#نوحه_امام_محمد_باقر ( علیه السلام ) #حاج_میثم_مطیعی ای خاطره گوی کربلا ای راوی اشک و حماسه خط به خط مقتل عاشورا توو چشم تو میشه خلاصه پنجاه و سه ساله که اشکت روضه‌دار اباعبدالله س انگشتری که توو دستت هست یادگار اباعبدالله س (نوه‌ی شاه سرجدایی تو روضه خوان کربلایی) مولا شما روضه خوانی کن از پیراهن پاره بخون از اسارت و از جسارت از حرم آواره بخون پابرهنه مثل رقیه میدویدی پشت قافله پاهاتونو هر شب میبوسید آبله آبله آبله (نوه‌ی شاه سرجدایی تو روضه خوان کربلایی) #شاعر_امیررضا_یزدانی

#نوحه_امام_محمد_باقر ( علیه السلام ) #حاج_میثم_مطیعی ای تمام روضه خوانها فدای تو گریه کرده یک جهان با نوای تو یادگار کربلا از بلا بخوان تا که سینه زن شود دل برای تو ذکر تو ، گشته یاحسین لب تشنه ، سرجدا حسین چشم خیس تو نوحه گرِ اوست ای که در دستت انگشتر اوست ( حضرت باقر ای جان عالم ) تکرار زهر غم به جان تو میزند شرر میشوی تو راهیِ آخرین سفر میروی و صادقت بی قرار و زار بدرقه کند تو را بانگاه تر او ماند و بی کسی خود قلب او ، غرق ناله شد بعد تو ، بانی گریه ها شد روضه خوانِ غم کربلا شد (السلام ای غریب مدینه ) کی رود ز خاطرت خاطرات شام ؟ کی رود ز خاطرت سنگ روی بام ؟ کاروان بی کس و مجلس شراب چوب خیرزان و لبهای یک امام ... ای وای از ، آن همه ستم ای وای از ، غربتِ حرم از سه ساله بگو آن اسیرِ درد با سرِ بی بدن تا سحرچه کرد ؟ ( ای حسین آبروی دو عالم ) تکرار #شاعر_رضا_یزدانی

#نوحه_امام_محمد_باقر ( علیه السلام ) #حاج_میثم_مطیعی با غم و غربت شبای آه اومده بوی مُحرم میگن از راه اومده صدای یوسف از دل چاه اومده دادازغریبی ... دادازغریبی ... شکسته قلب عالَم وآدم نشسته توو دلای ما ماتم کُشتن امام مارو باز با سم با سم کینه ... آه ای مدینه... توو این داغ ، اگه بمیریمم کمه این شبها ، شروع ماه ماتمه آی عشاق ! مُحرمه مُحرمه ‏( ای آقا ، شهید شام وکربلا ) تکرار دلا میسوزه برا غربت شما برای قبر زار و خلوت شما چرا نمردیم تو شهادت شما ای وای بر ما... صد وای بر ما... با زهر کینه گشته ای مسموم از غربت زهرا شده مغموم مولای کربلائی مظلوم مظلوم و تنها ... مانند زهرا... ‏ این شبها ، بقیع تو اوج غربته قبر تو، مث همیشه خلوته با اینکه ، امشب شب شهادته ‏( یامولا ، شهید شام وکربلا ) دلا گرفته برای کرب وبلا رو لبمونه نوای کرب وبلا ما هم بشیم کاش فدای کرب و بلا فدای اکبر... فدای اصغر... همونجایی که لاله شد پرپر شد پاره پاره مَشک آب آور از روی تل صدای وای مادر حسین غریبه... حسین غریبه... شد زنده ، دوباره روضه ی فدک شما و رقیه رو زدن کتک یامولا یا لیتنا کنا معک ‏(یامولا یا لیتنا کنا معک) شاعر: #جواد_شیخ_الاسلامی

#نوحه_امام_محمد_باقر ( علیه السلام ) #حاج_مهدی_رسولی ذکرِ دلِ شب : زیارتِ عاشورا اسبابِ طلب : زیارتِ عاشورا یک عمر به برکتِ « امامِ باقر » داریم به لب « زیارتِ عاشورا » #شاعرعادل_حسین_قربان هر سحر ، از سما میرسد ، این نوا ، ز ملائک لَعَنَ اللَّه ، اُمَّةً ، اَسْرَجَتْ وَ اَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتالِکَ ثارَالله ، اَباعَبْدِاللَّه اَللّهُمَّ اجْعَلْ ، مَحْیایَ مَحْیا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد وَ مَماتی مَماتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد برادرِ شهیدم شهادت مبارک

