مطلب سوم: ورنر مولر استاد سیاست در دانشگاه پرینستون و یکی از نویسندگان #نشریه_گاردین است، او مقاله جالبی با عنوان #هنر_باختن‌ دارد. میگوید: «در دموکراسی هر کسی ظرفیت پیروزی ندارد، یکی از راه های شناخت ظرفیت پیروزی، این است که یک دوره شکست را تجربه کند و عملکرد خوبی از خود نشان دهد، در این صورت می تواند برنده بعدی باشد چرا که بعد از پیروزی قطعا از قدرت خودش برای تخریب ساختار حکومت استفاده نمی کند» به نظر می رسد #هنر_باختن را به دو شکل می توان دید: الف - مثل #میرحسین و احتمالا #پزشکیان عمل نکند ؛ #پذیرش_اخلاقی_شکست را داشته باشد، زمین بازی را به اتهام #تغلب‌‌ و #تخلف خراب نکند و به ساختار حکومت آسیب نزند. ب- مثل #قالیباف عمل نکند؛ قطعا قالیباف نیروی ارزشمندی است، اما ایشان روزی به عنوان #نیروی_اجرایی_قدرتمند با #نماد_ساعت در انتخابات ۹۶ شرکت کرد، شکست خورد و بعد از شکست به #غیر_اجرایی_ترین_قوه رفت و #رییس_مجلس شد. ج- مثل #جلیلی عمل کند؛ هنر باختن یعنی بازنده، همچنان در عرصه بماند و بدون اینکه تبدیل به دشمن بهانه گیر دولت مستقر شود، گفتمان خود را پیش ببرد و بدرد ساختار حکومت بخورد، تا نوبت پیروزی او بشود، به نظر می‌رسد #جلیلی بهترین بازنده انتخابات ۹۲ بوده، چرا که بعد از آن: - دوبار دور کشور را گشت و مشکلات را از نزدیک دیده - با ۴۰۰۰ هزار متخصص دیدار کرده و ... جلیلی به گفتمان خود در ۱۱ ساله گذشته عمق داد و در دولت رییسی بدرد ساختار خورد لذا #کارنامه او نشان می دهد، #هنر_باختن بلد است، همانطور که #برنامه او نشان میدهد که #هنر_بردن را نیز بلد است. یاعلی حسین عباسی اصل