انسان تولدش همراه با درد است و مرگش هم همراه با درد. در فاصله‌ی این دو درد، رنجی می‌سازد به نام زندگی. باید بیاموزد که چگونه دردش را هدفمند کند تا هر دردی که به جان می‌خرد او را به رشد، به تکامل، به سعادت برساند؛ به گونه‌ای که پس از هر رنج بگوید:" قربه الی الله"، تا خدا آن درد را، آن رنج را و آن مصیبت را، وسیله‌ای برای تکامل او قرار دهد. پ.ن: قطعا زندگی سراسر رنج نیست و با گشایش‌ها و خوشی‌ها توام است اما به یقین آنچه انسان را به مقصد عالی قرب الی الله می‌رساند با رنج و سختی همراه است. ✍#معصومه_حکیمی @tollabolkarimeh🌷