قرآنش بر سرم سایه ایست عظیم خدایی که امشب سرآپا گوش است برای شنیدن، چشم است برای دیدن. حتی از منی که سایه اش را ندید گرفتم و خیال خام کردم که جایی هست که سایه خدا نباشد. پس به امر خودش امشب از همه عالم فراری، با غم از دست رفتن قرآن ناطقی که مانده برایم یادگاری. با سوزش از دست رفتن امیر مومنانم، این زخم کاری، در شب اول بی قراری؛ میخوانمت به رحمت، به مغرفت به عافیت، به عبودیت و به مهربانیت. زیر سایه همان قرآنی که فرمودی: بسم الله الرحمن الرحیم وَ اتْلُ ما أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنْ كِتابِ رَبِّكَ لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ وَ لَنْ تَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً آنچه را از كتاب پروردگارت به تو وحى‌شده تلاوت كن؛ هيچ‌چيز سخنان او را دگرگون نمى‌سازد؛ و هرگز پناهگاهى جز او نمى‌يابى. (کهف_۲۷) تلاوت کردم و روی حرفی حساب کردم که هیچ چیز دگرگونش نمی‌سازد. که گفتی بخوانیم تا اجابتمان کنی. امشب "می‌خوانمت چُنان که لب تشنه موج آب" و زیر سایه آیاتت پناه میگیرم که هیچ پناهی جز تو نیست... به قلمِ: ب.نظری‌منش #رد_قلم #از_خدایت_بشنو #ماه_رمضان ♥︎⃟@LabbaikYM