مشهورترین اعضای این خانواده، لاو فت و چن زی زنگ با همکاری جیگ وو جیمنزیوم توانستند سبک چنگال عقاب را به صدها نفر از دانش آموزان چین آموزش دهند. چن زی زنگ در جنوب چین مشهور شد و با تنها سه حرکت رقبای خود را شکست می داد.
برترین دانش آموز چن زی زنگ عبارت است از نگ وی نانگ که سیستم چنگال عقاب را در هنگ کنگ در دهه ی 1980 آموزش داد. دانش آموز برتر نگ وی نانگ شام لونگ بود که به تعلیم این سبک از دهه ی 1950 تا 1972 در آمریکا پرداخت.
تمامی تکنیک های این سبک امروز وجود دارند و از طریق شام لونگ به آمریکا برده شدند که وی از معلمین این سبک چنگال عقاب در دنیا تلقی می شود.
چگونه کنگ فو تعلیم داده می شود؟
شما در اولین کلاس خود با اطلاعات جدید زیادی روبرو می شوید. علاوه بر تمرینات کششی، تقویت عضله و انرژی زایی، حرکات خاصی برای این سبک وجود دارد. هر حرکت شامل اجزای فیزیکی: حرکت پاها، ران ها، بازوان، دست ها، چشمان و تنفس است. برای هر حرکت یک بخش ذهنی نیز وجود دارد. هر حرکت هدف خاصی دارد و این معلم است که درک دانش آموزان را از این اهداف بالا می برد تا بیشینه بازدهی به دست آید.
شما در اولین کلاس از شرایط بدن خود اطلاع پیدا می کنید. پس از یک ماه، در قدرت بازوان و پاهای خود و تمرکز و سلامتی رشد چشمگیری احساس خواهید کرد.
@KongFoo
فو را یاد می گیرید و انرژی شما به گونه ای غیرقبال باور افزایش پیدا می کند. پیشرفت بدون صدمه و آسیب نیز محتمل است زیرا همانند معلمان چینی کنگ فو، ما به ماهیت حرکات، اهداف آنها و آموزش درست آنها احاطه پیدا می کنیم.
تفاوت بین کنگ فو و سایر هنرهای رزمی
1- کنگ فو فلسفه را وارد تمرین می کند
فلسفه ی هنرهای رزمی چینی مربوط به جنگجویان قاتل نیست بلکه مربوط به بودایی هایی با هدف طول عمر بیشتر است. این فلسفه و تاریخچه باعث دیدگاه مختلف دانش آموزان هنرهای رزمی چینی می شود.
خشونت و جنگاوری باورنکردنی در برخی هنرهای رزمی دیده می شود. این رفتارها در کنگ فو دیده نمی شوند زیرا ماهیت این ورزش ایجاد آرامش ذاتی، جلوگیری از خودخواهی و خشونت است.
@KongFoo
2- کنگ فو یک سیستم ادراکی است
تکنیک های هنرهای رزمی به چهار بخش تقسیم می شوند: ضربه با مشت، ضربخ با پا، قلاب و پرتاب و گرفتن و قفل کردن مفاصل. هر نوع تکنیک کنگ فو از یکی از این بخش های گرفته می شود. این موضوع اهمیت زیادی دارد چرا که هر تکنیک اثربخشی خاصی دارد. یک هنر رزمی چینی با نوع خاصی حمله و دفاع سروکار دارد.
سایر هنرهای رزمی مانند کاراته، جودو و تکواندو تنها در یک یا دو دسته از موارد فوق جای می گیرد. به دلیل ماهیت این هنرهای رزمی، ورزشکاران این رشته ها نمی توانند پاسخگوی حملات خارج از این دسته ها باشند.
یک روش آماده سازی خود در مواقع نبرد یادگیری تمامی هنرهای رزمی است. اما راه حل بهتر یادگیری هنر رزمی چینی مشت بزرگ است که مزایای زیادی دارد.
مزایای هنرهای رزمی چینی
1- سلامتی و تندرستی
منظور از سلامتی عدم بیماری نیست بلکه توانایی خواب راحت، کار پر انرژی، تفکر درست و آرامش است. منظور از تندرستی سلامتی فیزیکی نیست بلکه توانایی واکنش سریع، تحمل شرایط سخت و تمرکز بدون خستگی است.
@KongFoo
افزایش سن کم می شود ولی در کنگ فو ارتقا می یابد. بدین خاطر کنگ فو فراتر از فعالیت جسمی است و ساختارهای درونی و ذهنی را نیز بهبود می بخشد. یک کنگ فو کار انرژی و شادابی بیشتری در کار و آرامش و متانت بیشتری در شرایط تنش زا دارد.
2- ویژگی آموزشی
تعلیم کنگ فو روی پیشرفت اخلاقی و جسمی و ارزش هایی مانند وقار، شجاعت، صبر و شکیبایی تمرکز دارد. ماهیت اصلی این ورزش وابسته به فرایند طولانی شخصیت سازی است. ارزش هایی همچون صبر، شکیبایی، نظم، وفاداری و آرامش از لوازم پیشرفت هستند که از طریق کنگ فو حاصل می شوند.
3- دفاع شخصی
دفاع شخصی از لوازم هنرهای رزمی چینی است. تعلیم درست کنگ فو در راستای آموزش صبر، جلوگیری از نزاع و دفاع در برابر دیگران است. ما با اعتماد به نفس می توانیم دفاع از خود کنیم. دفاع شخصی در این مورد برای مواقع غیرجنگی و نزاعی مانند مصاحبه کاری یا امتحان مدرسه کارآیی پیدا می کند. در جامعه مدرن، نیاز به دفاع شخصی روانشناسی مهم تر از نیاز به نزاع حقیقی است.
@KongFoo
است که بدانیم کلمه “کونگ فو” در چین به چه معناست. برخلاف نظریه رایج، این در واقع لغتی است که به هرگونه دستاورد فردی یا مهارت ظریفی اطلاق می گردد که بعد از تلاش های زیاد به دست آمده است. بنابراین، اگر شما سخت تلاش کنید تا یک حریف مشت زنی را با یک ضربه چرخشی از پشت براندازید، این کار شما واقعا کونگ فو است.
علی رغم چگونگی تعریف کونگ فو در چین، این لغت به طور گسترده در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفت تا نسبت قابل توجهی از هنرهای رزمی چینی را توصیف کند.
مطلب مرتبط و مفید: همه آنچه درباره کونگ فو باید بدانید!
بنابراین، کونگ فو شائولین به سبک هایی از هنرهای رزمی چینی اطلاق می گردد که شروع شد و ادامه یافت تا صومعه و راهبان شائولین را متحد کند.
معبد شائولین
با توجه به افسانه ها، یک راهب بودایی از هند به نام بودابادرا یا باتوئو در چین، در زمان دوره سلطنت وی شمالی در سال 495 بعد از میلاد به چین آمده است. او در آنجا امپراطور ژیاون را ملاقات کرده و مورد لطف او واقع شده است. اگرچه باتوئو فرمان امپراطوری مبنی بر آموزش بودایی در بارگاه را رد کرد، اما باز هم به او زمینی اعطا شد تا در آن یک معبد بنا کند. این زمین در کوهستان سانگ (Mt. Song) قرار داشت و این دقیقا مکانی است که او شائولین را بنا نهاد، که به “جنگل کوچک” ترجمه می شود.
@KongFoo