﷽؛ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ(علی بن الحسین علیهماالسلام): اَلْمُؤْمِنُ خَلَطَ عَمَلَهُ بِالْحِلْمِ يَجْلِسُ لِيَعْلَمَ (و يُنْصِتُ لِيَسْلَمَ) وَ يَنْطِقُ لِيَفْهَمَ لاَ يُحَدِّثُ أَمَانَتَهُ اَلْأَصْدِقَاءَ وَ لاَ يَكْتُمُ شَهَادَتَهُ اَلْأَعْدَاءَ وَ لاَ يَفْعَلُ شَيْئاً مِنَ اَلْحَقِّ رِيَاءً وَ لاَ يَتْرُكُهُ حَيَاءً إِنْ زُكِّيَ خَافَ مِمَّا يَقُولُونَ وَ اِسْتَغْفَرَ اَللَّهَ مِمَّا لاَ يَعْلَمُونَ لاَ يَغُرُّهُ قَوْلُ مَنْ جَهِلَهُ وَ يَخْشَى إِحْصَاءَ مَا قَدْ عَمِلَهُ. امام سجاد علیه‌السلام: #مومن هر جا می‌نشیند، در صدد فرا گرفتن و آموختن است. (هر جا سکوت می‌کند، برای این است که در گفتن، خطر و اشکالی بر دین خود مشاهده می‌کند.) می‌گويد تا بفهمد،(براى فهميدن سؤال می‌كند، نه براى اظهار فضل) آنچه را که به عنوان سخن راز و امانت به او سپرده می‌شود، حتی برای دوستانش هم آن را افشاء نمی‌کند. اگر کسی برای احقاق حقش به گواهی او احتیاج داشته باشد، گواهی و شهادت خود را کتمان نمی‌کند ولو آن شخص از او دور باشد. هیچ کار نیکویی را از روی ریا انجام نمی‌دهد. هیچ کار خیری را هم از روی خجالت و حیا ترک نمی‌کند. اگر از او ستایش و تعریف کنند، از آنچه گفته شده است به خود می‌لرزد. از کارهای بدی که آن ستایش‌کننده از آن‌ها نمی‌داند، پیش خدا طلب مغفرت می‌کند. کسانی اگر خوبی‌های او را ندانند به او ضرری نمی‌رسد؛ اهمیتی نمی‌دهد. https://khl.ink/f/2962