✫⇠#خاکریز_اسارت(۱۹۲) ✍نویسنده:آزاده قهرمان،رحمان سلطانی 💢قسمت صد و نود و دوم:بعثی ها و حقوق بسیجی ♦️تبلیغاتی که در رابطه با بسیج و بسیجی تو گوش ارتش عراق کرده بودن دو چیز بود و اونها هم باورشون شده بود؛ یکی این که رژیم ایران تعدادی از مردم رو به زور به جبهه اعزام می کنه و اگه کسی نره اعدام می‌شه یا به زندان میفته و حق و حقوق خودش و خونواده اش از بین میره. دوم این که؛ پول زیادی به تعدادی از مردم فقیر روستاها و مناطق فقیر و بدون شغل میدن و اونها رو بدون آموزش روانه جبهه می‌کنن و به اصطلاح به عنوان گوشت دمِ توپ از اینها استفاده می‌کنن. 💢این اصطلاح گوشت دمِ توپ رو منافقین و نهضت آزادی و ستون پنجم خودمون تو ایران هم بکار می‌بردن. تصورشون این بود تعدادی به زور و اجبار، تعدادی هم بخاطر پول میان جبهه. همین اتهام ناجوانمردانه‌ای که این سال‌هاست که به مدافعین حرم هم زده می‌شه که اینها به خاطر حقوق و مزایا میرن سوریه و عراق! ♦️اما وقتی پایمردی بچه‌ها در دفاع از اعتقاداتشون و علاقۀ ویژه اونها رو به امام نگاه می‌کردن، می‌فهمیدن که حسابی گول تبلیغات حزب بعث و رادیو و تلویزیون صدام رو خوردن! وقتی می‌گفتیم هر کسی از هر اداره ای که اعزام می‌شه حقوق و فوق العاده جنگی نداره و همون حقوق اداره رو به خونواده‌ش میدن براشون خیلی جای تعجب داشت! وقتی می‌گفتیم کسی برای پول نمیاد و حتی افراد بی‌شغل یه کم هزینه ناچیز که در اون زمان دو هزار تومان بود رو دریافت می‌کنن و حتی تعداد زیادی، همینو هم نمی‌گیرن، واقعاً مغزشون هنگ می کرد و این حرفها خیلی براشون مفهوم نبود. 📌اما به تدریج باورشون شد و همین هم رمز تغییر و تحول درونی در بعضی از اونها بود. چیزی به نام#شهادت در ابتدای اسارت برای عراقی ها معنا و مفهوم نداشت و باورشون نمی شد عده ای واقعا برای تکلیف شرعی به جبهه بیان و از مرگی با شرف به اسم شهادت واهمه نداشته باشن و حتی به استقبالش برن. اما به تدریج این واژه براشون معنا و مفهوم پیدا کرد و به چشم خودشون دیدند که عده ای از همین اسرا وقتی که پای اعتقادات و رهبرشون پیش بیاد، شجاعانه می ایستند و تا مرز شهادت پیش می رن و حتی تعدادی هم به علت پایمردی شربت شهادت رو در اوج#مظلومیت و#غربت نوشیدند. 💥اسارت نه فقط برای آزادگان ایرانی#دانشگاه_خودسازی بود، بلکه برای عراقی هایی که طینت پاکتری داشتند نیز#مدرسه تعلیم و تعلم و آموختن درس های بزرگ از اسرای ایرانی بود...