✅بخش #چهارم 🔺ادامه سخن مهم و حکیمانه مقام معظم رهبری در سال ۹۰ یک مسئله،مسئله‌ی رهبری است؛چیزی که در دنیا معمول نیست،در جمهوری اسلامی هست.ولایت فقیهی که امام بزرگوار ما معنا کردند،تعریف کردند،مطرح کردند و بعد پیاده کردند و بعد خود آن بزرگوار مظهر تام و تمام و کاملش بود - که هر کس ایشان را از نزدیک میشناخت،هرچه که میگذشت، خصوصیات برجسته و ممتاز این مرد بیشتر برای او آشکار میشد - یعنی یک مدیریت زنده و بالنده و پیشرونده.یک جمله‌ای را امام بیان کردند:#ولایت_مطلقه‌ی_فقیه.یک عده‌ای با مغالطه خواستند این قضیه را به نحوی مشوب کنند و یک معنای غلط و تفسیر غلطی بدهند.گفتند معنای ولایت مطلقه این است که رهبری در نظام جمهوری اسلامی،مطلق از همه‌ی قوانین است؛مثل یک اسبِ مهار کنده شده‌ای،هر جا بخواهد،هر کار بخواهد،میتواند بکند.مسئله این نبود،این نیست.امام بزرگوار خودش از همه بیشتر به #رعایت_قوانین،به رعایت اصول،به رعایت مبانی،به رعایت جزئیات احکام شرعی مقید بود؛و این #وظیفه‌ی_رهبری است.در نظام جمهوری اسلامی،رهبری فقط تابع این نیست که کسی او را به خاطر اینکه شرائط را از دست داده، عزل کند؛اگر این شرائط در او وجود نداشته باشد،خودش به خودی خود عزل‌شده است؛این خیلی چیز مهمی است.رهبری یک مدیریت است؛البته #مدیریتِ_اجرائی_نیست.این اشکال و اشتباه هم در طول زمان،از اول انقلاب تا امروز،در بعضی از تبلیغات ادامه دارد.اینجور تلقی کنند که رهبری یک مدیریت اجرائی است؛ نه،مدیریت اجرائی،مشخص است.مدیریت اجرائی در بخش #قوه‌ی_مجریه ضوابط مشخصی دارد،معلوم است،مسئولین معینی دارد؛ ادامه دارد ...