ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ا❁﷽❁ا ◼️صیام- قسمت پنجم ☑️ حکمت تشریع صیام بسم الله الرحمن الرحیم يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُون‏ (سوره مبارکه بقره، آیه ۱۸۳) ◀️ منتهای این آیه مبارکه که در مقام تشریع روزه می باشد، به عبارت شریف «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُون‏» ختم شده است. پس از آنکه شارع مقدس در این کریمه به تشریع صوم بر جمیع امم از زمان علّم آدم تصریح می فرماید، غرض این شرعه از شرایع را با این گزاره تبیین می فرماید که: «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُون‏». ⏪ پس تقوا، غرض مولا از تشریع صیام بوده، و حضرت قرآن که جمیع تشریع می باشد، هدایتِ تخصیص یافته به متقین است: «ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقين‏». ⬅️ تقوا، " خَيْر الزَّادِ " است و جمیع مکلفین امر به تزوّد نسبت بآن شده اند؛ «تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى‏». ⬅️ لذا إکرام عبد، عند المعبود، علی حسبِ تزوّد تقوا متعیّن می شود؛ «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ». ⬅️ و متّقین، عند ملیک مقتدر إلتجا می یابند؛ «إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ». 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ◀️ اما حقیقت تقوا که خود از اوامر علیحده الهی است و کذلک غرض تشریع صوم می باشد، باید مورد مداقه قرار گیرد. 🔘 مولی الموحدین أمیرالمومنین علی (علیه السلام) در یکی از خطبات خویش فرمودند: لَقَدْ كَانَ حَبِيبِي رَسُولُ اللَّهِ كَثِيراً مَا يَقُول‏: «يَا عَلِيُّ حُبُّكَ تَقْوَى وَ إِيمَانٌ وَ بُغْضُكَ كُفْرٌ وَ نِفَاق‏». 📓 الأمالي (للصدوق)، النص، ص ۲۵ 🔘 همچنین از امام صادق (علیه السلام) مرویست: «الْمُتَّقُون، شِيعَةُ عَلِي‏» 📓 كمال الدين و تمام النعمة، ج‏۱، ص ۱۸ ↩️ بنابراین حقیقت تقوا، ولایت است، و متّقی، شیعة مِن شعاع نور أهل البیت (علیهم السلام) می باشد که امر به تزوّد بتقوی شده است. ✔️ تزوّد، باب تفعّل للمطاوعه است، و لذا تزوّد تقوا، متعلقِ اراده و اختیار عبد می باشد؛ یعنی فعل مندوحه ایست که مدرّج می باشد، بنابراین بقدر إهتمامی که عبد در تحصیل تقوا دارد، نزد مولا إکرام و نزد ملک مقتدر جایگاه پیدا می کند. ⏪ به این ترتیب، حقیقت صوم که حمل ولایت بمعنی الاتم و الاکمل است، موجب تحصیل تقوا یعنی ولایة الإمام می شود. به این معنا که صائمین (حاملین امر امام)، متقین (محبّ و موالی) می باشند. و جایگاه متقین فی معقد صدق عند ملیک مقتدر، است؛ یعنی موضعِ ایشان، نزد آن کسیست که جمیع شئون ولایت به معنای اتم و اکمل ولایت در وجود ذی وجودش قرار دارد. 🔘 چنانچه حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله) راجع بدان فرمودند: «يَا عَلِيُّ! مَنْ أَحَبَّكَ وَ تَوَلَّاكَ، أَسْكَنَهُ اللَّهُ مَعَنَا فِي الْجَنَّةِ ثُمَّ تَلَا رَسُولَ اللَّهِ: إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِر». 