من یه نقطه هایی از زندگیم که از قضا مهمم بودن، خیلی تنها بودم و هنوزم خیلی وقتا هستم ...!!
یعنی واقعا هیچکس رو نداشتم و ندارم که بفهمتم، درکم کنه، همراهم باشه، کمکم کنه، راهنماییم کنه، خطاهامو بهم بگه و خلاصه ازین مسائل ..!!
یجورایی انگار عادتم کردما، ولی باز اخرش یهو اذیت میکنه خیلی:))
یبار سر این دوراهیه و تنهاییه خیلی اذیت شدم تصمیم جدی گرفتم یکاری کنم واسه خودم، رفتم و گشتم منابع آرامش فطرت انسان هارو پیدا کردم و یکی ازین منابع آرامش همین آدم های آسمونی و بزرگن، مثل شهدا مثلا ...
راستش هیچ درک درستی نداشتم راجب یه شهید و مقاماتش و اون جایگاه والا و ارزشمندی که داره ...
همیشه میگفتم خب اونم ازین دنیا رفته و مرگ پایانش بوده، حالا مسیر مرگ که مهم نیست چجوری باشه، یکی تصادف یکی شهید . . .
من اصلا هیچوقت فکر نمیکردم که یه شهید بتونه اینقدر معجزه باشه توی زندگی آدم ها و بتونه اینقدر حس خوب بده به یه نفر♥️!!
ولی بطور عجیبی اونچیزی که من فکرشم نمیکردم اتفاق افتاد . . .
اولین شهیدی که تو عمرم رفتم تشییع جنازهاش، ‹شهید حججی بود:)›
کسی که شد دلیل تغییر خیلی از افکار و باور های من، کسی که دید من و کلا عوض کرد نسبت به شهدا و جایگاهشون و حتی مسئله شهادت(:🤍!
اصلا میتونم بگم دیدم نسبت به دنیا و فلسفه زندگی کردنم عوض شد و تازه سر در اووردم چخبره توی این دنیا☝️🏻🌱
ازون روز شهید حججی شد یکی از منابع ارامش من، که وقتی کارم گره میخوره بهش میگم و اون در کمترین زمان ممکن مشکل منو حل میکنه و نگرانیم کلا از بین میره:))
جوری که الان باز دارم تعریف میکنم حالم خوب میشه و تصور میکنم خود قبلمو میبینم چقدر پوچ و تنها بودم با اینکه کلی دوست داشتم، چقدر اهدافم مسخره و بی ارزش بودن و چقدر تک بعدی فکر میکردم:)))💔
میخوام بگم، یجاهایی ما آدما یه واسطه میخوایم واسه اینکه به دعاهامون و خواسته هامون دست پیدا کنیم، و این واسطهخیلی وقتا میتونه یه شهید باشه🙂♥️!!
اصلانم مهم نیست کدوم شهید، چون همشون درجاتی دارن که قطعا از من و امثال ما زمینیا بالا تره . . .