#خودمانے ✍ اینکه گاهی آنقدر تنها می‌شویم، که از ساده‌ترین مشکلات هم، ترس به جانمان می‌افتد ... اینکه گاهے آنقدر احساس بی‌پناهے مےکنیم که انگار هیچ‌ آغوشے برای یه بغل گریستن و آرام گرفتنِ ما جا ندارد؛ برای این نیست که واقعاً تنهاییم! برای این است که نتوانستیم برویم کمے بالاتر بایستیم و ... از آن بالاترها، به خودمان نگاه کنیم! اگر مے شد که کمے از آن بالاترها خودمان را مےفهمیدیم: تازه معلوم میشد، اتفاقاً تا وقتے در میان مردمیم؛ تنهاییم! 🌟و وقتی تنهاییم، پُر از حضوریم! حضور در آغوش خانواده‌ای که شاید در کثرت و شلوغے روز گمشان کنیم، اما محال است که بی‌آنها بمانیم، تنها بمانیم، بی‌پناه بمانیم ... 🔺مجموعه‌ی #خانواده_آسمانی ، مجموعه‌ایست که یادمان مے دهد؛ برویم کمے بالاتر ... بالاتر ... بالاتر ... تا از آن بالاترها، کمے خودمان را ببینیم، و بفهمیم! از نگاه خدا ... از نگاه اهلِ آسمان ... تا نگاهمان، با نگاه آنان، یکے شود! تا بفهمیم ریشه‌های ما در زمین نیست! آن بالاترهاست ... باید بقدر بالاترها، در نزد خودمان عزیز شویم، تا شأن و وقارمان،‌و اتکال‌مان به آسمان، اجازه‌ی هیچ احساس تنهایی و بی‌پناهے را به ما ندهد! سعی کنید برای سَرکشیدن این شراب نایاب، هر طور که شده، زمان باز کنید.