📓 تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ص ۶۰۹ 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ا❁﷽❁ا ◼️صیام- قسمت ششم ☑️ حدود الله عزوجل بسم الله الرحمن الرحیم أُحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيامِ الرَّفَثُ إِلى‏ نِسائِكُمْ هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتابَ عَلَيْكُمْ وَ عَفا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُوا ما كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيامَ إِلَى اللَّيْلِ وَ لا تُبَاشِرُوهُنَّ وَ أَنْتُمْ عاكِفُونَ فِي الْمَساجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَقْرَبُوها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آياتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُون‏. (سوره مبارکه بقره، آیه ۱۸۷) ◀️ برای صوم، حدودی تشریع شده است، از جمله آنها، رعایت مُفطِراتی است که در صدر کریمه تصریح شد؛ مانند عدم جواز أکل از زمان تبیّن خیط أبیض تا لیل (اذان صبح تا اذان مغرب). اگر مکلف، ملتزم و مراعی این حدود الهی باشد، صیامش تمام خواهد بود. وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُون‏؛ تعدّی از حدود الله، خروج از طاعت مولا بسوی معصیت است، و مقتضای این خروج، اطلاق ظالم بر فاعلِ معصیت است. ظلم، مبعّد عن المولا است. زیرا در لسان نصّ، مکلفین امر به عدم قرب به منهیات شده اند؛ فَلا تَقْرَبُوها. پس اگر مکلفی مرتکب مفطرات شود، منفصل از قرب شده است. 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ⏪ بنابراین در شریعت مقدس اسلام، التزام به حدود الهی موجب قرب عبد است و تعدّی از آن، مبعّد می باشد. سبب قرب و بعدِ مطروح، به حقیقت حدود الله ارجاع دارد. 🔘 حضرت فاصِل الخطابات امام صادق (علیه السلام) در کلامی، تفصیل این مبحث را مطرح نمودند، لذا متأصل به این کلام مبحث مزبور را تبیین خواهیم نمود. ▫️ أنَّ اللَّهَ حَدَّهَا بِحُدُودِهَا لِئَلَّا يَتَعَدَّى حُدُودَهُ أَحَدٌ؛ خداوند براى اين مقررات و حدود را قرار داده تا كسى بر آن تجاوز نكند. ↩️ پس حدود، تشریع شده تا همه مکلفین طبق آن حدود عمل کنند. ▫️ و لَوْ كَانَ الْأَمْرُ كَمَا ذَكَرُوا لَعُذِرَ النَّاسُ بِجَهْلِهِمْ مَا لَمْ يَعْرِفُوا حَدَّ مَا حُدَّ لَهُمْ وَ لَكَانَ الْمُقَصِّرُ وَ الْمُتَعَدِّي حُدُودَ اللَّهِ مَعْذُوراً وَ لَكِنْ جَعَلَهَا حُدُوداً مَحْدُودَةً لَا يَتَعَدَّاهَا إِلَّا مُشْرِكٌ كَافِر؛ ↩️ از آنجا که حدود برای اطاعت وضع شده، پس مقصّر (جاهل نسبت به حدود شرعی) و متعدّی حدود الله، معذور نمی باشند. و با استناد به این کریمه «تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلا تَعْتَدُوها وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولئِكَ هُمُ الظَّالِمُون‏»، بر آنها، مشرک کافر اطلاق می شود. ➖ پس از تبیین این اصل، به حقیقت حدود الله در قالب عبارات ذیل تصریح فرمودند: ▫️ أنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى اخْتَارَ الْإِسْلَامَ لِنَفْسِهِ دِيناً وَ رَضِيَ مِنْ خَلْقِهِ‏؛ شارع مقدس دین اسلام را بعنوان دین مرضی و مختارش برگزیده و لَمْ يَقْبَلْ مِنْ أَحَدٍ إِلَّا بِه. برای