تقلیدمی کنندمانند(کونگفوی پنج حیوان)که روش های مبارزه حیواناتی مانند:اژدها،مار،میمون،ببر ،پلنگ ولک لک راتقلید می کند کونگ فوکاران ازقدرت انگشتان و سرپنجه هانیز درمبارزه بهره می گیرند.امروزه جیت کاندویکی ازرشته های مدرن کونگفو می باشد که توسط بروسلی پایه گذاری شده است. دو راهب بودایی در حال تمرین کونگ فو (ووشو) واژه‌شناسی واژه کونگ‌فو از دو بخش «کونگ» یا «گونگ» (چینی: 功) به معنای کار، فعالیت، شایستگی یا دستاورد و «فو» (چینی: 夫) تشکیل می‌شود. «فو» در زبان چینی هم به معنی انسان است و هم پسوندی با معانی بسیار مختلف. اگر فو را در معنای اول آن در نظر بگیریم معنی کونگ‌فو چیزی شبیه به «دستاورد انسان» خواهد بود و اگر آن را پسوند بدانیم معنای آن «فعالیت و تلاشی که با صرف زمان و انرژی قابل توجه به دست می‌آید» خواهد بود. به این ترتیب «تمرین کونگ‌فو» در اصل به معنی تمرین یک رشته رزمی نبوده‌است بلکه به فرایند کلی تمرینات بدنی و ذهنی یک شخص و آموزش‌ها و تکامل مهارت‌های او اشاره داشته‌است. حالا این مهارت ممکن است در زمینه یک هنر رزمی باشد یا هر مهارت دیگری در رشته‌های هنری، علمی و فنی مختلف. کونگ فو در کشور چین با دو اسم شناخته می‌شود:در جنوب این کشور که زبان کانتونی موجود است این رشته را همان کونگ فو می نامند. اما در شمال کشور چین که زبان مندرین رواج دارد این رشته با نام ووشو شناخته می‌شود. کونگ‌فو یا ووشو دارای بیش از 300 سبک اصلی و حدود 1000 سبک فرعی می‌باشد که از معروف‌ترین آن‌ها را می‌توان به سبک های چانگ چوان ، نان چوان ، تای چی چوان و وینگ‌چون اشاره داشت. همه این سبک‌ها در دو بخش تالو و ساندا برگزار می‌شوند. ساندا یک نوع مبارزه فول‌کنتاکت است که اوایل سده‌ بیستم براساس مبارزه خیابانی و با بهره گیری از تکنیک های مقدماتی کونگ فوی سنتی پایه‌گذاری شد و در مسابقات پیشرفته تر آن (سانداوانگ) ضربات آرنج و زانو نیز در آن گنجانده شده‌است. تالو به معنای فرم است، و هنرجویان به اجرای فرم در این بخش می‌پردازند. رشته رزمی ووشو از لحاظ برتر بودن در تکنیک های مبارزه ای و اجرای فرم نسبت به بقیه رشته‌های رزمی مانند کاراته یا تکواندو محبوبیت و سرسختی کامل و اثبات شده‌ای دارد. هر چهار سال یک بار مسابقات جهانی کونگ فو نیز زیر نظر فدراسیون بین‌المللی ووشو و در قالب ووشو سنتی برگزار می‌شود. اصطلاح ووشو به معنای هنر جنگیدن است. @KongFoo

راهبان شائولین، مهارت خود در اجرای فنون کونگ فو را در لندن به نمایش گذاشتند. شائولین، قدیمی ترین نوع ورزش رزمی کونگ فو به شمار می رود. راهبان شائولین، مهارت خود در اجرای فنون کونگ فو را در لندن به نمایش گذاشتند. شائولین، قدیمی ترین نوع ورزش رزمی کونگ فو به شمار می رود.