مادربزرگ، عطر برنج شمال بود کم بود نان سفره اش اما حلال بود در دست های ظرف گل سرخی اش مدام یک قاچ سیب و چند پر پرتقال بود یادش بخیر! آمدن از خانه ی عزیز بی پاکت نخودچی و کشمش محال بود با او همیشه قصه و سوغاتی و غزل با او به قول ما نوه ها عشق و حال بود غیر از «علی»نبُرد به لب نام دیگری پیشش پدربزگ، تمام و کمال بود مادربزرگ پیش خدای بزرگ رفت او مُرد؟ این همیشه برایم سؤال بود «هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق» او هست، خواجه! شعر تو شاهدمثال بود... #علیرضا_نورعلیپور