تبیین تشریع که مشتمل بر حلالها و حرامها الی یوم القیامة است، حججی را مبعوث فرمود. ▫️ همْ أَصْلُهُ وَ مِنْهُمُ الْفُرُوعُ الْحَلَالُ وَ ذَلِكَ سَعْيُهُمْ وَ مِنْ فُرُوعِهِمْ أَمْرُهُمْ شِيعَتَهُمْ وَ أَهْلَ وَلَايَتِهِمْ بِالْحَلَالِ مِنْ إِقَامِ الصَّلَاةِ وَ إِيتَاءِ الزَّكَاةِ وَ صَوْمِ شَهْرِ رَمَضَان‏ و ... ؛ أصل، آن حضرات می باشند و از فروع آنها حلال بوجود آمده که از آن فروع، امرِ أهل ولایت و شیعیان به اقامه نماز و ایتای زکات و روزه ماه مبارک رمضان و ... است. پس حلال چيزى است كه آنها جايز بدانند و حرام چيزى است كه آنها حرام بدانند. ▫️ فعَدُوُّهُمْ هُمُ الْحَرَامُ الْمُحَرَّمُ وَ أَوْلِيَاؤُهُمُ الدَّاخِلُونَ فِي أَمْرِهِمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَة، فَهُمُ الْحَرَامُ الْمُحَرَّمُ وَ أَصْلُ كُلِّ حَرَامٍ وَ هُمُ الشَّرُّ وَ أَصْلُ كُلِّ شَرٍّ وَ مِنْهُمْ فُرُوعُ الشَّرِّ كُلِّهِ وَ مِنْ ذَلِكَ الْفُرُوعُ الْحَرَامُ وَ اسْتِحْلَالُهُمْ إِيَّاهَا؛ دشمنان آن حضرات، حرام واقعى و اصل همه محرّمات و کلّ شرّ اند و همه فروعات شرّ از آنهاست و حرام از فروع آنها و حلال شمردن آنهاست، و پيروان آنها تا روز قيامت‏ داخل در اوامر آنهایند. ▫️ إنِّي أُخْبِرُكَ أَنَّ الدِّينَ وَ أَصْلَ الدِّينِ هُوَ رَجُلٌ وَ ذَلِكَ الرَّجُلُ هُوَ الْيَقِينُ وَ هُوَ الْإِيمَانُ وَ هُوَ إِمَامُ أُمَّتِهِ وَ أَهْلِ زَمَانِهِ ؛ بتو خبر می دهم كه ريشه دين و پايه آن، یک شخص است‏ که آن امام امت است. ➖ پس از تبیین این حقیقت، به نتیجه کلام تصریح می فرمایند: فَمَنْ عَرَفَهُ عَرَفَ اللَّهَ وَ دِينَهُ وَ مَنْ أَنْكَرَهُ أَنْكَرَ اللَّهَ وَ دِينَهُ وَ مَنْ جَهِلَهُ جَهِلَ اللَّهَ وَ دِينَهُ وَ لَا يُعْرَفُ اللَّهُ وَ دِينُهُ وَ حُدُودُهُ وَ شَرَائِعُهُ بِغَيْرِ ذَلِكَ الْإِمَامِ ؛ معرفة الله و دین به معرفت امام است و انکار او، انکار الله و دین است. جهل به معرفت امام، جهل به دین و حدود و شرایع الهی است. ⏪ بنابراین از آنجا که أصل تمام حدود الهی به وجود مبارک امام ارجاع دارد؛ حلالها و امر به اطاعت از محللات از فروع آن اصل است و حرامها و امر به تبعیت از محرمات از فروع أعداء ایشان است. بنابراین صیام، زمانی تمام است که معرفت به أصل این حدود حاصل شده باشد. پس هرگاه مکلف، معرفت به آن حضرات تحصیل کند، حدود الله را اقامه نموده است. و چون اراده شارع مقدس به تعیین حدود تعلق گرفته، تقصیر و جهل او در معرفة الامام معذور نیست و فاعل مقصّر به کافر مشرک معنون می شود، پس بطریق اولی متعدی حدود نیز چنین خواهد بود. 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ا❁﷽❁ا ◼️صیام- قسمت هفتم ☑️ تکبیر در شَهْر اللَّهِ الْأَكْبَر بسم الله الرحمن الرحیم وَ لِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلى‏ ما هَداكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُون‏ ◀️ فریضه صیام در شهر الله الاسلام، ماه مبارک رمضان تشریع شده است. ⬅️ فمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْه‏؛ پس هر مکلفی که شهر مبارک رمضان را شهود کند، بر ذمه او صیام، فرض می شود ، شهودِ سیّد الشهور، بمعنای معرفت به حقیقت آن است که بیان شد به وجود مبارک أب الأئمه امیرالمومنین علی (علیه السلام) ارجاع دارد. 