⟨
🌻کمیسخنازکنجدل🌻⟩
میگفت: یجاهایی از تنهایی دیگه دلتنگ نمیشی، آخه از بس تنها بودی یادت نیست کیارو داشتی که دلت واسشون تنگ بشه؛ و برای من چقدر این تعریف تلخ بود :))!
یادم اومد چقدر آدم داشتم توی زندگیم که دلتنگشون میشدم و الان ندارمشون یا اوناییشون که هستن چقدر ازشون دور شدم ..!!
میخوام از اونروزایی بگم که دل آدم مچاله میشه از تنهایی و کسی نیست بیاد بگه:
(خوبی؟!)(حالت چطوره؟!)(وقت داری یکم باهم حرف بزنیم؟!)!!
همین چند وقت پیش داشتم به یه نفر میگفتم که:
چقدر تنهایی تلخ و با عظمته-!-
دقیقا اونجایی که داری نابود میشی و کسی نیست که یکم تسکین بشه برات، اونجایی که تازه صدای تک تک اطرافیانت توی سرت انعکاس میشه ولی میبینی حالا یکیشون نیستن برات، حالا چه مجازی و چه واقعی:)!
سخته، درد داره، صبر میخواد، طاقت فرساست و فقط چیزی که شااااید بتونه آرومت کنه این باشه که «بلاخره تهش میمیریم و تنهایی میریم توی یه خونهی تنگ و تاریک»
فقط اومدم بگم:
خیلی قشنگن اون آدمایی که نمیذارن اطرافیانشون
تنها بمونن، خیلی خیلی قشنگن!‹:
اگه هستین ازون آدما، دم وجودتون گرم و اگه نیستین بشین ازون ادما که وجودشون یه نفره به یه لشکر میرزه!(:
همین🚶🏻♀
_اندراحوالات