#نوحه_امام_محمد_باقر ( علیه السلام ) #حاج_محمود_کریمی یه مدینه ، یه بقیعه ، یه امامی که حرم نداره سینه زن ها کسی نیست تا روی قبرش یه دونه شمع بذاره ( امون ای دل امون ای دل امون ای دل امون از غریبی ) تکرار دل بی تاب دیگه شد آب که توو آفتاب نه سایه بونی داره نه یه خادم ، نه یه زائر نه کنارش یه روضه خونی داره

#نوحه_امام_محمد_باقر ( علیه السلام ) #حاج_محمود_کریمی برا ملاقات خدا دلِ کبوتر میزنه از آتیش زهر جفا توو حجره پرپر میزنه خسته از این شهر شده مسافر آشفته احوال ، آزرده خاطر دل هوایی ، شد کربلایی غریب و تنها ، امام باقر (خون گریه کن مدینه دنبال این مسافر رو دامن حسینِ سرِ امام باقر ... ) تکرار توو حال جون دادن بازم دل و به دریا میزنه با روضه ی کرب و بلا آتیش به دل ها میزنه یه بغض سنگین توی گلوشه یاد لبای ، خشک عموشه این دم آخر ، به یاد اصغر مگه میتونه ، آبی بنوشه انگار داره میبینه گهواره و رباب و اشک از چشاش چکیده هر جا که دیده آب و (خون گریه کن مدینه دنبال این مسافر رو دامن حسینِ سرِ امام باقر ... ) تکرار از آسمونا اومده حالا به دنبالش حسین میونِ این حجره شده شبیهِ گودالش حسین دیشب که خوابِ حسین و دیده میدونه دیگه ، وقتش رسیده ... چشماش پُر آبه ، یاد سرابه رقیه بود و ، سر بریده حسین خودش تمومِ جا مونده هاش و برده هر کی که مونده مثلِ رقیه جون سپرده ... حسین حسین حسین وای وای وای ... شهید تشنه لب وای وای وای ... روضه ی روز و شب وای وای وای ... حسین حسین حسین

#نوحه_امام_محمد_باقر ( علیه السلام ) #حاج_محمود_کریمی برا ملاقات خدا دلِ کبوتر میزنه از آتیش زهر جفا توو حجره پرپر میزنه خسته از این شهر شده مسافر آشفته احوال ، آزرده خاطر دل هوایی ، شد کربلایی غریب و تنها ، امام باقر (خون گریه کن مدینه دنبال این مسافر رو دامن حسینِ سرِ امام باقر ... ) تکرار توو حال جون دادن بازم دل و به دریا میزنه با روضه ی کرب و بلا آتیش به دل ها میزنه یه بغض سنگین توی گلوشه یاد لبای ، خشک عموشه این دم آخر ، به یاد اصغر مگه میتونه ، آبی بنوشه انگار داره میبینه گهواره و رباب و اشک از چشاش چکیده هر جا که دیده آب و (خون گریه کن مدینه دنبال این مسافر رو دامن حسینِ سرِ امام باقر ... ) تکرار از آسمونا اومده حالا به دنبالش حسین میونِ این حجره شده شبیهِ گودالش حسین دیشب که خوابِ حسین و دیده میدونه دیگه ، وقتش رسیده ... چشماش پُر آبه ، یاد سرابه رقیه بود و ، سر بریده حسین خودش تمومِ جا مونده هاش و برده هر کی که مونده مثلِ رقیه جون سپرده ... حسین حسین حسین وای وای وای ... شهید تشنه لب وای وای وای ... روضه ی روز و شب وای وای وای ... حسین حسین حسین

#نوحه_امام_محمد_باقر ( علیه السلام ) #حاج_محمود_کریمی یه مدینه ، یه بقیعه ، یه امامی که حرم نداره سینه زن ها کسی نیست تا روی قبرش یه دونه شمع بذاره ( امون ای دل امون ای دل امون ای دل امون از غریبی ) تکرار دل بی تاب دیگه شد آب که توو آفتاب نه سایه بونی داره نه یه خادم ، نه یه زائر نه کنارش یه روضه خونی داره