🔘 در روایتی امام باقر (علیه السلام) فرموده اند: مَنْ دَخَلَ عَلَيْهِ يُطَافُ بِالْحِصْنِ وَ الْحِصْنُ هُوَ الْإِمَامُ فَيُكَبِّرُ عِنْدَ رُؤْيَتِهِ ؛ دخول در این ماه، طواف در حصن است و مراد از حصن، وجود مبارک امام است که با رویت * او ، عبد ملزم به " تکبیر " است. * مراد از رؤیت، دیدن با چشم بصر نیست، بلکه منظور شهود و معرفت بالنورانیة امام است. ↩️ بر اساس مستند مزبور، آغاز تکلیف صیام نیز با ذکر الله أکبر است. تکبیر در آغاز تکلیف، بمعنای تحریم است ، به این معنا که صائم، مُحرم می شود و از هرآنچه موجب بُعد یا عصیان او از طاعت امام است ، امساک نموده و برائت می جوید ، در غیر اینصورت افعال او تخصصا از عنوان صیام خارج خواهد بود. 🔘 همانگونه که امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «لَا صِيَامَ لِمَنْ عَصَى الْإِمَامَ». 📓 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۹۳، ص ۲۹۵ ↩️ به امساک درصورتیکه در طاعت امام نبوده باشد، صوم اطلاق نمی شود و چنین فعلی تخصصا از عنوان صوم خارج خواهد بود. درنتیجه تکمیل عدّه صیام که مامورٌ به بعدی مکلفین است، سالبه به انتفای موضوع خواهد بود. چون آنکه به شهود حقیقت این شهر الله برسد، باید عدّه صیام را تکمیل نماید ، آنگونه که فرموده اند : وَ لِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ. 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ◀️ حال وقتی صائم، مُحرم گشت و وارد حصن الإمام در سیدالشهور شد، و تحصیل معرفت نمود ، پس از اتمام عدّه ، به سبب إهتدایی که برای او محقق شده است، بار دیگر تکبیر می گوید ؛ وَ لِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلى‏ ما هَداكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُون‏؛ تا خدا را به خاطر اینکه شما را هدایت کرده تکبیر بگویید و شکرگزار باشید. 🔘 در تفسیر کریمه آمده است: التَّكْبِيرُ التَّعْظِيمُ لِلَّهِ وَ الْهِدَايَةُ الْوَلَايَةُ، وَ الشُّكْرُ الْوَلَايَةُ وَ الْمَعْرِفَة. 📓 المحاسن، ج‏۱، ص ۱۴۲ و ۱۴۹ ⏪ پس صائم به سبب هدایتش به ولایت و معرفت بدان، ذات اقدس الهی را تعظیم و تحمید می نماید ، 🔘و به لسان حضرت رضا (علیه السلام) : "إِنَّمَا هُوَ تَعْظِيمٌ لِلَّهِ وَ تَحْمِيدٌ عَلَى مَا هَدَى وَ عَافَى‏" ؛ این تکبیر به سبب تعظیم و تحمید خداوند تبارک و تعالی است که او را بسوی صراط مستقیم یعنی ولایت ولی الله الاعظم ، هدایت کرده و به همین سبب به او عافیت بخشیده است. 📓 علل الشرائع، ج‏۱، ص ۲۶۹ 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ا❁﷽❁ا ◼️صیام- قسمت هفتم ☑️ فطر ◀️ شهر الله الطهور، پس از یک ماه کفّ نفس و ورع عن محارم الله، منتهی به یوم الفطر (روز نخست شوال المکرم) می شود. ⬅️ فطر، اشاره به نوع صبغت و خلقت معاینة اللّهي و معرفة اللّهیِ عموم مکلفین (النّاس) دارد؛ همان امر تشریعی که خداوند تبارک و تعالی در آیه ۳۰ سوره مبارکه روم بدان تصریح فرموده است: «فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ». 