قلم به دست و عمامه بر سر عبای غربت به بر کشیدی به سجده رفتی و گریه کردی و انتظار سحر کشیدی سحر نیامد سحر نیامد کسی از آنسوی در نیامد دلت به درد آمد و چنین شد که ناگهان تیغ برکشیدی غم هزار و چهارصد سال خستگی را و تشنگی را شراب کردی و با رفیقان خویش لاجرعه سرکشیدی قرار این شد مسیر فردائیان نه غرب و نه شرق باشد طلوع را رنگ خون نوشتی، غروب را شعله ور کشیدی چه مرد و مردانه عهد بستی، چه مرد و مردانه صبر کردی چه مرد و مردانه ایستادی و مرد و مردانه پرکشیدی فدا شدن آخرین مناجات عاشقان است و پاکبازان فدا شدی تا کسی نگوید که زحمت بی‌ثمر کشیدی #سالروز_شهادت_شهید_نواب_صفوی #مهدی_جهاندار 🆔@Labkhandghalam