تا کی باید منت آدمای بی دغدغه‌ی زندگیو بکشیم؟

تا کی باید برای اینکه یکی نره، از خودمون فرار کنیم؟

تا کی باید اشتباهاتمونو فقط توجیح کنیم؟

تا کی باید از خودمون متنفر بشیم بخاطر رفتار بعضی خلایق؟

تا کی باید حواسمون پرت آدمای مسخره باشه؟

تا کی باید نظر همه برامون مهم باشه؟

تا کی باید حرفامون رو قورت بدیم؟

تا کی باید از معاشرت با یسریا، خدا رو کمرنگ کنیم توی زندگیامون؟؟

تا کی باید اهمیت بدیم به دلمون و کسایی که دوسشون داره؟

تا کی باید بشینیم سر جامون و بگیم لنگش کن؟؟؟

بسه ..!!! تا اینجا کافیه، یلحظه صبر کن✋🏻 من امشب یکاری کردم، تو هم اگر دوست داشتی انجام بده🤷🏻‍♀ ¹-نشستم و اسم تموم آدمایی که با بودنشون از خدا دور میشم رو نوشتم، حتی اون یک درصدیا ..!! ²-بعد اسم تموم کسایی که وجودشون منو نزدیک تر میکنه به خدا رو نوشتم:)!! ³-بعد اسم کساییو نوشتم که کنارشون نقش بازی میکنم ..!! ⁴-و اسم کسایی که در کنارشون بهترین خودمم رو هم نوشتم(:› ⁵-در نهایت تصمیم گرفتم، کم کم دور بشم از دسته‌ی شماره‌ی ¹و³ و اجازه ورود همچین آدمایی رو هم تا حد ممکن ندم توی زندگیم ..!!

🧠ببین بیا منطقی فکر کن❗️ از اهمیت همنشین همه‌جای دنیا حرف زدن، نه تنها تو دین اسلام که یسریا بیان بگن آریایی هستم و من اسلام رو قبول ندارم و اینا ... همه میدونن عاقا جان تو یه دوتا نهال رو کنار هم بکاری اینا پیوندی میشن، دو تا غذا رو قاطی کنی اینا طعمشون مخلوط میشه و هزار تا مثال که تا صبح میتونم بگم راجبش☝️🏻🤷🏻‍♀