🔘 در حدیث شریف نبوی نیز تاکید شده که عموم مکلفین بر اساس همان فطرت توحیدی متولد می شوند: كُلُّ مَوْلُودٍ يُولَدُ عَلَى الْفِطْرَةِ حَتَّى يَكُونَ أَبَوَاهُ يُهَوِّدَانِهِ وَ يُنَصِّرَانِهِ وَ يُمَجِّسَانِه‏. 📓 الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏۲، ص ۱۳ ↩️ فطرة الله همان دین قیمی است که در کریمه مورد أمر شارع مقدس قرار گرفته است. فاطر مطلق از مکلفین، استقامت در فطرة الله را طلب فرموده است، چون هر مولدی بر فطرتش خلق می شود، پس استقامت و بقاء در آن مطلوب مولاست. ◀️ حقیقت فطرت که همان دین قیم می باشد، براساس نصوص، معرفة الامام و ولایت پذیری است؛ 🔘 حضرت باقر علم الاولیین و الآخرین (علیه السلام) ذیل این کریمه شریفه فرمودند: فِي قَوْلِهِ تَعَالَى فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ‏ حَنِيفاً قَالَ: هِيَ الْوَلَايَةُ. 📓 الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏۱، ص ۴۱۹ ⏪ صائم پس از یکماه روزه داری که حقیقت آن حمل ولایت بمعنی الاتم و الاکمل، وارد فطر می شود و به سوی فاطر رجوع می کند؛ یعنی به أصل فطرتش که مبتنی بر ولایت بوده است، ارجاع پیدا می کند. 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ◀️ فاطر کسی است که عموم مکلفین براساس رحمت او (وَ صَبَغَهُم فی رَحمَته) فطرت ربوبی یافته و خلق شده اند. ⬅️ فاطر از اسامی خداوند تبارک و تعالی می باشد، که در لغت تعبیر به مبدع و مخترع و خالق شده است. 🔘 حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) در خطبه مبارکه مفاخره به اشتقاق نام مبارک خود از فاطریت ذات تصریح فرمودند: ➖ قالَ عَلِيٌّ : أَنَا الَّذِي اشْتَقَّ اللَّهُ تَعَالَى اسْمِي مِنْ اسْمِهِ فَهُوَ الْعَالِي وَ أَنَا عَلِيٌّ ➖ قالَتْ فَاطِمَةُ : وَ أَنَا كَذَلِكَ فَهُوَ الْفَاطِرُ وَ أَنَا فَاطِمَة. 📓 الفضائل (لابن شاذان القمي)، ص ۸۱ ↩️ از این اشتقاق تحصیل می شود که فاطریت شارع مقدس که بمعنای إعطای وجود به مخلوقات و معرفت بخشیدن به آنهاست، در فاطمه (سلام الله علیها) نهفته است. ⬅️ فاطریت فاطر مُنبعث از رحمت او می باشد، تخصیص فطرت به خلق با اقرار ایشان به عهد ربوبیت، و صبغه رحمة اللّهی بوده است. بدین ترتیب، خلق با تمتّع از رحمت واسعه الهی موجود شدند. رحمت مطلق الهی در وجود مبارک حضرت أمّ الرّحمة بظهور رسیده است. پس وجود به واسطه حضرت رحمة الله الواسعة (سلام الله علیها) به جمیع خلق اعطا شده، اما صبغه رحمة اللّهی برای مومنین به سبب ولایت پذیریشان بصورت أخص ظهور می یابد، به این معنا که رحمة الله الواسعة، أمّ الرّحمة برای مومنین و مومنات می باشد. 🔘 إنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ الْمُؤْمِنَ مِنْ نُورِهِ وَ صَبَغَهُمْ فِي رَحْمَتِهِ وَ أَخَذَ مِيثَاقَهُمْ لَنَا بِالْوَلَايَةِ فَالْمُؤْمِنُ أَخُو الْمُؤْمِنِ لِأَبِيهِ وَ أُمِّهِ أَبُوهُ النُّورُ وَ أُمُّهُ الرَّحْمَةُ. 📓 بصائر الدرجات في فضائل آل محمد صلى الله عليهم، ج‏۱، ص ۸۰ ⏪ بنابراین خلق بواسطه حضرت رحمة الله الواسعه، فطرت یافته اند، و إرجاع به فطر، رجوع کافه خلق به حضرت مادر (سلام الله علیها) است. أمّی بودن حضرت ختمی مرتبت (صلی الله علیه و آله) به همین معنا اشاره دارد، و مخاطب اصلی أمرِ "فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً " آن حضرت می باشد، لذا خطاب به حضرت فاطمه (سلام الله علیها) همواره چنین می فرمودند: "فداک ابوک يا فاطمه و انت ام ابيها". 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ◼️صیام- قسمت هشتم ☑️ صدقه یا زکات فطره بسم الله الرحمن الرحیم قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ◀️ با حلول غروب ليله عيد الفطر، مومنین، مکلف به إخراج «زکات فطره یا صدقه فطره» می شوند. ➖ خداوند متعال زکات را " صدقه" خوانده است؛ «خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُم‏ وَ تُزَكِّيهِمْ بِها». ➖ و صدقه به عمل تامّ و صحیح مِن جميع الجهات و الشرائط اطلاق می شود. صدقه، ریشه در صدق مومن دارد و برهان بر صدق و وفای عهد او می باشد؛ «منَ الْمُؤْمِنينَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْه‏». و «الصدّقة برهان». 📚 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۸۱، ص ۲۴۵ ⏪ بنابراین زکات، به این دلیل صدقه تسمیه شده است که موجب إکمال و صحت فعل می شود؛ ✔️ اگر زکات، مالی باشد، إخراج آن موجب إکمال و صحت و بقای أموال می شود. 🔘 چنانچه امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرموده اند: «مَنْ أَدَّى زَكَاةَ الْفِطْرَةِ تَمَّمَ اللَّهُ لَهُ بِهَا مَا نَقَصَ مِنْ زَكَاةِ مَالِهِ». 📓 وسائل الشيعة، ج‏۹، ص ۳۱۸ ✔️ و اگر زکات، معنوی باشد، اعطای آن مسّبب إکمال و إتمام أعمال مکلف می شود. 🔘 همانطور که إمام الهدی حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند: «إِنَّ مِنْ تَمَامِ الصَّوْمِ، إِعْطَاءَ الزَّكَاةِ يَعْنِي الْفِطْرَةَ كَمَا أَنَّ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ تَمَامِ الصَّلَاةِ از کمال روزه، پرداخت فطریه است، همان ‌گونه که صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) از کمال نماز است، لِأَنَّهُ مَنْ صَامَ وَ لَمْ يُؤَدِّ الزَّكَاةَ فَلَا صَوْمَ لَهُ إِذَا تَرَكَهَا مُتَعَمِّداً وَ لَا صَلَاةَ لَهُ إِذَا تَرَكَ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِيِّ چرا که هر کس روزه بدارد، اما زکات نپردازد، اگر به عمد ترک کرده باشد، برای او روزه‌ ای نیست، و نیز کسی که صلوات بر پیامبر (صلی الله علیه و آله) را ترک کند، نمازی برای او نیست. إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ بَدَأَ بِهَا قَبْلَ الصَّوْمِ، فَقَالَ: " قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى وَ ذَكَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى"»؛ خدای متعال، پیش از روزه، زکات را گفته و فرموده است: رستگار شد کسی که زکات داد و نام پروردگارش را یاد کرد، و نماز خواند. 📓 وسائل الشيعة، ج‏۹، ص ۳۱۸ ⬅️ مؤدّای کلام حبل المتین امام صادق (علیه السلام) که زکات را به عنوان "عمل صالح" تعبیر فرموده اند، رأی مذکور را تایید می کند. 🔘 منْ خَتَمَ صِيَامَهُ بِقَوْلٍ صَالِحٍ أَوْ عَمَلٍ صَالِحٍ تَقَبَّلَ اللَّهُ مِنْهُ صِيَامَهُ. فَقِيلَ: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! مَا الْقَوْلُ الصَّالِحُ؟ قَالَ: شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ إِخْرَاجُ الْفِطْرَةِ. 📓 همان ⏪ بنابراین زکات فطره یا صدقه فطره، عمل صالحی است که موجب إتمام صوم می شود. ↩️ در بحث ماضی بیان شد که یوم الفطر، روز إرجاعِ صائم پس از یکماه ورع از محارم الله بسوی أصل فطرت است که حقیقتش ولایت و معرفة الإمام می باشد. ⏪ به این ترتیب سبب اینکه صوم، با صدقه فطره اتمام می یابد آن است که صائم پس از تحصیل حقیقت صیام، با عمل صالحش، آن عهدی را که در أصل فطرتش إتخاذ شده بوده را به صداقت می رساند و تصدیق می کند. 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ⬅️ مؤدّای کلام حبل المتین امام صادق (علیه السلام) که زکات را به عنوان "عمل صالح" تعبیر فرموده اند، رأی مذکور را تایید می کند. 🔘 منْ خَتَمَ صِيَامَهُ بِقَوْلٍ صَالِحٍ أَوْ عَمَلٍ صَالِحٍ تَقَبَّلَ اللَّهُ مِنْهُ صِيَامَهُ. فَقِيلَ: يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! مَا الْقَوْلُ الصَّالِحُ؟ قَالَ: شَهَادَةُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ الْعَمَلُ الصَّالِحُ إِخْرَاجُ الْفِطْرَةِ. 📓 همان ⏪ بنابراین زکات فطره یا صدقه فطره، عمل صالحی است که موجب إتمام صوم می شود. ↩️ در بحث ماضی بیان شد که یوم الفطر، روز إرجاعِ صائم پس از یکماه ورع از محارم الله بسوی أصل فطرت است، که حقیقتش ولایت و معرفة الإمام می باشد. ⏪ به این ترتیب سبب اینکه صوم، با صدقه فطره اتمام می یابد آن است که: صائم پس از تحصیل حقیقت صیام، با عمل صالحش، آن عهدی را که در أصل فطرتش إتخاذ شده بوده را به صداقت می رساند و تصدیق می کند. و این تصدیق، همان تجدید عهد ولایت می باشد. ↩️ همانطور که در صلاة نیز فعل متمّ نماز، سلام است که خود تجدید میثاق الست می باشد. ↩️ همچنین در زیارات سفن النجاة و الحجج على العباد، زائر سلام داده و تجدید عهد با موالیش نموده و می گوید: «وَلا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى‏ لِزِيارَتِكُمْ». 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ا❁﷽❁ا ◼️صیام- قسمت نهم (آخر) ☑️ کفّاره ◀️ کفّاره، تغطیه و تستّر است، لأنّها تُكَفِّرُ الذنب عن الإنسان. در اصطلاح فقهی چنین تعریف شده است: ▪️ "ما يستغفر به الآثم من صدقة" ؛ بر این اساس، کفاره، صدقه ای است که موجب استغفار آثم می شود. 📓 القاموس الفقهي لغة و اصطلاحا، ص ۳۲۱ ▪️ "عبادة خاصة مالية أو بدنية شرعها اللّه تعالى في دينه و جعلها نحو مؤاخذة و عقوبة في الغالب على مخالفة حكمه، مسقطة أو مخففة لعقابه، ماحية لما صدر من العبد من ذنبه، أو جبرا للنقص الواقع في عمله، و هي أما قول أو فعل أو بذل مال" ؛ همانطور که در این تعبیر آمده، کفاره به نوعی عبادت خاص اطلاق می شود که برای عقوبت مکلف، سقوط یا تخفیف در آن تعیین شده است. 📓 مصطلحات الفقه، ص ۴۳۸ ◀️ یکی از اقسام کفارات، کفاره صوم است. ➖ هرگاه مکلف طاقت اتیان صوم را نداشته باشد، بر ذمه او فدیه (که در عداد کفارات است) ثابت می شود؛ وَ عَلَى الَّذينَ يُطيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعامُ مِسْكينٍ. ➖ یا اگر با قصد عامدانه خویش یا با ارتکاب محرّمات، موجب إبطال صوم واجب خویش شود، بر ذمه او کفاره متعیّن می شود. ⏪ به این ترتیب بدست می آید، تشریع کفاره، دلالت بر سمحه و سهله بودن شریعت مقدس اسلام دارد. شارع مقدس برای مکلفی که نتواند مأموربه را به نحو أتم و أکمل استیفا کند، طرقی جعل فرموده و یکی از آن طرق، کفاره است. 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳

ا🔲🔳🔲🔳 ا🔳🔲 ا🔲 ا🔳 #معانی_الأحکام #الصیام ◀️ اینکه کفاره موجب استغفار و إمحاء ذنوب مکلف می شود، در حقیقت به این مهم ارجاع دارد که شارع مقدس همه معاصی جز " شرک به ولایت " را معفوعنه دانسته است. 🔘 إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ‏ بِوَلَايَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (عليه السّلام) وَ طَاعَتِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ. 📓 تفسير فرات الكوفي، ص ۱۰۶ ↩️ بنابراین کفّاره زمانی موجب تستّر و تغطیه مکلف از ذنوب و معاصی خواهد شد که او متأصل به این اصل باشد. 🔘 همانگونه که ذیل کریمه ۳۵ سوره زمر آمده است: «ليُكَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي عَمِلُوا وَ يَجْزِيَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِي كانُوا يَعْمَلُونَ‏» هذا خاص لشيعة علي (عليه السّلام) لأن الكافر و المنافق لا يستحقان شيئا، فلم يبق إلّا المؤمن، و ليس المؤمن إلّا شيعة علي، فالمكفّر عنهم سيئاتهم بحبّ علي (عليه السّلام) هم شيعته. 📓 مشارق أنوار اليقين في أسرار أمير المؤمنين عليه السلام، ص ۲۴۰ 🔘 نیز امام صادق (علیه السلام) از صحابی خود پرسیدند: ما تقول فيمن يدين اللّه بما تدين و يبرأ من أعدائنا لكن به من الذنوب ما بالناس إلّا أنّه يجتنب الكبائر؟ صحابی عرض کرد: ما أقول يا سيدي و أنا في حضرتك؟ امام فرمودند: إنّه في الجنّة و إن اللّه قد ذكر ذلك‏ في آية من كتابه، فقال: «إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ»، و هو حبّ فرعون و هامان، «نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلًا كَرِيماً»، و هو حبّ علي (عليه السّلام). 📓 حلية الأبرار في أحوال محمد و آله الأطهار عليهم السلام، ج‏۲، ص ۱۲۸ 🔘 همچنین از آن حضرت (علیه السلام) منصوص است که فرمودند: «وَ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ آمَنُوا بِما نُزِّلَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ فِي عَلِيٍّ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ، كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بالَهُمْ ...‏». 📓 تفسير القمي، ج‏۲، ص ۳۰۱ ⏪ بنابراین کفّاره زمانی موجب تستّر و تغطیه ذنوب خواهد بود که مکلفین به تثبیت در ولایت رسیده باشند، در غیر اینصورت کفاره در عداد مجازات و عقاب شرعی محسوب خواهد شد و رحمت و اصلاح برای آنان نخواهد بود. 🔳 🔲 🔳🔲 🔲🔳🔲🔳